Selâhaddin sayesinde zalim vezirden kurtulduğuna sevinen Fatımî sultanı El-Adid, yine Mısır’da itibar edilen saray teamüllerine uydu ve Şaver’in halefi olarak gördüğü Şirkûh’u onun yerine vezir tayin etti.

Vazifeyi devralmak üzere süvarilerin arasında gelen Şirkûh, şehrin girişinde büyük bir kalabalık tarafından karşılandı. Savaş meydanında veya açık alanda saldırılara ânında mukabele eden süvariler, halk arasında aynı rahatlıkla hareket edemediklerinden, Şirkûh’un saraya gidebilmesi için kalabalığın dağıtılması gerekiyordu.

Bilhassa şehrin içinde dar sokaklara girildiği zaman etrafı dolduran kuru kalabalık, kolayca tahrik edilerek çok tehlikeli hâle gelebileceğinden insanların bir an önce dağıtılması, şehirdeki ilerleyişi kolaylaştıracaktı. 

Yüzlerce süvari, atlarıyla kalabalığın arasına dalarak insanları darmadağın edebilirdi. Ama öyle bir hareket halkın sevgisini ve ilgisini bir anda yok edeceğinden gelecekte daha büyük tehlikelerin meydana gelmesine sebep olabilirdi. 

Komutanlar insanları rencide etmeden kalabalığı dağıtmanın çarelerini ararken Şirkûh atının üzengileri üzerinde doğrulup Şaver’in sarayını göstererek yağmalama izni verince meydan kısa zamanda boşaldı. 

Bu sayede Şirkûh, yeğeni Selâhaddin’in de aralarında bulunduğu bazı komutanları ile birlikte rahatça şehre girdi. Şehrin ileri gelenleri ile esnafla, eşrafla görüştü, Adid’i ziyaret edip vezirlik mührünü aldı. 

Suriye Ordusunun komutanı olması hasebiyle, bütün bunları hükümdar Nureddin’e sorarak yapması gerektiğinin farkındaydı. Lâkin o, izin almak yerine kazandığı başarıları ve getirildiği makamı bir mektup yazarak ona bildirmekle iktifa etti.

Nureddin, Mısır’ın fethi mânâsına gelen bu hadiselerden ziyadesiyle memnun oldu. Şirkûh’un vezir olmasını pek tasvip etmemekle birlikte, cevabî mektubunda onu tebrik etti. Fethin bütün ülkede bayram havası içinde kutlanmasını istedi. 

Kendisi de saray meydanına zafer anıtı diktirdi; şehri bayraklarla, flamalarla süsletti, halka ziyafetler verdi. Komutanların rütbelerini yükseltti, askerlere ikramiyeler dağıttı.

Hükümdarının tebrikine ve ülkesinde yapılan şenliklere ziyadesiyle memnun olan Şirkûh, Mısır’ın fiilî idaresini ele alınca, mesuliyetini müdrik bir devlet adamı hassasiyetiyle hemen harekete geçti.

İlk iş olarak, Şaver’in, etrafı dumana boğarak Amalrik’i şehre sokmamak için yirmi bin şişe neft döktürüp on bin meşale ile tutuşturarak yaktırdığı19 Fustat’tan kaçarak Kahire’ye gelen ahaliyi yurtlarına döndürmeye çalıştı.

Onların ileri gelenlerinin, “Şehir elli dört gün boyunca yandı. Hiçbir şeyimiz kalmadı. Gittiğimiz zaman nerede kalıp neyle geçineceğiz?” diyerek dert yanmaları üzerine onlara bazı vaatlerde bulundu. Şehri yeniden inşa ederek, Kahire’de perişan vaziyette yaşamaya çalışan muhacirlerin evlerine dönmelerini sağladı ve hem onları içinde bulundukları zor şartlardan kurtardı, hem de Kahire’yi temizleyip ahaliyi rahatlattı.