|
Brüksel- 14 Aralık’taki kritik zirve öncesi Brüksel’de hareketli günler, hararetli tartışmalar yaşanıyor. Türkiye Avrupa Karma Parlamento Komisyonu’nun 57. toplantısı bunlardan birisi.
Tahmin edilebileceği gibi bu toplantıda TCK’nun 301. maddesi, asker-ilişkileri, Kıbrıs meselesi gibi Türkiye’ye ilişkin İlerleme Raporu’nun içerdiği konular ele alındı.
Lagendajk’ın başkanlık yaptığı, Türkiye Büyükelçisi Volkan Bozkır ile komisyon adına İlerleme Raporu’nun hazırlayıcısı Pierre Mirelle’in katıldığı, Türk parlamenterler ile Avrupalı parlamenterleri biraraya getiren 27-28 Kasım 2006 tarihli bu toplantının çeşitli oturumlarını izledik.
Tartışmalar beklendiği gibi “Türkiye’ye yönelik eleştiriler” ile “Türk parlamenterlerin tek ağızdan yaptığı Türkiye savunusu” arasındaki salvolarla geçti.
Aslında ilginç olan bilgilenme açısından glolalleşmenin etkilerini görmekti.
Konu Türkiye olduğu oranda, Prof. Dr. Atilla Yayla’nın karşı karşıya kaldığı durum, askerin yaptığı kimi açıklamalar, Şemdinli hadisesi ve cumhuriyet savcısının görevden alınmasıyla sonuçlanan gelişmeler ele alındı.
Ve bu konulara Türkler kadar Avrupalı parlamanterlerin de hakimiyeti dikkat çekiciydi.
Açık: Bu çağda içe kapanmak mümkün değil. Kimi anti demokratik uygulamaları doğrulamak da mümkün değil. Küçük bir meselenin üstünü örtmek bile söz konusu olamıyor. Dahası bu durum Türkiye’nin daha şimdiden global Avrupa kamuoyunun ne denli parçası haline geldiğini gösteriyor.
Nitekim Onur Öymen’in, Osmanlı milletler sistemine gönderme yapan, Yahudilerin Batı tarafından uğradığı mezalime karşılık Türkiye’nin tavrını hatırlatan, Türkiye’de askerin hiçbir siyasi etkisi olmadığı vurgulayan “dışişlerivari” ve biraz da “meydan okuyucu” konuşmasına, Pierre Mirelle’in verdiği yanıt bu açıdan son derece çarpıcı ve sembolikti.
Şunları söylüyordu Mirelle:
“Bugüne kadar AB’ye aday olan ülkeler, hazırlanan İlerleme Raporlarını tartışmadan ele alıp bir düzeltme haritası olarak kabul ettiler. İlk defa tersi oluyor ve ilerleme raporu bir saldırı olarak algılanıyor... Adeta Türkiye’nin değil, Avrupa’nın durumu müzakere edilmeye çalışılıyor...”
Şunları ekliyordu:
“Şemdinli iddianâmesi sonrası askerin açıklaması üzerine cumhuriyet savcısı görevden alındı...”
Bunlara karşı söylenecek ne var?..
Böyle toplantıyı izlemek açıkçası insana üzüntü veriyor.
Türkiye Kıbrıs konusunda haklı, Avrupa’nın isteksizliğine ve çıkardığı köktenci zorluklara itiraz etmekte haklı... Ama demokratik uygulamalar, asker-sivil ilişkileri, insan hakları konusunda yapılan eleştiriler karşısında silahsız.
Zira haksız...
Bu durum devletin resmi görüşlerinin bir adım dışına çıkamayan, aralarındaki siyasi farkları bir anda unutan Türk parlamanterlerini oldukça zora sokuyor...
Türkiye’de askerin siyasette hiçbir rolünün olmadığını söylemek, insan hakları konusunda sorunsuz bir ülke olduğumuzu iddia etmek kolay iş değil.
Emekli büyükelçi milletvekillerinin yaptıkları konuşmalar, buna Ak Partili milletvekilerinin ayak uydurmaya kalkması, açıkçası onları ve ülkeyi zor duruma düşürmekten başka işe yaramıyor.
Aksi halde konuşmalarda sıkça devreye giren Osmanlı referanslarını nasıl açıklamalı?
Osmanlı’nın ne kadar toleranslı olduğunu hatırlatarak bugünün Türkiye’sinin savunulmasına mı hayret edersiniz, yoksa 21. yüzyıl Avrupa Parlamentosu’nda 19. yüzyıl imparatorluklarına gönderme yapan tek ülke olmamıza mı?
Yeni Şafak, 29.11.2006
| 
