|
Sabah’ın sürekli okurları hatırlar; üç yıl kadar önce, “ Said Nursi’den Fethullah Gülen’e Nur Cemaati “ başlıklı bir yazı dizisi hazırlamıştım.
Bu iş niye benim üzerime kalmıştı (şikayet ediyor değilim, iyi ki de kalmıştı) biliyor musunuz? Üniversitede Prof. Şerif Mardin’in öğrencisi olduğum için...
Halbuki Şerif Hoca, Said Nursi üzerine bir kitap yazmaya hazırlanmakta olmasına rağmen derslerinde ondan pek az söz etmişti. Yanlış hatırlamıyorsam, koca bir dönemin sadece iki saatini Said Nursi’ye ayırmıştı.
O yazı dizisi başıma bir miktar bela olmadı değil. Şerif Hoca bir kere dahi Fethullah Gülen’den söz etmemesine rağmen... (1980’lerin başında ortada sosyal bilimlerin konu edineceği kadar önemli bir ‘Gülen hareketi’ yoktu...) Benim adım, fındık beyinliler tarafından ‘Fethullahçı’ya çıkarıldı...
Neden “Nurcu” demedikleri de ayrı bir tartışma konusu; acaba yeteri kadar “karşı moda” olmadığı için mi?
(Özetle: Bir hocanın derslerine girmek, bazen insanın yaşam boyu olumlu ya da olumsuzdamgalanmasına yol açabiliyor.)
Sabah, 22.7.2007
| 
