Sosyal Doku Derneği ve Sosyal Doku Vakfı’nın kurucularından Nureddin Yıldız, Bediüzzaman Said Nursî’nin iman için çalıştığını söyledi. Nureddin Yıldız, sosyal medyada yer alan bir konuşmasında Bediüzzaman’ı anlatırken şöyle dedi: 

“(Said Nursî) Ümmet-i Muhammed’in hilâfetinin kaldırılacağı pozisyonları oluşturan asıl meselenin bir iman zafiyeti olduğunu, Allah-u Teâlâ’nın kudretine, kitabına, Peygamber Efendimizin (asm) nübüvvetine teslimiyette aslında bu toplumda sorun olduğunu yani bir iç çürüme olduğunu gördü. O dönemde, çok kritik bir dönemde asıl ihtiyacın Allah’a imana, Kur’ân-ı Azimüşşan’a ve nübüvvet makamının ihyasına ve bunların toplamından da ahirete doğru yürüyen mümin nesil getirmeye, Cenneti insanların gözü önüne getirmeye, Allah’ın Cehennem tehdidini göz önüne getirmeye yönelik bir çalışma yaptı. 

“Çok zor, tarihin en zor, hilâfetin yok hükmünde olduğu yıllar ve tamamen yok edildiği yıllar Said Nursî yıllarıdır. Allah-u Teâlâ’nın planında var olan bir şeydi bu şüphesiz. (...) O günler içinde Ümmet-i Muhammed’i (asm) yalnız bırakmamayı Allah murat etmişti. Ümmet-i Muhammed’e (asm) yol gösterecek, büyük bir rehberlik yapacak isimler murat etti. Türkiye’de bu isimlerin başında Said Nursî’nin (rh) geldiği tartışılmaz bir konudur. Ömrünün kısm-ı azamını imana hizmet ederek, Ümmet-i Muhammed’in (asm) asıl sorununa değinerek geçirdiği için Said Nursî’yi (rh), Ümmet-i Muhammed’in (asm) en zor zamanlarından birinin en çetin adamlarından biri olarak yaşamış görüyoruz. 

Bunun için bekar kaldığından, bunun için sürgünler yediğinden, zamanın en güçlü adamına karşı direnmesinden, hepsinden anlıyoruz ki üç günlük dünya için değil, ebedî Cennet için kurulu bir kafa var. Nesilleri de bu kafaya çağırdı. (...) Said Nursî (rh) sıradan bir adam değil, büyük bir adam. (...)

Bu tip adamlar –adam kelimesini farklı bir anlamda kullanıyorum- (çünkü Kur’ân-ı Kerîm adam ifadesini kullanıyor Ahzap Sûresi’nde) başlarında Peygamberler olmak üzere acıdan zevk alırlar. Sıkıntılar onlara doping olur. Bizim gibi cılızlara kaçamak malzemesi olur. (...) Böyle bir adamın saçını taramaya da vakti yoktur, aynanın karşısına geçmeye de vakti yoktur. Sünnet olmasa o saçını da taramaz. Niye? Onu bir vakit israfı görür. Dolayısıyla o uyku da az uyur, yemek de az yer. Bağırmadan, sitemden de yılmaz. Mesele çap meselesidir. (...) Bunun için Allah’tan dilerken büyük yüreklilik dilemek lâzım. (...) Samimi olmasaydı eğer (Said Nursî), yani Kürtlük benim ırkım, Kürtler diye başlasaydı veyahut Türkiyeli Türk diye başlasaydı veyahut Türklük İslâm’ın içinde erimiş, o potada erimiş bir şekildir diyen bir vecizesi olmasaydı, İslâm bizim aslımızdır, etnik yapımız bunun içinde eridiği zaman bir iştir yoksa hariçte kalır demeseydi bugün seninle biz bunu konuşmayacaktık zaten. Bu zamanın gerektirdiği bir sistemi yapmak, yani İmam-ı Rabbani de gelse bu zamanın fitnesine bakarak bir çalışma sistemi oluştururdu demesi benim için çok önemli. Said Nursî (rh) konu seçimi yaptı. Meselâ Gazali –İhya-u Ulumud’din’i okuyoruz, Gazali gibi bir sistem oluşturuyoruz. Yahut da Said Nursî’nin (rh) eserlerini okuyoruz, tipik fotokopisi oluyoruz. O böyle yapmadı, ama. Ne yaptı? Allah’ın kitabından, Peygamber’in sünnetinden, geçmiş ulemanın, selefinin çizgisinden önemli ve öncelikli diye ayrımlar yaptı. Öncelikli ayrımı zaten onun kafa yapısını gösteriyor. Önemli dediği şeyler, dinin diğer tarafının önemsiz olduğu anlamına gelmiyor. Tıpkı ne gibi? Yani namaz tavsiye ediyoruz bir adama, ama adamın Kur’ân’a imanı yok. Öncelikli konumuz bu adamın imanının tamamlanmasıdır. Said Nursî (rh) bunu yaptı.”

HABER: NURSEZA OKUR

Haber Merkezi