Bu seyyah, bu muhteşem ve geniş dershanede, bu
muhterem ve mütebahhir üstatların neşrettikleri nurlar,
zeminin yarısını bin seneden ziyade ışıklandırdığını bildi.
Ve öyle bir kuvve-i maneviyeyi buldu ki, bütün ehl-i in-
kâr toplansa onu kıl kadar şaşırtmaz ve sarsmaz.
İşte bu yolcunun bu dershaneden aldığı derse bir kısa
işaret olarak,
Birinci Makamın Dokuzuncu Mertebe-
sinde
,
o
¥Én
Øu
Jp
G /
¬p
Jn
ór
Mn
h /
‘ /
?p
Oƒo
Lo
h p
܃o
Lo
h '
¤n
Y s
?n
O …/
òs
dG *G s
’p
G n
¬'
dp
G n
B’
(1)
@ p
án
?p
Øs
`ào
Ÿr
G p
án
?s
?n
ëo
Ÿr
G p
In
ôp
gGs
õdG p
ºp
¡p
æ«/
gGn
ôn
H p
Is
ƒo
?p
H p
ABÉn
«p
Ør
°Un
’r
G p
™«/
ªn
L
denilmiş.
sonra, imanın daha ziyade kuvvetlenmesinde ve inki-
şafında ve ilmelyakin derecesinden aynelyakin mertebe-
sine terakkisindeki envarı ve ezvakı görmeye çok müştak
olan o mütefekkir yolcu, medreseden gelirken, hadsiz
küçük tekkelerin ve zaviyelerin telâhukuyla tevessü’ eden
gayet feyizli ve nurlu ve sahra genişliğinde bir tekke, bir
hangâh, bir zikirhane, bir irşatgâhta ve cadde-i kübra-i
Muhammedînin (
AsM
) ve mirac-ı Ahmedînin (
AsM
) gölge-
sinde hakikate çalışan ve hakka erişen ve aynelyakine
yetişen binlerle ve milyonlarla kudsî mürşitler onu dergâ-
ha çağırdılar; o da girdi, gördü ki:
o ehl-i keşif ve keramet mürşitler; keşfiyatlarına ve
müşahedelerine ve kerametlerine istinaden, bilicma,
müttefikan
(2)
n
ƒo
g s
’p
G n
¬'
dp
G n
B’
diyerek, vücub-i vücut ve
.
aynelyakin:
gözle görür derecede
inanma; bir şeyi görerek ve seyre-
derek bilme.
bilicma:
icma ile, birden, ittifakla,
fikir birliğiyle.
cadde-i kübra-i Muhammedî:
Hz.
Muhammed’in (asm) büyük cad-
desi.
dergâh:
tekke, dervişlerin ibadet
veya zikir maksadıyla bir araya
geldikleri yer.
ehl-i inkar:
imansızlar, inkar eden-
ler.
ehl-i kerâmet:
keramet sahipleri;
Allah’ın ihsanıyla olağanüstü hal-
lere ve adet dışı olaylara mazhar
olan veliller.
ehl-i keşif:
bazı sırları, bilinmeyen
hakikatleri, Cenab-ı Hakkın lütuf
ve ihsanı ile bilen velîler.
envar:
nurlar, aydınlıklar, ışıklar.
ezvak:
zevkler.
feyiz:
bolluk, bereket, verimlilik.
gayet:
son derece.
hadsiz:
sınırsız, sonsuz.
hakikat:
gerçek, esas.
hangâh:
Allah rızası için ve misa-
firleri minnet altında bırakmamak
için ihlas ile fakir ve dervişlere ve
talebelere yemek verilen ve misa-
fir edilen yer.
ilmelyakin:
ilim yoluyla kesin ola-
rak bilme.
iman:
inanma, itikat.
inkişaf:
ortaya çıkma, keşfolun-
ma.
irşatgâh:
hak ve hakikatin ve doğ-
ru yolun gösterildiği yer.
istinaden:
istinat ederek, dayana-
rak, güvenerek.
keramet:
Allah’ın velî kullarında
görülen olağanüstü hâller veya ta-
biatüstü hâdiseler.
keşfiyat:
keşifler, Allah’ın ilham
etmesiyle gösterilen gaypla ilgili
sırlar.
kudsî:
mukaddes, yüce.
kuvve-i maneviye:
manevî güç,
moral.
medrese:
ders okutulan yer.
mertebe:
derece, basamak.
mirac-ı Ahmedî:
Resulullahın
(asm) miracı.
muhterem:
saygı değer, hürmete
layık, saygın.
muhteşem:
haşmetli, yüce.
mürşit:
irşat eden, doğru yolu gös-
teren, rehber, kılavuz.
müşahede:
İlahî sırları ve tecellleri
seyretme.
müştak:
arzulu, fazla istekli, işti-
yak gösteren.
mütefekkir:
düşünen, her şeyi
hikmetince, ibret almak ve kavra-
mak üzere düşünen, düşünür.
müttefikan:
ittifak ederek,
hep beraber, birlikte.
neşretme:
dağıtma, yayma,
saçma.
nurlu:
ışıklı, parıltılı.
sahra:
geniş ve susuz arazi,
çöl.
seyyah:
gezgin, gezici.
telâhuk:
birbirine katılma, bir-
biri arkasına gelip birleşme.
terakki:
yükselme, ilerleme.
tevessü:
genişleme, yayılma.
vücub-i vücut:
varlığı gerekli
olmak, olmaması imkansız ol-
mak, varlığı zarurî ve vacip ol-
mak.
zaviye:
bir zahidin ibadetle
meşgul olmak üzere çekildiği
tenha yer, küçük tekke.
zemin:
yeryüzü.
zikirhane:
zikir yeri, zikir yapı-
lan yer.
ziyade:
çok, fazla
ayeTÜ’l-kÜBra / 7. Şua
| 176 |
B
iRinci
H
üccet
-
i
i
ManiYe
AsA-yı MûsA
1.
Allah’tan başka hiçbir ilâh yoktur. O Allah ki, bütün asfiyanın muhakkak ve müttefik ve
parlak bürhanlarının kuvvetiyle ittifakları, Onun vahdet içindeki vücub-i vücuduna delâlet
eder.
2
. Ondan başka hiçbir ilâh yoktur. (Kasas Suresi: 88; Bakara Suresi: 163, 255; Âl-i İmran Sure-
si: 2, 6.)
