|
2002 sonuyla 2003 başları.
AKP yeni iktidara gelmiş, Erdoğan yasaklı olduğu için Gül başbakanlık koltuğunda oturuyor.
PKK’yı dağdan indirmek için kapalı kapılar arkasında bir plan oluşturuluyor. Başlangıçta iyi giden çalışma, daha sonra sivil-asker bürokrasinin ağırlığını koymasıyla ölü doğuyor.
Bu konuyu aradan birkaç yıl geçtikten sonra o tarihte Dışişleri Bakanı olan Gül’le konuşmuştum. Gül o dönemde büyük bir fırsat kaçırdıklarını kabullenmiş, deneyimsizliğin de bundaki rolünü belirtirmişti.
Gül ayrıca böylesine netameli ve zor bir konuya daha işin başında, iktidara gelir gelmez el atılmasının önemine işaret etmişti.
Ama şimdi tüm koşullar uygun.
AKP yine işin başında.
Üstelik yüzde 47 oyla.
Artık Çankaya sorunu da yok!
Bir başka deyişle:
PKK ve Kürt sorunu konusunda mazeret kalmış değil. Siyasal kararlılık ve cesaret ile doğru yol açabilir.
Biliyorum, tek başına AKP iktidarının siyasal kararlılığı yetmez.
PKK’nın da öncelikle şiddet ve terörden vazgeçmesi, silah bırakması gerekiyor.
Bu arada DTP sözcülerinin ağızlarından çıkanı duymaları ve barış dili nedir sorusunun karşılığını ciddiye almaları şart.
Kısacası:
Sorumluluk tek taraflı değil.
Türkiye, barış ve istikrarını birinci derecede ilgilendiren en yakıcı sorununu çözüm yoluna oturtmak için büyük bir fırsat daha yakalamak üzere.
İnşallah bu da kaçmaz!
Milliyet, 13.9.2007
| 
