|
Türkiye gerçek demokrasi olacak mı, olmayacak mı? Türkiye’de demokrasi ikinci sınıflıktan kurtulacak mı, kurtulmayacak mı?
Yanıt, Türkiye’nin asker sorunu konusunda düğümleniyor.
Yazın bir kenara:
Türkiye ‘asker sorunu’nu çözmeden birinci sınıf demokrasi olamaz.
Biliyorum, bu ülkede demokrasinin sınıf atlamasını engelleyen daha çok sorun var.
Kürt sorunu var. PKK sorunu var. Terör ve şiddet sorunu var. Aş ve iş sorunu var. İnsan hakları sorunu var. Hukuk sorunu var. Eğitim sorunu var. Laiklik sorunu var. Türban sorunu var. Siyasal katılım sorunu var. Siyasi partilerde lider sultası sorunu var.
Liste uzatılabilir.
Peki ya asker sorunu?..
Bu sorun çok uzun yıllardır Türkiye’de demokrasiyi ikinci sınıflığa mahkum eden bütün bu temel sorunların düğüm noktasında yer alıyor.
Ne midir asker sorunu?
Kendi vatandaşlarının bir bölümünü Türkiye düşmanı ilan edebilmektir örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Halkın oyuyla seçilmiş bir parlamentoda çoğunluğun, meşru anayasal kurallar içinde gösterdiği bir adayın cumhurbaşkanı seçimine karşı çıkmaktır örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Rejim içinde Çankaya’yı kendi tekelinde tutma çabasıdır örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Kürt sorunu deyince, Kıbrıs deyince, bu alanları kendi tekelinde tutmak isteyen bir anlayıştır örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Kürt sorununda, Kıbrıs’ta, Ermeni meselesinde, AB konusunda kendi anlayışının dışına çıkanları ‘vatan hainliği’ne kadar varan suçlamalarda bulunacak ölçüde kendi ezberine inanmaktır örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Darbeler yapmak, rejime müdahalelerde bulunmaktır örneğin... Siyaseti istikrarsızlaştırıcı ve sivil siyaset alanını daraltıcı yasaklar koyarak, siyasal normalleşmeyle demokratik olgunlaşmayı geciktirmektir örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Askeri yönetimlerin darağaçları kurmasıdır örneğin... Menderes’leri, Deniz Gezmiş’leri, Erdal Eren’leri idam sehpalarına göndererek Türkiye’nin bağrında yaralar açmak ve siyaseti cepheleştirmektir örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Askeri yönetimlerin hapishanelerinde Felat Bey’lere bok yedirmektir örneğin... Ziverbey Köşk’lerinde işkence evleri kurmaktır örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Seçim sandığından halkın oyuyla çıkan sivil siyasetçilere güven duymamaktır örneğin...
Ne midir asker sorunu?
Kendi düşüncelerine, kendi ezberlerine körü körüne bağlı olmak, onları sorgulamaktan uzak durmak, sorgulamaya kalkışanları psikolojik savaş yöntemleriyle korkutmak, etkisiz kılmaya çalışmaktır örneğin...
Evet, Türkiye’nin asker sorunu vardır. 27 Nisan 07 tarihli gece yarısı muhtırası da bu sorunun varlığını bir kez daha sergilemiştir.
1969’dan beri gazeteciyim.
Bu ülkenin önde gelen liderlerinin, başbakanlarının asker sorunu diye bir sorunun altını çizdiklerine çok tanık oldum.
Demirel de, rahmetli Özal ve Ecevit de, Yılmaz da, Çiller de askerden yakındılar. Özellikle Kürt sorunu, Kıbrıs, özgürlükler gibi bazı alanlarda “Bırakmıyorlar ki yapalım!”a benzer bir cümleyi hepsinin ağzından duydum.
Hep yakındılar.
Ama hep kapalı kapılar arkasında kaldı bu yakınmalar...
İspanya’nın da asker sorunu vardı.
Çözdü.
Yunanistan’ın da vardı.
Çözdü.
Bu ülkelerin sivil siyasetçileri, yaşadıkları diktalardan, askeri yönetimlerden, askeri vesayet rejimlerinden gerekli dersleri çıkartarak ‘demokrasinin ortak platformu’nda birleştiler; askerin seçilmiş sivil otoriteye tabi olduğunu kağıt üstünde kalmaktan kurtardılar; direnenleri kodese attılar; böylece demokrasilerini birinci sınıf yaptılar AB yolunda yürürken...
Bizde de çözülecek asker sorunu!
Bu açıdan, AKP hükümetinin ‘gece yarısı muhtırası’na karşı almış olduğu ilk tavır demokrasi konusunda umut vericidir.
Dileriz, devam eder.
Bir yana not edin:
Türkiye’de asker sorunu, aynı zamanda bir ‘sivil sorunu’dur. Özellikle muhalefet saflarında uç vermiş olan asker taşeronluğu bu sorunun çözümünün, dolayısıyla gerçek demokrasinin önündeki başlıca engeldir.
Keşke muhalefetteki asker taşeronluğu havası dağılsa, “Asker demokrasiyi kurtardı!” sesleri kulaklara çalınmasa, ve nihai hesaplaşma tabii asker eli olmaksızın seçim sandığında halkın oyuyla yapılsa...
Son söz:
Asker sorunu çözülmeden, gerçek demokrasi olamayız.
Milliyet, 1.5.2007
| 
