PEYGAMBER KISSALARI - AHMET ÖZDEMİR

Putlar konuşur mu?

Nemrud’un adamları, putları kıran kişiyi arıyorlardı. Halkın arasından birisi, Hz. İbrâhim’in (as) putlara dair yeminini anlattı:

“Sahi! İbrâhim adındaki bir delikanlının onları diline doladığını işitmiştik!” (Enbiyâ Sûresi, 60) Yani bu putları paramparça edenin İbrâhim olması gerek, dedi.

Bunun üzerine halk, Hz. İbrâhim’i (as), eliyle yaptıklarına bir ceza olarak en şiddetli cezayla cezalandırmaya karar verdiler. Bir daha teşebbüs edenlere de ibret olacaktı. Bu sebeple Hz. İbrâhim’in (as) putlar hakkında söylediklerini ispatlamak için onun insanların gözü önüne getirilmesini istediler.

Şüphesiz ki halkın büyük bir yerde toplanması Hz. İbrâhim’in (as) işine yaradı. Çünkü Hz. İbrâhim (as) böylece onların inandıkları putların bozgunculuğunu delillerle onlara gösterebilecekti.

Hz. İbrâhim’in (as) olayına rağbet edenlerin hepsi; Hz. İbrâhim’den (as) intikam almaya susamış aç köpekler gibi sadece kendi arzularını yerine getirmek için onun akıbetini ve cezalandırılışını görmek istiyorlardı. Daha sonra Hz. İbrâhîm’i (as) bu kalabalık topluluğun ortasına getirdiler ve onu deliller ve şahitler karşısında yargılamaya başladılar. Hz. İbrâhîm’e (as) sorulan ilk soru:

“Ey İbrâhîm! Bunu ilâhlarımıza sen mi yaptın?” oldu.

Halbuki Hz. İbrâhîm (as), hikmet sahibi bir kimse idi. Her ne kadar sonuç belli ise de, onlara maksadını açıklamak ve risâletini tebliğ etmek için tartışmayı başka bir yere çekti:

“Belki de o işi şu büyükleri yapmıştır. Konuşabiliyorlarsa, onlara sorun.”

Hz. İbrâhîm (as), bu kesin delilini, onları gaflet uykusundan uyandıracak ve baygınlıktan ayıltacak şekilde onların yüzlerine vururcasına çarptı. Bunun üzerine vicdanlarına dönüp içlerinden: “Asıl zalim İbrâhim değil, bu âciz putlara ibadet edip bel bağlayan sizler, biz müşriklermişiz!” dediler. Hz. İbrahim:

“Sizler ilâhlarınızı korumasız ve gözetleyicisi olmaksızın puthanede yalnız başlarına bıraktınız. Siz böyle yapınca, onlara inanmayan bir kimse de gelip ilâhlarınızı parçalayıp ufaltmış.”

O putperest topluluk Hz. İbrâhîm’in (as) bu sözleri karşısında müthiş bir şaşkınlığa düştü. Dilleri tutuldu ve düşünceli bir vaziyette başlarını önlerine eğip sustular. Fakat bunu dışa vurmayıp sonra yine önceki görüşlerine dönüp İbrâhim’e:

“Bunların konuşmadıklarını sen de pekiyi bilirsin!” dediler. (Enbiyâ Sûresi, 64-65)

Yani “Ey İbrâhîm! Neden saçmalıyorsun? Neden aklı başında insanlar gibi akla, mantığa uygun söz söylemiyorsun? Ömründe tahta parçasının konuştuğunu kimseden duydun mu? Bu ilâhlarımızın soruya cevap vermeyeceklerini, sözü işitmeyeceklerini sen de bilirsin! İlâhlarımız, sağır, dilsiz ve cansız birer taş parçaları oldukları halde nasıl olur da bizim onlara kendilerini kimin kırdığına dair soru sormamızı istersin” dediler.

Böylece o putperestler, ilâhlarının acizliğini ve onların kendi etraflarında olup biteni bilme hususundaki eksikliğini ve Hz. İbrâhîm’in (as) sözüne karşılık ilâhlarının güç ve kuvvetten yoksun olduğunu kabul ettiler. Sonunda Hz. İbrâhîm (as), azgınların hilesini ve tuzağını güzel bir biçimde boşa çıkarmış oldu.

07.09.2009