|
AKP hükümetinin ilk kurulduğu dönemde Türkiye’yi Avrupa Birliği yönünde ilerletme imkânları fazlasıyla vardı. “Fazlasıyla” vardı çünkü AKP tek başına iktidar olmuştu, başındakiler demokrasi eksikliğinin sorunlarını yaşamıştı ve aldığı oyun ötesinde bir “kredi”ye sahipti.
İktidarının ilk döneminde Avrupa Birliği reformlarından bazılarını gerçekleştirmesi, toplumda gerilim yaratacak “zorlamalar”a kalkışmaması AKP’ye zaten var olan desteği artırdı. Sağ kökenli olmayan ama kendilerini “liberal demokrat” diye niteleyen kesimler de laik düzene bağlılığı tartışılmaz iş çevreleri de aynı iyimser hava içinde “kredileri” oldukça geniş tuttu.
Avrupa Birliği endeksi, farklı kesimleri bir araya getirebilen, gelecekle ilgili iyimser beklentileri artıran bir platform oldu.
Toplumun muhafazakâr kesimi bazı kendi kaygılarının, hatta türban gibi meselelerin bu platformda çözüm bulacağına inandı. Demokratik bir toplum isteyenler bu havayı elverişli bularak atılan olumlu adımları, karşı taraftan aldıkları bütün tepkilere rağmen destekledi.
***
Kürt kökenli Türk vatandaşları için de Avrupa Birliği, temel insan haklarının, demokratik hakların bir güvencesi oldu.
Avrupa Birliği standartlarında bir siyasi ve hukuki yapının, Türkiye’nin “bütünlüğü”nün gerçek güvencesi olduğunu düşünenler de dertlerini anlatmaya çalıştılar.
O dönemde AKP’ye ilişkin “takıyye” kuşkularını tekrar tekrar dile getirenlerin formülü, “özgürlükleri belli amaçlarla kullanmanın dışında demokrat olmadıkları”na ilişkindi.
Bugün AKP’nin aslında kendi kendini sıkıştırmasının temelinde de, toplumun geniş kesimlerinde yarattığı beklentileri unutması bulunuyor.
Avrupa Birliği standartları, toplumun farklı ve birbirinden “kuşkulanan” kesimlerine benzer güvenceleri verdiği için hâlâ son derece önemlidir.
CHP bunu görmedi ve radikal milliyetçi bir üslupla batı ve demokrasi korkularının destekçisi olmaya devam ediyor. Yine bu korkuların ve üslubun asıl sahibi MHP, aynı çizgiyi sürdürüyor.
AKP’nin de AB endeksini unutmasıyla, Türkiye için ileri standartlardaki demokrasi ve hukuk devletinin savunucusu olacak bir siyasi güç kalmamıştır. Şu anda bu görev çeşitli meslek ve sivil toplum örgütleri tarafından yerine getirilmeye çalışılıyor. Başbakan’ın sevmediği medya da AB meselesinde bu tavrı sürdürüyor.
Toplumun talebi siyasi yapıda yansımasını bulamıyor. Bu talebi tekrar yakalayabilecek ve Türk halkına farklı beklentilerinin doğru adresini anlatacak bir siyasi partiye şimdi çok fazla ihtiyaç var.
Vatan, 23.9.2008
| 
