|
AK Parti’nin bayram afişleri genel seçimlerde izleyeceği stratejinin ilk işareti olarak yorumlanıyor.
Her şeyden önce, dini bir bayram için hazırlatılan afişlerde “kurban olam ayına yıldızına” gibi bir sloganla “bayrağa kurban olma” temasını işlemenin yersizliği düşünülürse, bu hiç de yabana atılır bir yorum değil. Tabii, bir alaka kurulmaya çalışılmış “kurban bayramı” ve “kurban olma” eylemi arasında ama bu kadar alakaya ancak “uysa da uymasa da” diyebiliriz. Asıl maksadın, bayram bahanesiyle, kabarışta olduğu söylenen milliyetçi oylara selam göndermek olduğu belli.
Malum, bir yandan hâlâ süren PKK terörü, öte yanda Avrupa Birliği sürecinde ortaya çıkan zorluklar; AB üyesi bazı ülkelerden gelen haksız engellemeler; Kıbrıs ve Ermeni meselelerinde sıkıştırılmamız, bütün bunlar kamuoyunda sağlı-sollu milliyetçi bir çizgiye doğru bir kayışa sebep oluyor. Anlaşılan AK Parti de, bu kayışa bakarak ve şu anda sahipsiz kalmış görünen Genç Parti oylarının MHP yerine kendisine akmasını sağlama hesabıyla, seçim sloganlarını oldukça milliyetçi bir söyleme oturtmaya hazırlanıyor.
Peki bunun neresi yanlış diyebilirsiniz. Bir siyasi partinin toplumsal iklimden etkilenmesinden, seçmen kitlesinin nabzına göre şerbet vermesinden daha doğal ne olabilir diye sorabilirsiniz. Haklısınız, bizim siyasi dilimizde genellikle olumsuz bir deyim olarak kullanılan “oy avcılığı” aslında siyasi partiler için son derece meşru bir pozisyondur. Bir siyasi parti oy avcılığı yapmıyorsa asıl o zaman korkmak gerekir, çünkü sırtını seçmen kitlesinden başka yerlere dayamaya çalışıyor demektir. Siyasi partiler elbette oy avcılığı yapacak, oy istediği kitlenin somut talepleri kadar ruh halini de dikkate alacak. Yeter ki o ruh halini anlamaya çalışırken yanılmasın, hesabını doğru yapsın ve Dimyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan da olmasın!
Ben kendi payıma, AK Parti’nin milliyetçi oyları çekme hesabıyla milliyetçi bir söylem tutturmasının kendileri açısından akıllıca olmadığını düşünüyorum. Eğer AK Parti, seçim kapıya dayandı diye, partinin şimdiye kadar izlediği AB, ABD ya da Kıbrıs politikalarına karşı olan milliyetçi çizgiyle uzlaşır, onun ağzıyla vatan millet bayrak edebiyatına başlarsa, iki şeyden biri olur: Birinci ihtimal, hedef aldığı kitleler bu manevranın bir seçim manevrası olduğunu düşünür, samimi bulmaz, dolayısıyla “milliyetçi atak” hiçbir işe yaramaz. İkinci ihtimal ise bu söylemin milliyetçi muhalefetin tezlerini haklı çıkarması ve sonuçta AK Parti’yi değil MHP’yi güçlendirmesidir. Unutmamak gerekir ki kimse bir çizginin aslı varken taklidine yüz vermez. O milliyetçiler “Demek AK Parti de sonunda bizim söylediğimize geldi” diye düşünür ve oylarını son dakikada milliyetçiliğe sahip çıkan Ak Parti’ye değil, o görüşlerin has sahibi olan partilere verirler.
Ama eğer AK Parti şimdiye kadar izlediği çizgiyle tutarlı kalırsa; milliyetçi çizgiyle yarışa girmek yerine o çizgiyi eleştiri temelinde “asıl yurtseverliğin globalleşmeyi savunmak, AB projesine sahip çıkmak, Kıbrıs’ta çözümü savunmak, Kürt sorunu için siyasi çözüm geliştirmeye çalışmak” olduğunu anlatmakta ısrar ederse, belki o zaman bazı milliyetçileri etkileme ve saflarına çekme şansı vardır.
* * *
AK Parti bu afişlerle kabaran milliyetçiliğin peşine takılmakla hatta onu kışkırtmakla kalmıyor, daha da önemlisi toplumumuzda zaten fazlasıyla güçlü olan “kurban olma” kültürünü de besliyor. Bunu yaparken son yıllarda sık sık tekrarladığı “bireyin çıkarlarının her şeyin üstünde tutulması gerektiği” fikrini de “kurban ettiğinin” farkında bile değil. İnsan hayatının hiçbir şeye kurban edilemeyecek kadar değerli olduğunu inkar ediyor. İnsanların vatana, millete, bayrağa ya da dinlerine kurban olmaya pek hevesli oldukları toplumların bireyin en az geliştiği ve totaliterliğe en yatkın toplumlar olduğunu da düşünmüyor. Ve açıkçası bu nokta bana siyasi yanılgısından çok daha vahim geliyor.
Bugün, 5 Ocak 2007
|
