Biliyorum caminin avlusunda toplanan kalabalık bana değil

Gelen ünlüleri görmek için

‘Aa, o da burda, şu da burda!’ deyip

Beni musalla taşında unutanları görüyorum

Hayatımda ilk defa katıla katıla gülüyorum

Çünkü, kırkım dolmadan unutulacağımı biliyorum.

Yaşlı bir selvi ağacının gölgesinde oturup

Yılların yorgunluğunu çıkarıyorum

Birden önümden sırasıyla Nisa’lar, Tolga’lar, Sadri’ler

Daha birçok sanatçılar geçiyor.

Selâm veriyorum, hiçbiri görmüyor.

Sesleniyorum: ‘Anne, ben buradayım. Baba, ben buradayım.’

Sesleniyorum. Ama kimse duymuyor.

Eşime sesleniyorum: ‘Nerde benim yamalı elbiselerim, boyalarım?’

Çocuklarım burada beni niye yalnız bıraktınız?

Ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum.

Günahımla sevabımla Allah’a sığınıyorum.

NEJAT UYGUR