|
PKK tam anlamıyla bir yol kavşağında bulunuyor.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti biraz cesur davranabilirse, örgütün belini kırabilecek veya etkinliğine büyük oranda darbe indirebilecektir.
Eğer Türkiye kolayı seçer ve Kuzey Irak'ın havadan bombalanmasıyla yetinir, gerisini görmezden gelirse, tam aksine PKK'nın yeniden dirilmesini sağlar.
İşte böylesine önemli bir yol kavşağında bulunuyoruz. PKK'nın hangi yöne gideceğini, bizim takınacağımız tutum etkileyecek.
Bazı gerçekleri unutmayalım:
- PKK, kendi isteğiyle silah bırakmaz, bırakamaz. Şu anda ölüm kalım mücadelesi veriyor. Tüm gücüyle kadrolarının çözülmesini engellemeye ve yeni suikastlarla gücünü göstermeye çalışıyor.
- PKK, belki paraca dışardan finanse ediliyor olabilir, ancak kadrolarını ülkenin içinden sağlıyor.
- Çeşitli nedenlerle Kürt kökenli vatandaşlarımızın bir bölümü PKK'yı kafalarından veya kalplerinden ya atamıyorlar veya atmak istemiyorlar.
Terör örgütünün belini kırmanın, kadrolarının dağılmasını sağlamanın yolu ? ne kadar istemesek ve tepki toplayacağını bilsek dahi- bir nevi aftan geçmektedir. Böyle bir adımın ne kadar etkili olacağı ve örgütü dağıtacağı biliniyor. Ancak, bunun için siyasi cesaret gerekiyor. Oy kaygısıyla, toplumdan gelecek tepkilere dayanmak kolay olmayacaktır.
Terör örgütüne bu darbeyi vururken, siyasi opsiyonları da kapatmamız gerekir. DTP'yi Meclisten atmak veya kapatmak, sadece PKK'nın işine yarayacaktır. Örgüt halka dönüp "Görüyorsunuz, Devlet bizim birkaç temsilcimize bile tahammül edemiyor. Sadece silah ve sopa ile üzerimize gelmeyi biliyor" diyebilecek ve hem sempati, hem de kadrolarına yeni insanlar çekebilecektir.
Bu oyuna düşmememiz gerekmektedir.
Siyasetin önü açıldığı oranda, Kürt aydınları ve Avrupa'daki Kürt diasporasının PKK üstündeki baskıları da artacaktır. Unutmayalım ki, bölge halkı kan dökülmesinden rahatsızdır, ancak içine düşülen kısır döngüden nasıl çıkılacağını da görememektedir. Devletin, inisiyatifi ele alması, gidişi büyük oranda etkileyecektir.
Devletin inisiyatifi alması gereken diğer iki alandan biri aş-iş, diğeri de günlük yaşamdır.
Bölgedeki işsizliği giderecek el emek yoğun yatırımlar, insanlara dağa çıkmak yerine başka seçenek yaratacaktır. Aileler çocuklarına daha fazla sahip çıkacaklar ve ister istemez, PKK'nın beslenme damarlarının büyük bölümünün kesilmesi sağlanacaktır.
Günlük yaşamda da, artık Kürtçe eğitim ve yayın konusundaki kısıtlamaların kaldırılma zamanı gelmiş ve geçmektedir. Bugünkü uygulamalar halkın Devlete bakışını olumsuz yönde etkilemekten başka bir işe yaramamaktadır.
Yukarda saydıklarımız, Ankara'da politika üreten kurumların bildiği ancak bir türlü cesaret gösterip uygulayamadıkları önlemlerin sadece bir bölümüdür.
Siyasi otorite bu cesareti gösterebilir, diğer kurumlar da (özellikle TSK ve MİT) uyum içinde aynı hedefe doğru çabalarını yoğunlaştırabilirlerse, PKK teröre büyük ölçüde yok edilebilir. Yeter ki, biz kendi içimizde kararımızı verelim ve adımlarımızı atmaya başlayalım.
Posta, 4 Ocak 2008
| 
