|
Adalet Bakanı en son 4 Kasım günü Türkiye Gazeteciler Federasyonu’nun Genel Kurul toplantısında yaptığı konuşmada, TCK’nın mahut 301. maddesini savunma sadedinde, amaçlarının ‘bu milletin hukukunu korumak’ olduğunu söyledi.
B. Berat Özipek’in yazısından sonra, Adalet Bakanı’nın bu türden alışıldık konuşmalarını eleştirmeye halâ gerek var mı denebilir. Öyle de olsa, insanın vicdanı elvermiyor sessiz kalmaya. Bakan’ın konuşması ayrıca bir şeyi daha göstermiş oldu: Bu tür konuşmaların neden yanlış olduğunu anlaşılır bir dille ve iyi niyetle ne kadar anlatırsanız anlatın, Sayın Çiçek bunları hiç duymuyor ve kendi bildiğini okumaya devam ediyor.
Yide bir kere de ben sayın Bakan’a neden yanlış düşündüğünü anlatmak istiyorum. Yerim elvermediği için, sadece birkaç noktaya temas edeceğim.
Birincisi, sayın Bakan Anayasa’nın ilk üç maddesinin asla tartışılamayacağını söylüyor. Oysa, bu maddelerde dile getirilen ilke ve değerler, Bakan’ın düşündüğü gibi ‘Türk toplumunun ortak paydası’nı temsil etseler bile, tartışma dışı bırakılamazlar. Bakanın kendi mantığını izlesek bile bu böyledir: Öyle ya, aynı Türk toplumu kendi ‘ortak paydası’ üzerinde yeniden düşünme ve onda revizyon yapma ihtiyacı duyamaz mı?... Bir demokraside bunu kim, hangi hakla engelleyebilir?
Malum, anayasal normlar hiç tartışılamasın diye değil, usulüne uygun olarak değiştirilinceye kadar geçerli olmak üzere diye yapılır. Geçerli olarak yürürlükte kalmaları ise anayasal normların tartışılmasına elbette engel değildir. Kaldı ki, söz konusu ilkeler ‘değiştirilemez Tanrısal buyruklar’ olmadıklarına göre, gayet tabió tartışılabilirler. Esasen değiştirilebilir olmaları için de bu zorunludur.
İkinci olarak sayın Bakan, AB’nin Türkiye’yle ilgili İlerleme Raporlarında eksikliğine işaret edilen hususların önemli bir kısmının ‘Türkiye’den servis yapıldığı’nı ve bu dış müdahalelere ‘içimizden çanak tutanlar’ bulunduğunu şikâyet yollu dile getirdi. Bu yakınma, meselenin özünün hiç anlaşılmamış olduğunu gösteriyor. Her şeyden önce Türkiye’nin, AB’ye tam üyeliğin gereklerini yerine getirmesi bir ‘dış müdahale’ meselesi olmayıp, kendi taahhütlerine sadık kalması meselesidir. Bu, demokratikleşme yolundaki eksikliklerin neler olduğu kimin ‘haber verdiği’nden şüphesiz daha önemlidir. Ayrıca sayın Bakan içeriden ‘servis yapanlar’ olmasa, AB organlarının Türkiye’nin bu konudaki eksikliklerini bilemeyeceklerini mi sanıyor?
Bakan Çiçek’in TCK’nın 301. maddesini eleştirenleri ‘Türk milletine mensup olmaktan rahatsızlık duymak’la itham etmesi de son derece yakışıksız bir davranıştır. Böyle düşünenlerin anlamamakta ısrar ettikleri nokta, ‘Türklüğü ve Türkiye Cumhuriyetini aşağılama’ kavramlarının, bu kavramlarla ilgili olan veya bunlara atfen yapılan yanlış iş ve uygulamaları eleştirmeyi kapsayacak şekilde anlaşılmaya elverişli olmasıdır. Böyle bakıldığında, bu türden eleştiriler ‘Türk milletine mensup olmaktan duyulan rahatsızlık’ın değil, olsa olsa ‘Türk milleti’ adına yapılan bazı işlerin bu kavramlara verebileceği zarardan duyulan rahatsızlığın bir ifadesi olabilir.
Son olarak, söz konusu 301. madde ile ‘milletin hukukunu korumak’ arasında kurulan ilişkinin hepten yanlış olduğunu belirtmek isterim. Bakanın sandığının tam aksine, milletin hukukunu korumak için 301. maddenin ıslahı -tercihan da ilgası- gerekmektedir. Çünkü her şey bir yana, bu maddeden mağdur olanlar yabancılar değil, bizatihi ‘Türk milleti’nin fertleridir.
Star, 6.11.2006
| 
