|
Hrant Dink cinayetinden çıkarılacak ikinci ders TCK 301. maddesinin derhal yürürlükten kaldırılmasıdır
Hrant Dink, sevdiğim bir dostum, çok değer verdiğim bir meslektaşım ve Türkiye’nin en seçkin entelektüellerinden biriydi. Doğru bildiğini çekinmeden söyleyebilen bir kıymetti.
Gerçek bir yurtseverdi ve bunun gereği olarak hayatını Türk-Ermeni dostluğunu yeniden tesise adamıştı. Onu çok arayacağız. Anısına saygının gereği, ölümünden çıkarılabilecek dersleri serinkanlılıkla ve olanca açıklığıyla ortaya koymak.
Hrant’ın öldürülmesi her şeyden önce Türkiye’de ifade özgürlüğüne, demokrasiye ve uygarlığa indirilmiş korkunç bir darbe. Demokrasi, özünde, kişinin düşündüğünü söyleyebildiği rejimin adıdır. Uygarlık, farklı fikirlerin, inançların, kökenlerin, dillerin, kültürlerin, yaşam biçimlerinin karşılıklı saygı içinde var olabildiği ortamdan başka bir şey değildir. Toplumlar, önlerindeki sorunları ancak farklı çözüm önerilerini tartışarak halledebilirler. İfade özgürlüğünün bulunmadığı ya da ciddi şekilde sınırlandığı ülkeler geri kalmaya, böylesi rejimler yıkılmaya mahkumdur. Toplumlar, genel kabul gören görüşleri eleştirerek yanlışlarını gösteren fikir adamlarının açtıkları yoldan ilerler. Tarih bunun tanığıdır.
Türkiye toplumu bu gerçeği kavrayamadığı, farklı fikirlere, farklı inançlara, farklı kültür ve yaşam biçimlerine saygıyı yerleştiremediği sürece, ne önündeki sorunları aşmayı başarabilir ne de uygar bir ülke olma vasfını kazanabilir. Türkiye, bu yolda hayli ilerlemiştir, ama gidilecek daha çok yolu olduğu, Hrant’ın ölümüyle apaçık ortaya çıkan gerçeklerden bellidir. Çünkü Hrant, her şeyden önce hoşgörüsüzlüğün kurbanı.
Bir süredir Hrant Dink ve başka seçkin fikir adamı ve yazarlarımız, genel kabul gören fikirlere, devletin uygun gördüğü, resmi görüşlere eleştirel bakan, aykırı görüşlerinden dolayı aşağılanıyor, hainlik suçlamalarına, akıl almadık hakaretlere ve iftiralara hedef oluyor. Resmi yetkililer, özellikle bunların bazıları, aydınlara karşı yürütülen nefret kampanyasına karşı sessiz kalarak, hatta bazen katkıda bulunarak çanak tutuyorlar.
Hükümet, ifade özgürlüğünü boğduğu, farklı fikir sahiplerine karşı yürütülen linç kampanyasını körüklediği için TCK’nın bunca zamandır tartışılan ve eleştirilen 301. maddesi hakkında ne yazık ki hiçbir şey yapmadı. Birçok başka aydınımız gibi Hrant Dink de bu maddeden yargılandı. Duruşmaları Türk adalet tarihinde belki hiç görülmedik hakaretler ve saldırılar altında cereyan etti. Ermeni diasporasındaki ırkçıları Türk düşmanlığı yapmamaları konusunda uyaran sözleri, bilirkişi raporlarına rağmen, tepetaklak edilerek “Türklüğe hakaret” olarak yorumlandı ve Hrant, adalet duygusunu rencide edecek ölçüde haksız bir şekilde mahkum edildi. Hrant, kuşku yok ki bir bakıma da 301. madde kurbanıdır.
Hrant Dink cinayetinden çıkarılması gereken derslerin başta geleni gerek Türkiye’yi yönetenlerin gerekse siyasi sorumluluğa sahip herkesin, resmi görüşleri sorgulayanlara karşı yürütülen hakaret ve aşağılama kampanyalarına karşı kayıtsız kalmamaları, bunlara çanak tutmamaları ve bunları önlemek için gayret sarf etmeleri gereğidir. Çıkarılacak ikinci ders ise TCK 301. maddesinin derhal yürürlükten kaldırılmasıdır. Bunca hakaret ve nefret kampanyasına hedef olan, ölümle tehdit edilen seçkin bir gazeteci ve yazarın saldırılara karşı korunması için güvenlik teşkilatınca hiçbir önlem alınmamış olması affedilir bir hizmet kusuru değildir. Dolayısıyla çıkarılması gereken başka bir ders de bu kusurun kesinlikle tekrarlanmaması.
Hrant’ın öldürülmesi Türkiye’nin saygınlık ve itibarına indirilmiş çok ağır bir darbe. Bu cinayetin Türkiye’ye verdiği zararı telafi etmek hiç kolay olmayacak. Eğer 301. maddeyi yürürlükten kaldırırsak; eğer hoşgörüsüzlüğe, ırkçılığa, fanatizmin her türlüsüne karşı devlet ve toplum olarak tavır alabilirsek; eğer Hrant’ın aziz anısına layık olduğu saygıyı milletçe gösterebilirsek belki duyduğumuz derin acıyı ve utancı bir nebze hafifletmek mümkün olur.
Zaman, 23.1.2007
|
