|
Açıkçası, ne “Cumhurbaşkanı’nı halk mı seçsin, Meclis mi” tartışmasına kafamı verebiliyorum şu anda, ne 25 yaş değişikliğine, ne de seçim tarihi pazarlıklarına...
Çünkü ne seçimin yapılabileceğinden eminim, ne de yapılsa bile, sayımlar bitmeden kötü bir şeyler olmayacağına...
İki ay sonra yapılması planlanan seçimlerin bile sağ salim gerçekleşeceğinden emin değilseniz “seçimler dört yılda bir mi olsun, beş yılda bir mi” diye düşünecek hal kalır mı insanda? Hayır hiç rahat değilim; büyük bir tedirginlik içinde “kötü bir şeyler” bekliyorum. Düşünün ki, daha 27 Nisan Muhtırası’nın ne olduğunu tam olarak öğrenebilmiş değiliz. Bazıları Muhtıra’nın Genelkurmay Başkanı’na da emrivakiyle kabul ettirildiğini iddia ediyor günlerdir; Genelkurrmay’dan öyle ya da böyle bir açıklama yok. 27 Nisan’dan bu yana sadece susuyor ordu; “sözün bittiği yer”e gelmiş edasıyla susuyor. Eğer bu muhtıra, bir “gaz alma” operasyonu değilse ve ordu üst yönetiminin ortak kanaatini yansıtıyorsa, o zaman şu soruya tatmin edici bir cevap bulmadan rahatlamamız pek mümkün değil: Muhtırayı verenler seçim sonuçlarından memnun olmayacaklarını anladıklarında ne olacak?
Ki bunu anlamaları hiç de zor olmasa gerek! Muhtıra, kısa vadede AK Parti iktidarının hem hükümeti hem de cumhurbaşkanlığını elinde tutmasını önlemek için verildiyse ve fakat yapılacak seçimlerden AK Parti’nin yine hem hükümeti kurabilecek hem de cumhurbaşkanlığını alabilecek bir sonuçla çıkacağı anlaşılırsa, sonuçtan hoşnut olmayanların “oyunbozanlık” yapmaları beklenmez mi?
Böyle oyun bozanlıklar durduk yerde, ortalık sulh sükunken yapılmaz. Sıkı bir psikolojik harekatla uygun zeminin yaratılması gerekir. Son günlerde, AK Parti hakkında kapatılma davası açılmak üzere hazırlıklara başlandığını, savcıların delil toplamakta olduğunu duyuyoruz örneğin... Kimbilir ne demeçler, ne yabancı basın açıklamaları bulmuşlardır kenarda köşede kalmış, hiçbirimizin duymadığı, bilmediği, böyle zamanlar için bir kenarda beklettikleri... Dosyanın oldukça “tekamül etmiş durumda” olduğu, istenildiği anda devreye sokulabilecek kıvama geldiği söyleniyor. Ama, dosyanın kıvama gelmesi yetmez, asıl ortamın kıvama gelmesini beklemek gerekir böyle iddianameler için.
Peki nasıl yaratılır böyle bir ortam? Yeni bir “kasetler furyası”yla mı yapılır, eski haberlerin ısıtılıp ısıtılıp yeniden servis edilmesi düzeyinde mi kalır işler; yoksa daha büyük boyutlara mı ulaşır? Daha büyük, daha sarsıcı provokasyonlar mı girer devreye? Ne var ki, artık provokasyonların da suyunun çıktığı, bir işe yaramadığı meydanda. Her provokatif eylemden sonra cümle alem koro halinde “provokatöre bakın’ diye bağırınca, provokasyon yapmanın pek bir manası da kalmıyor doğal olarak. Öyleyse başka ne?
Türkiye’nin bütün kronik sorunları, potansiyel kriz noktalarını oluşturur böyle zamanlarda. Benim aklıma ilk etapta Kuzey Irak’a karşı girişilecek bir askeri harekatın yan etkilerinden medet umma geliyor. Böyle bir harekatın ardından gelebilecek uluslararası tecrit, operasyonun içerde bizim Kürtlerimiz arasında yaratacağı hoşnutsuzluk, bütün bunların üstüne binecek bir OHAL ilanı belki de... Ya da en tehlikeli ihtimal: Toplumsal kutuplaşmayı daha da körükleme ve “kardeşi kardeşe kırdırma” teşebbüsleri... Kaos ortamı ve demokrasinin tatili...
Ne bileyim ben; böyle kötü kötü kabuslar işte... Bütün bu ihtimalleri ciddiye alıp diken üstünde yaşamaktansa muhtıranın laf ola beri gele yazıldığını; pratik bir karşılığı olmadığını düşünerek içinizi rahatlatmak da var tabii. Bakmayın, ben beceremiyorum, ama eğer elinizden geliyorsa bunu deneyin.
Bugün, 9.5.2007
|
