|
Frankfurt’ta yeni yıl için kurulan tezgâhlardan çikolata, karamela kokusu yayılıyor etrafa. İnsanlar, ortak duyguları paylaşıyor yeni yıl etrafında. Sıcaklar normalin üstünde, pembe açmış baharlar şaşkın.
Türkiye baharlar açmış Avrupa’da ne yapacağını bilemiyor. Avrupa yolculuğunda hep tedirgin. Bunun çok haklı nedenleri de var. Ancak tek açıdan bakmanın getirdiği abartılar da var. Belçika DHKP-C’yi düne kadar korurken şimdi mahkemede Türkiye müdahil durumda. Türkiye’yi kötüleyerek terörist savunması yapan avukatların tezleri işlemiyor. “İnsan hakkı olmayan cuntacı ülke” yaftası çalışmıyor bugün. Terör örgütlerinin bol parayla en iyi avukatları tutmaları artık önemli değil. DHKP-C hukuken bitirildi ve Türkiye’nin haklılığı ortaya çıktı. Bütün Avrupa’da Ermeni meselesinin kurcalanmasının ardında yatan neden ise Türklerin politikada yaptıkları atak. Almanya’da olsun Belçika’da olsun Türklerin politikada başarılı olmaları korkutucu bulunuyor. Engellemek için yapılanlar da tersine dönüyor. Örneğin Türk gelinlere, damatlara veya imamlara konulmak istenen yasak, bilim komisyonundan döndü. ‘Dil bilmeyenler ülkeye girmesin’ diyenler anayasaya aykırı davranma suçuyla karşı karşıya kaldı.
AB yolunda Türkiye, pazarlıklara dayanıklı olmalı ve kendini tanıtmaya devam etmeli. 12 ülkeye kalkınma amaçlı 308 milyar Euro verilecek. 2007-2009 aralığında Avrupa Yatırım Bankası’nın da katkısıyla bize ayrılan 520 milyon Euro önemli bir kaynaktır. Kalkınmamızı sağlamak için fonları kullanmalıyız. Tıpkı Yunanistan, Portekiz ve İspanya gibi. Öfkelenmek yerine sağduyulu davranmak gerçekçi bir pusuladır her zaman. ‘Önümüze sık sık getirilen Kıbrıs konusunda ne yapılabilir?’ derseniz... Ben, müzakereciliğimizi konuşturmamız gerektiğini düşünüyorum. Güney Kıbrıs’ı AB kurallarını çiğneyerek bünyesine alabilen AB’ye Kuzey Kıbrıs’ı da alması için baskı yapmalıyız. Madem sınırları belirli olmayan Güney’i AB’ye aldılar, Kuzey’i de alsınlar. O zaman biz de müzakerelere oturalım. Avrupa’da kamuoyunu etkileyecek çok ciddi etkinlikler, projeler yapmak gerekiyor.
Avrupa’da da kullanılan ortak atasözünü hep hatırlamalıyız: “Gözden ırak olan gönülden de ırak olur.” Devamlı göz önünde olmak ve atıp tutanlara karşı anında tepki ve bilgi yetiştirmek lazım. Anahtar sözcükler; iletişim ve hoşgörü. Bence fikr-i takip de esas.
Avrupa, düzen ve intizamın dünyası diye algılanır Türkiye’de. Günlük hayatta birçok derdimiz ortak aslında. Trafik, yerel başbakan geçecek diye 45 dakika kapatılabiliyor, yollar kazılmış çok yavaş tamamlanıyor, Brüksel Hava Yolları bileti üstünde her an kapı numaranız değişebilir; yazmakla kalmıyor değişiyor, üstelik gecikiyor, bilgi verilmiyor ve de Almanya’da kadınlar yüzde 40 oranında şiddete uğruyor. Almanya’nın dış borcu da 2 trilyon Euro.
Demek ki, cennet yok ortada. Ancak bizim çözmemiz gereken düğümlerimiz var. AB bahane olsun, biz yükselmeye devam edelim.
Türkiye, Avrupa’daki vatandaşlarını bağrına basmalı ve onların dertlerine en kısa zamanda eğilmelidir. Yani biz teyzemizin, amcamızın derdine çare olsun diye ne yaparız? Onları komşuya mı havale ederiz? Elbette, ailenin gücüyle sahip çıkmaya çalışırız. Onlar artık gurbetçi değil Avrupalı Müslüman Türkler ve bizim ailemiz. Birçok sorunları var. Türkiye ile ilişkileri çok zayıf. Bir öğretmenle konuştum, dedi ki: “Sınıfta Atatürk’ün resmini gösterdim, kim olduğunu bilemediler. Televizyondan duydukları Tayyip Erdoğan yakıştırmasını yaptılar.”
(...)
Yola devam etmeliyiz. Hiç durmadan.
Zaman, 5.12.2006
| 
