|
Hiç unutmuyorum, 1998 yılıydı. Fransa’da yine parlamentonun sözde Ermeni soykırımı konusunda bir karar almasından kısa bir süre sonra, adı bende saklı askerler, Paris’in tahsis ettiği özel uçakla bu ülkeye gidip, Eryx tanksavar füze projesini gizlice imzaladılar.
O tarihte 486.5 milyon dolara imzalanan ve 10 yıl süreyle 19.200 füzenin imalatını öngören anlaşma ile TSK, envanterindeki eskiyen füzeleri yenilemiş olacaktı.
Askerler, 1998’de “İhtiyacımız var” diye, hem de Ermeni soykırımı iddiaları nedeniyle yine başımızı ağrıtan Fransa ile bu anlaşmayı imzaladılar.
Ne varki, bizimkiler füzeleri beğenmedi. Bunu üzerine, Türkiye ile füze yapımcısı MBDA firması, 2004 yılında anlaşmazlıklarını çözmek için merkezi İsviçre’deki tahkim mahkemesine gittiler.
Bir diğer örnek İsviçre. Şimdi yeniden silah ambargosu uyguladığımız İsviçre’ye, 1993 yılında silah yasağı getirdik. Ama, her zamanki gibi paraları çar çur etmekten teknolojiye ayıracak kaynağımız kalmadığı için, ambargo uyguladığımız bu ülke lisansı ile üretmekte olduğumuz Oerlikon marka topların, kritik önem taşıyan saatlerini dolambaçlı yollardan yine Bern’den aldık.
Şimdi yukarıda anlattığım bu iki olaydan almamız gereken pek çok dersten en önemli üç dersi şöyle sıralamam gerekiyor;
1- Kendi özel gelirini çar çur et ama milletin büyük fedakârlıklarla kazandığı paralardan topladığın vergilerle yaptığın harcamaların hesabını ver. Milleti, “Fransa’yı asarım keserim” diye tehdit edip, kandırma ve gizli anlaşmalar imzalama, şeffaf ol,
2- Mümkün olduğunca teknolojini kendin üret, insan potansiyelini doğru yönlendir,
3- İç ve dış sorunlarına, “Asarım, keserimli” çözüm bulamadığını gör ve Ermeni sorunu gibi baş ağrıtan sorunlarda, insiyatifi al, çözüm bul. Neyse ki hükümet, en azından Ermeni sorunu konusunda adım atmaya başladı.
Şimdi gelelim, Fransız Ulusal Meclisi’nin geçen Ekim ayında kabul ettiği ve sözde Ermeni soykırımını inkâr edenlere hapis cezasını öngören garip karara verdiğimiz son tepkiye.
Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral İlker Başbuğ, 15 Kasım’da KKTC’nin kuruluş yıldönümü için verilen resepsiyonda, yasaya tepki olarak Türkiye’nin Fransa ile askeri ilişkileri askıya aldığını bildirdi. Önceki gün de Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül, Mayıs 2007’de Ankara’da yapılacak olan Uluslararası Savunma Sanayi Fuarı’na, Fransa’nın resmen davet edilmediğini söyledi. Ancak Gönül, Fransız firmalarına askeri ihalelerde yasak getirilip, getirilmediğine netlik kazandırmadı.
Şimdi gözler, Savunma Sanayii İcra Komitesi’nin, 12 Aralık’ta yapacağı ve bir dizi askeri projelerle ilgili alınacak kararlara çevrildi. Fransız firmalarının tek başına katıldıkları projelerden elenmeleri sürpriz olmaz.
Zaten, kısmen Ermeni soykırımı iddiaları yüzünden Türkiye’nin Fransa’dan, 1995 ve 2005 yılları arasında, yani son 10 yıllık dönemde yaptığı askeri malzeme ithalatı 1,5 milyar euro gibi düşük bir düzeyde kaldı. Türkiye’nin yılda 4 milyar doları bulan silah alımı düşünüldüğünde, 10 yıllık dönemde 1,5 milyar euro devede kulak kalır.
Ama Fransa ile sivil alandaki ticaretimiz 2005 yılında 10.5 milyar dolara ulaşmış durumda. Fena bir rakam değil. Ankara’nın Paris’e karşı topyekun bir ambargo uygulamasının, zaten işsizliğin had safhada olduğu ülkemizde yaratacağı olumsuz etkiyi herhalde siyasiler de görüyor ki daha temkinli bir yaklaşım sergiliyorlar. Tabii askerler de işin içine OYAK girdiği için daha temkinliler, topyekun ambargo fikrine. Dolayısıyla da, şimdilik Türkiye’ye çok fazla olumsuz etkisi olmayacağı anlaşılan ikili askeri ilişkiler askıya alınarak, kamuoyunun gönlü alınmaya çalışılıyor. Yalnız, bu arada, milletin artık sabrı taştı, enerjisinin, kimisi suni iç ve dış sorunlarla heba edilmesinden bıktı usandı, gönüllerini almak kolay değil artık, haberiniz olsun.
Bugün, 18.11.2006
| 
