“Bugün Türkiye’de siyasetin taraflarını bir araya toplayabilecek, günlük çekişmelerin üstünden olaylara bakılmasını sağlayabilecek birleştirici bir makam yok. Oysa en büyük eksiğimiz bu. Türkiye’nin, öfkeli bir parti başkanına değil, bütün milletin hukukunu adalet ve merhametle gözetecek bir Cumhurbaşkanı’na ihtiyacı var.. (…)Son beş yılda iktidarın teslim olduğu eski güvenlikçi devlet politikaları sorunları çözmek bir yana, kanatıyor, kangrene dönüştürüyor. Siyasi taraflılıklar, makul görüş ayrılıklarının ötesinde hasımlığa, giderek düşmanlığa dönüşüyor. Türkiye toplumu onarılması güç biçimde derinden bölünüyor. Her alanda tıkandığımız, yalnızlaştığımız dış politikanın, eğilip bükülen rakamlara rağmen daralan ekonominin yarattığı sorunlar da ayrı. Bu olumsuzluklar, bizim coğrafyamızda bir ülke için iyiye giden bir gelişmenin işaretleri değil.

Ortamın hızla normalleşmesi gerekiyor

Türkiye böyle gidemez; bu gidişle ülkenin bütünlüğü, millet birliği sağlanamaz, sağlanamıyor. Devletin en yüksek makamlarında bulunanların bu gerçeği görmesi, eteklerindeki taşları dökmesi, ortamın hızla normalleşmesi gerekiyor. Siyaset adamları her toplumda var; kriz anlarında ve kritik  dönemlerde ülkenin ihtiyacı öfkeli, kavgacı, suçlayıcı siyaset adamlığı değil. Hukukun üstünlüğüne inanan, demokrasiyi vazgeçilmez bir yöntem olarak benimseyen, barıştırıcı, kucaklayıcı, aldanmayan, aldatmayan, adaletli, merhametli, kararlı, dirayetli devlet adamlığı! Türkiye’nin var olan sorunlarını aşması ve geleceğe güvenle bakması için, bütün milletin hukukunu adalet ve merhametle koruyacak barıştırıcı bir  “Cumhurbaşkanlığı” anlayış ve uygulamasına ihtiyacımız var.”