Maneviyat rüzgârı esiyor. Nefisler serbest, şeytanın ellerinden. Rahmet yağıyor göklerden. Gözle görünmeyen, ruhlarda iliklere kadar hissedilen. Maneviyat kokuyor caddeler, sokaklar, evler, kalpler.
Manevî yaralara şifa dağıtıyor Ramazan. Dua ayı, Kur’ân ayı, huzurun ayı Ramazan. Camiler şenleniyor, evler mescide çevriliyor, coşku sarıyor sokakları. O’nu andıkça beden, ruh huzura eriyor. O’na yöneldikçe kalpler devasını buluyor dertler. Başlar secdeden ayrılmıyor. Günahlar yanaklardan akıyor. Kana kana edilen dualar semaya karışıyor. Bu nefse bir dur lâzımdı. Oruç yetişti kalbin imdat çığlığına. Bu nefse bir dizgin lâzımdı. Kur’ân yetişti, namaz yetişti. Huzur lâzımdı zikir yetişti. Ümit lâzımdı dua yetişti. Karanlığa ışık lâzımdı kandil yetişti, bire bin yazılan sevaplar yetişti. Kışımıza bahar lâzımdı Ramazan yetişti.