Polis ekiplerinin ve görevlilerin, hemen hemen her olayda, tehlike arz etsin veya etmesin zanlının kafasına bastırarak âdeta şiddet görüntüsü şekliyle takibat faaliyetini yürütmeleri insan hakları ciheti ile vicdanımıza dokunmaktadır. 

Takibat için bir kaç polis nezaretinde rahatça taşınabilecek zanlının, insanlık dışı bir görüntüye malzeme olması, hangi gerekçeye istinaden yapıldığı anlaşılmayan hukuk dışı bir uygulamadır. Zira ilgililer henüz zanlıdır ve dolayısıyla masum kişilerdir. Masum kişilere uygulanan bu yaptırımın, yapanlara müeyyideyi, cezayı gerektiren bir uygulama olduğunu yetkililere hatırlatmak da galiba biz hukukçulara düşen bir vazife mahiyetini taşımaktadır.

Kişi güvenliği, hak ve hürriyeti, kişilerin fizikî, psikolojik bütünlüğünün korunması, temel insan haklarının güvence altına alınması ve hürriyetlerinin kısıtlanmaması anlamına gelir. Uygulamada yapılan muamele ise, kişinin fizikî, psikolojik bütünlüğünü, özgürlüğünü ve temel insan haklarını zedeleyen bir özellik taşımaktadır. Bu güvenceyi bütünüyle sağlayacak olan devlet olmalıdır. 

Bazı devlet görevlileri insan haklarını keyfî olarak su-i istimal etmekte, kötü muamelelerle kişi dokunulmazlığını ihlâl etmekte bir sakınca görmemektedir. Suç işlendiği varsayılan her olayda, tahkikat yapayım derken kendileri bir suç işlemektedir. Hukuk çerçevesinde yapmaları gereken görev ve faaliyetlerini açıkça suç teşkil edecek şekliyle ortaya koymaktadırlar.

İnsan hakları, doğuştan sahip olunan, evrensel ve dokunulmaz haklardır. Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi (1948) ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS) bu hakları uluslararası düzeyde güvence altına almıştır.

İnsan hakları çerçevesinde bazı temel güvenceler şunlardır: 

- Adil yargılanma hakkı (AİHS madde 6), 

- Özgürlük ve güvenlik hakkı (AİHS madde 5), 

- İşkence yasağı (AİHS madde 3), 

- Özel hayata ve aile hayatına saygı hakkı (AİHS madde 8)

Anayasalar da devletin bireye karşı yetkilerini sınırlar ve kişi haklarını güvence altına alır. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nda kişi güvenliği ve haklarıyla ilgili bazı maddeler de şunlardır:

Madde 17: Kişinin dokunulmazlığı, maddî ve manevî varlığı, 

Madde 19: Kişi hürriyeti ve güvenliği, 

Madde 20: Özel hayatın gizliliği, 

Madde 36: Hak arama hürriyeti, 

Madde 38: Suç ve cezalara ilişkin esaslar (masumiyet karinesi, işkence yasağı, vd.)

Bütün bahse konu insan hakları ve Anayasa hükümleri nazara alındığında; tahkikat esnasında kolluk kuvvetlerinin ve bağlı birimlerinin uygulamalarında hukuka uygun davranmaları gerektiği açıktır. Yetkililerin bu konuda hassas davranmaları ve denetlenmeleri gerektiği hususunu ilgililerin ve bilhassa İçişleri Bakanlığı’nın nazarlarına sunarız.