|
Ülkede hakiki bir muhalefet olsa, başkomutan edasıyla hükümete ve Genelkurmay’a durmadan “sınır ötesi” nin nasıl olması gerektiğini söyleyeceğine, işlerin buraya nasıl geldiğini azıcık daha merak eder:
1. İlk cumhurbaşkanlığı seçimine giderken PKK saldırıları, Kuzey Irak’tan sızmalar, mayınlar neden, nasıl, kimin sayesinde birdenbire yoğunlaşmıştır?
2. Aynı dönemde ABD’de yönetimde etkin bir kesim neden (neredeyse) Türkiye’de darbe çağrıları yapmıştır?
3. O döneme neden bir “muhtıra” düşmüştür?
4. Dolmabahçe’de Başbakan ile Genelkurmay Başkanı arasında nasıl bir “mutabakat hasıl olmuştur”?
5. Seçimlerden sonra bu mutabakata uygun (ve uygun düşmeyen) neler olmuştur?
6. Bush yönetimi, “sınır içi Dolmabahçe mutabakatı”nı da kapsayan “sınır ötesi” bir “mutabakat”ı nasıl sağlamıştır?
7. PKK’yı Türkiye’ye ve hükümete karşı (hatta PJAK adıyla İran’a da karşı) kullanan Washington, “PKK’yı vurma vizesi” ni nasıl vermiştir?
8. “Washington mutabakatı” sadece Türkiye’nin “askeri” ihtiyaçlarını mı kapsamaktadır yoksa ABD’nin “askeri niyetleri” nce de mi belirlenmiştir?
9. Nedir bunlar, nedir?
10. Askeri sınır ötesine gönderme izni çıkaran Meclis bunları da sormalıdır. Medya bunları sormalıdır. Toplum adına
Askersiz ordu
ABD’de subaylar arasında yapılmış ciddi bir “Askeri Endeks” araştırması.
ABD’nin, askeri kabiliyet, ordu gücü açısından ikinci bir savaş kaldırıp kaldıramayacağı soruluyor.
1’den 10’a kadar notlamaları istenerek.
“Süper güç” 5’in altında kalıyor.
ABD ordu mensupları, içinde bulundukları ordunun Irak dışında ikinci bir savaşı yürütme imkan ve ihtimaline, bir tek Suriye için 5. 1 veriyor, İran’da 10 üstünden 4.5’te kalıyorlar.
Bir başka sayıyla, yüzde 80’i “imkansız” da diyor.
Hava kuvvetleri ve deniz kuvvetleri açısından bu ortalamalar daha yüksek ama deniz piyadelerinde düşüyor, kara ordusunda ise sürünüyor.
Irak’a saldırı başlarken, tabii bu tür kaynaklara dayanarak yazılmış (ve yazdığım) yazıları düşünüyorum:
Bunlar tahmin edilen şeylerdi.
ABD’nin aslında “kof bir imparatorluk” olduğu, kara gücü (asker sayısı) çok sınırlı olduğundan tek başına birkaç savaş, işgal, istila götüremeyeceği.
Gelindi o noktaya.
ABD’de bunun ortak cevabı, “O zaman saldırmayalım, savaşmayalım, yeni bela çıkarmayalım, işgale soyunmayalım” filan değil.
Bir kısım “akıllı”, özellikle İran, Suriye, belki Pakistan konusunda çok hevesli.
İsrail ittirmesiyle de bunlar Bush yönetimi bitmeden bir “saldırı” istiyorlar.
Sorun, saldırı sonrasında. Yeterli asker yok.
Civarda yeterli, fazlasıyla askeri olan kim varsa, oranın halkı, medyası, muhalefeti işte bu açıdan da hükümeti, Genelkurmay’ı sorgulamalı:
Bilmediğimiz bir şey var mı!
Sabah, 25.2.2008
| 
