|
27 Nisan muhtırasını internette yayınlanmadan bir saat önce üst düzey bir komutanın telefonuyla haber alan ve Türkiye’ye duyuran gazeteci Metehan Demir, Neşe Düzel’in sorularını yanıtlarken şöyle diyor:
27 Nisan muhtırasını internette yayınlanmadan bir saat önce üst düzey bir komutanın kendisine telefon etmesiyle haber alan ve muhtırayı Türkiye’ye duyuran gazeteci Metehan Demir, Neşe Düzel’in sorularını yanıtlarken şöyle diyor:
‘Tahminime göre, Abdullah Gül’le askerler bu işi oturup konuştular.
Çünkü sorun karşılıklı konuşmamaktan çıkıyor.
Hep Başbakan Erdoğan’la Genelkurmay Başkanı Büyükanıt’ın İstanbul’da Dolmabahçe’de buluşup ne konuştukları merak ediliyor ya...
Bence Ankara’da da yakın zamanda Gül’le askerler arasında gizli zirveler gerçekleşti. Askerlerle siviller arasında diyalogun açılması ve daha sağduyulu hareket edilmesi adına Gül’le askerler arasında önemli konuşmalar yapıldı.
Yani bu ülkenin yakın zamanda başka Dolmabahçe’leri de oldu.
Oturup konuştular ve bazı krizler olsa da, beraber yaşayabilme üzerinde anlaştılar.Yani, ‘Sen benim bazı tavırlarıma müsaade et, ben de senin bazı tavırlarına müsaade edeyim’ şeklinde anlaştılar.
Ama asker türbanda geri adım atmayacak. Yaşar Paşa devletin işlerinin yürümesi için Gül’le rutin trafiğini sürdürecek ama bazı davetlere de gitmeyecek, türbanla ilgili duruşunu sergileyecek.’
***
Metehan Demir, bu anlaşmanın ‘Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği’ konusunda somutlaşacağı kanaatinde.
Okuyalım:
‘Bu arada Gül’ün atayacağı Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri’ne de dikkat etmek lazım. Gül, cumhurbaşkanı olarak çok şaşırtacak bizi.
Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği önemlidir. Bu kişi AKP’li olmayacak.
Gül’ün kafasında askeri çevreden birini atamak bile var.
Yakınlarından biliyorum, çok iyi bir ismi ataması söz konusu.
Ankara’nın, askerin kabullendiği, ayakta alkışlayacağı bir markayı getirecek oraya. Böylece Gül askere, ‘Sizinle işbirliği içinde çalışmak istiyorum’ mesajını verecek.’
***
İyi, hoş...
Denge...
Uzlaşma...
Tabii ki bunlar gerekli.
Ama sınırı ne?
Türkiye’nin iç dengeleri...
Cumhurbaşkanlığı konusundaki muhtemel gelişmeler...
Yurt dışından da izlenmekte.
Nitekim dün Yasemin Çongar da, ABD’den yazdığı ‘Kucaklamanın da bir sınırı var’ başlıklı yazısında dolaylı olarak sanki bu konuya değinmekteydi:
‘Abdullah Gül’ün cumhurbaşkanlığı da, toplumun tercihinin devletçi çizgiye galebe çalmasının sonucu.
Toplumun içinden, devletçi zihniyetin dışından birisi devletin tepesine çıkıyor; başlı başına bir dönüşüm bu.
Bir yandan, Gül’ün toplumun tümünü kucaklayacağını söylemesi olumlu.
Bir yandan da, Financial Times’ın 15 Ağustos tarihli başyazısındaki şu uyarı önemli:
‘Sayın Gül, tabii ki, Türklerin tümünü temsil etme vaadini yerine getirmeli. Ancak dengecilikte aşırıya da kaçmamalı. Onun görevi dünyaya açılan bir Türkiye’yi temsil etmek ve hepsinin üstünde de, AB ile üyelik müzakerelerini azimle kovalamaktır.’
Ben, Gül’ün ‘kucaklayıcı’ olacağına, Çankaya üzerinden gerilim yaratmak isteyenlerin işini zorlaştıracağına inanıyorum.
Ama Financial Times’ın dediği gibi, dengeciliğin de bir sınırı olmalı.
Demokrasi karşıtlarına teslim olup 2005’teki gibi durmak, Türkiye’yi tökezletiyor.
AB sürecine asılacak bir hükümet ile bu sürece destek veren bir cumhurbaşkanı, demokrasinin önünün açılması için fırsat.
Bu fırsata sahip çıkalım.’
***
Dengeciliğin sınırı ne?
Galiba kestirmeden söylersek AB standartlarını vesayetçilere kurban etmemek.
Umarız ‘Dolmabahçe’ler’ Avrupa’nın yolunu kesecek ‘uzlaşmalar’ getirmez.
Bekleyelim, görelim...
Star, 21.8.2007
| 
