Hadisin Meali Sayfa No
H
adiS
i
ndekSi
| 978 | Mektubat
Cehennemin yeri, baz› rivayetlere göre yerin merkezinde olduğu. • (Aclûni, Keşfü’l-Hafa, 1:281;
Hâkim, Müstedrek, 4:568.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20.
Cennet annelerin ayaklar› alt›ndad›r. • (Camiü’s-Sağir, 3642; Kenzü’l-Ummal, 16:461.) . . . . .
441.
Deccalin yalanc› Cennet ve Cehenneminin olmas›. • (Müsned, 3:420, 4:226; EbuDavud, Melâhim:
14; Buharî, Enbiya: 3; Müslim, Fiten: 100-105, 109; Ramuzü’l-Ehadis, 207; Müsnedü’l-Firdevs,
5:510, 512.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
96.
Deve gelmiş Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma, tahiyye-i ikram nev’inde secde edip ko-
nuşmuş. Ve bir kaç tarikte haber veriliyor ki, o deve bir bağda k›zm›ş, vahşî olmuş, yan›na
kimseyi sokmuyor, hücum ediyordu. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm girdi; deve gel-
di, ikramen secde etti, yan›nda ›ht›. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm yular takt›. Deve,
Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma dedi: “Beni çok meşakkatli şeylerde çal›şt›rd›lar; şim-
di de beni kesmek istiyorlar. Onun için k›zd›m.” Deve sahibine söyledi: “Böyle midir?” “Evet”
dediler. • (Müsned, 3:158; Beyhakî, 6:18; Müslim, 1:268, hadis no: 79.) . . . . . . . . . . . . . . . .
263.
Din (ilmi), Süreyya Y›ld›z›na as›l› bulunsa, ‹ranl›lardan baz› kimseler yine de ona ulaşacaklar. •
(Buharî, Tefsir: 62; Tirmizî, 47. Surenin Tefsiri, 3:183.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
181.
Dur ey Uhud! Şüphesiz üzerinde bir peygamber, bir s›dd›k ve iki tane de şehit var. • (Buharî, Fe-
zailü’s-Sahabe: 5, 56; Müslim, 4:1880; EbuDavud, 2: 515; Tirmizî, hadis no: 3758.) . . . . . .
229.
Dur! Şüphesiz üzerinde bir peygamber, bir s›dd›k ve bir şehit bulunuyor, deyip Hazret-i Ömer, Os-
man ve Ali’nin şehit olacağ›n› haber vermiş. • (Buharî, Fezailü’s-Sahabe: 5-6; Müslim, 4:1880;
EbuDavud, 2:515; Tirmizî, hadis no: 3758.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
179.
Ebu Abdurrahmani’l-Yemanî, kat’iyen haber verir ve hükmeder ve demiş ki: “Resul-i Ekrem
Aleyhissalâtü Vesselâma ne kadar mecnun gelmişse, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm
sinesine elini koymuş ise, kat’iyen şifa bulmuştur; şifa bulmayan kalmam›ş.” • (Kad› ‹yaz, Şi-
fa, 1:335; Ali el-Kari, Şerhü’ş-Şifa, 1:676.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
244.
Ebu Bekir ve Ömer kendilerinden sonraya kalacaklar, hem halife olacaklar, hem mükemmel su-
rette ve r›za-i ‹lâhî ve marzî-i Nebevî dairesinde hareket edecekler. Hem Ebu Bekir az kala-
cak, Ömer çok kalacak ve pek çok fütuhat yapacak. • (Tirmizî, hadis no: 3662; Müstedrekü’l-
Hâkim, 3: 75; Cem’ü’l-Fevaid, 2:498.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
175.
Ebu Bekri’s-S›dd›k’tan haber veriyorlar ki: Sure-i “Elleri kurusun Ebu Leheb’in! [Tebbet Suresi: 1.]”
nazil olduktan sonra, Ebu Leheb’in kar›s› Ümmü Cemil denilen “Odun hammal› (Tebbet Su-
resi: 4.)” bir taş al›p Mescid-i Harama gelmiş. Ebu Bekir ile Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Ves-
selâm orada oturuyorlarm›ş. Gözü Ebu Bekri’s-S›dd›k’› görüyor, soruyor: “Yâ Ebâ Bekir! Senin
arkadaş›n nerede? Ben işitmişim ki, beni hicvetmiş. Ben görsem, bu taş› ağz›na vuracağ›m.”
Yan›nda iken Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm› görememiş. Elbette, h›fz-› ‹lâhîde
olan Sultan-› Levlâki, böyle bir Cehennem oduncusu, onun huzuruna girip göremez. Ağz›na
m› düşmüş? • (Kad› ‹yaz, Şifa, 1:348; Beyhakî, 2:195.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
275.
Ebu Bekri’s-S›dd›k, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma dua etmek için rica etti. Resul-i Ek-
rem Aleyhissalâtü Vesselâm elini kald›rd›; daha elini indirmeden bulut topland›, yağmur öy-
le geldi ki, kaplar›m›z› doldurduk. Sonra su çekildi. • (Kad› ‹yaz, Şifa, 1:190; Kenzü’l-Ummal,
12:353; Beyhakî, Delâilü’n-Nübüvve, 2:63.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
212.
Ebu Cehil yemin etmiş ki, “Ben secdede Muhammed’i görsem, bu taşla ona vuracağ›m.” Büyük
bir taş al›p gitmiş. Secdede gördüğü vakit kald›r›p vurmakta iken, elleri yukar›da kalm›ş. Re-
sul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm namaz› bitirdikten sonra kalkm›ş; Ebu Cehil’in eli çözül-
müş. O ise, yâ Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm›n müsaadesiyle, veyahut ihtiyaç kal-
mad›ğ›ndan çözülmüş. • (Müslim, hadis no: 2797; Müsned, 1:248, 2:37; Kad› ‹yaz, Şifa, 1:351;
Beyhakî, 2:190, 197.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
275.
Ebu Hüreyre, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma şekva etmiş ki, “Nisyan bana ar›z oluyor.”
Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ferman etmiş, bir mendil şeklinde bir şey açm›ş. Son-
ra mübarek avucu ile gaipten bir şey al›r gibi, öyle avucunu oraya boşaltm›ş. ‹ki üç defa ya-
