|
Ne kadar kaçmak isteseniz de, eninde sonunda söz dönüp dolaşıp cumhurbaşkanlığı konusuna kayıveriyor.
Sağlı sollu sorulara kayıtsız kalamıyorsunuz, çaresiz cevap vermek durumundasınız. Böyle olunca da Çankaya bir türlü gündemden düşmüyor, sürekli canlı, diri kalıyor. Oysa Cumhurbaşkanlığı konusunun erkenden tartışma konusu yapılması hiç de ülkenin hayrına değil.
İngiliz haber ajansı Reuters’e konuşan Başbakan Erdoğan’a peşi sıra Çankaya soruları sorulmuş. Erdoğan’ın cevapları dikkat çekici hususlar içeriyor. ‘Türkiye eşi türbanlı cumhurbaşkanına hazır mı?’ sorusuna Başbakan, ‘Bunu halka sormak lazım’ karşılığını vermiş. Erdoğan’ın bu cevabını, doğrudan ‘Halka gidelim’ şeklinde yorumlayarak bir referandum işareti diye değerlendirenler var.
Başbakan’ın halkoylaması gibi bir muradı olduğunu sanmıyorum. Sonuç ne şekilde tecelli ederse etsin, temel haklardan olan başörtüsünün referandum konusu haline getirilmesi kesinlikle doğru değil. Halk her türlü kritere tabi tuttuğu siyasetçilere vizeyi sandıkta verir. Şayet eşleri örtülü siyasi kadroların siyasette olmasını istemiyorsa bunun yolunu ta baştan kapatır.
‘Halka sorulmalı’ derken Erdoğan’ın kastettiği seçim sonrası oluşan siyasi tablo olmalı, sözlerine bunun ötesinde anlamlar yüklemek anlamsız… Maalesef Türkiye’de başörtüsünü takıntı haline getirenler var. Özellikle karşıt olanlar, her siyasi gelişmeyi başörtüsüyle ilişkilendirmekten sanki haz alıyorlar. Baksanıza, Çankaya konusu aylar öncesinden başörtüsüne düğümlendi.
Yine konuyla bağlantılı olarak bir başka soruya Başbakan ‘İnancı olan Köşk’e çıkamaz mı?’ diye cevap veriyor. Tekrar hatırlatayım, Erdoğan bunları durduk yerde söylemiyor, ısrarlı soruları cevapsız bırakmıyor. Dindar da dine mesafeli duranlar da elbette her türlü göreve talip olabilir. Bu laikliğin bir gereği… Laiklik, dindarın da dinsizin de hukukunu sonuna kadar koruyan rejimin adı. Dindarlığın sakıncalı hal gibi görünmesi, her şeyden önce laiklik ilkesine aykırı.
Dün Meclis Başkanı Bülent Arınç, dördüncü yasama yılını değerlendiren toplantı yaptı, uzun uzun Meclis’in faaliyetlerini, milletvekillerinin çalışmalarını anlattı, çıkarılan önemli kanunları sıraladı. ‘Siyasetin merkez üssünün Meclis olması’ yolundaki hedeflerine büyük oranda ulaşıldığını söyledi. Soru-cevap faslına geçince, hiç hoşnut olmasa da, bu konuda konuşmayı anlamsız bulsa da Cumhurbaşkanlığı sorularından yakasını kurtaramadı.
Arınç, Cumhurbaşkanlığı sorularını can sıkıcı buldu ancak bir konuda söyledikleri dikkat çekici; ‘Türkiye’de cumhurbaşkanının yetkilerinin bir hayli geniş olduğunu, çalışma süresinin uzun olduğunu, buna rağmen sorumluluğunun sıfır olduğunu biliyoruz. Bunlar Türkiye’de konuşulabilir, tartışılabilir’. Keşke Çankaya konusu bu yönüyle tartışılabilse…
Türkiye’de cumhurbaşkanının çok geniş yetkileri var, buna karşılık vatana ihanet dışında sorumluluğu da yok. Cumhurbaşkanları bu yetkilerle hakem rolünden çıkarak yürütmenin asli bir parçası haline dönüşüyor. Görüntü farklı olsa da fiiliyatta yarı başkanlığa yakın durum söz konusu. Bu da parlamenter rejimin ruhuna aykırı…
Eğer yetkileri aynen korunacaksa doğrudan halk tarafından seçilmesi daha yerinde olur. Arınç’ın dediği gibi cumhurbaşkanlığı sistemini tartışmak ve bunun sonucunda bazı yapısal değişikliklere kapı aralamak, Çankaya’ya kimin çıkacağından çok daha önemli… Süleyman Demirel’le özdeşleştiği için kabul görmeyen 5 artı 5 modeli de tekrar değerlendirilebilir.
Görüldüğü kadarıyla cumhurbaşkanlığı konusu gündemden düşecek gibi değil. Rejim sorunu zeminine çekilmezse ekonomiye, siyasete zararı da yok aslında.
Zaman, 7 Temmuz 2006
| 
