|
Ben Ecevit’e bakınca ekonomik kriz görüyorum. Bir gecede işsiz kalan eğitimli, kültürlü meslek sahibi insanları hatırlıyorum. Uçup giden milyarlarca doları ve Türkiye’ye durup dururken kaybettirilen yılları... Ülkesine güvenerek büyük yatırımlar yapmış olan işadamlarının Ecevit’in yönetimi karşısındaki çaresizlikleri aklıma geliyor.
YAŞLILIĞI YAKIŞTIRAMADI
Madem hatırlamaya başladık bazı soruları da soralım... Eğer krizi tetikleyen olay gerçekten olduysa yani Cumhurbaşkanı Sezer, Anayasa’yı Ecevit’e doğru itelediyse bunu neden yapmak gereğini duydu acaba? Bu soru aydınlatılamadı daha, peki ama Hikmet Uluğbay neden intihar etmeye çalıştı. O neye daha fazla katlanamadı da hayatına son vermek istedi?..
Evet; şimdi onun dürüstlüğü ve aklığı tartışılıyor her tarafta, bu da normal. Çünkü Türkiye’de ölen insanın arkasından iyi konuşmak gibi bir iki yüzlülük var. Yaşarken adama ağızlarına geleni söyleyenler şimdi arkasından iyi konuşuyor. Ama hayatını devlet hizmetine adayan insanlar hakkında da böyle yaparsak gerçekleri ört bas etmekten başka işe yaramaz. Biz de hiçbir zaman tarihimizle yüzleşemeyiz.
Şöyle bir düşünelim o zaman... Ecevit’in bir an bile yanından ayrılmayan Hüsamettin Özkan, Ecevit neredeyse çalışamaz ve anlayamaz durumda olduğundan işleri fiilen devralmıştı. Onun iş yapma yöntemi ve basının bir bölümü ile kurduğu ilişkiler (basının hangi bölümü olduğunu, Hüsamettin Özkan’ın Erdoğan’ı başbakan yapan seçimden önce başbakan olarak seçilebileceğine inanıp da ona açık destek veren gazetelere bakın da anlayın. O gazetelerin patronu katıldığı her partide, her toplantıda 10. Yıl Marşı’nı da en yüksek sesle söylerdi. Şimdi ise kendisine fazla yüz vermeyen hükümete karşı strateji oluşturmaya çalışıyor) toplumda hayli lafın çıkmasına neden olmuş ve bunun da faturası Ecevit’e kesilmişti.
HALKI SEVİYORDU
Anlayacağınız Ecevit hem kendi vücudunun hem de yönetiminin kontrolünü kaybetmişti. Bu kontrolden çıkan yönetime bir de Kemal Derviş ilave edilince o da kendi gündemini kollamaya başladı ve Türkiye az daha asıl o dönem büyük tehlikedeydi. O kadar fazla yolsuzluk konuşulmaya başlandı ki; orduda bile rahatsızlık başladı.
Bütün bu olanlar belki Ecevit’e yakışmıyordu ama o da bırakmayı bilmeyen inatçılığıyla, boyatmayı hiç ihmal etmediği saçlarıyla yaşlılığı reddeden, kabul edemeyen üzücü tavrıyla hatırlanacak.
Ayrıca Türkiye de ‘Demokratik sol’ kavramı da onun yüzünden deforme oldu. Şimdi bugünlerde sol biraz faşizan milliyetçi içerik kazanmaya başladıysa bunun en büyük sebebi Ecevit’tir.
Evet; dürüsttü ve halkı seviyordu. Dürüst olmanın bir meziyet olarak çıkarılmaması gerekiyor. O normal siyasetçi hali olarak tanımlanmalı ama biz dürüst olmayana çok alıştığımızdan dürüst olan yani özetle para işlerinden anlamayan birisini gördüğümüzde çok heyecanlıyoruz. (Ecevit parasal işleri başkalarına delege etmişti dediğim gibi) Halkı sevmenin ise bir anlamı yok. Son ekonomik krize bakın da ne demek istediğimi anlayın...
Akşam, 7.11.2006
| 
