Barçın, kendisine gelen “Bediüzzaman Said Nursî, Emirdağ’ına gönderilmiştir. Oraya iskân edilmesi...” şeklindeki resmî yazı üzerine Bakanlar Kurulu kararıyla Emirdağ’ına sürgün edilen Bediüzzaman’ı kasabanın nüfusuna “Said Okur” ismiyle kaydetmiştir.
Tahir Barçın, Bediüzzaman’ın kendisini çağırması üzerine onu ziyaret etmiş ve ihtiyaç olduğunda doktorluğunu da yapmıştır. Bediüzzaman ona Denizli hapsinin meyvesi olan Meyve Risalesi’ni vermiştir. Barçın, hatıralarında, günde 16 saat mesai yapması, ilçenin tek doktoru olması ve 110 köyle 150.000 nüfusa hizmet zorunluluğu gibi sebeplerden bu kıymetli eseri zamanında okuyamadığından yakınmıştır.
Bediüzzaman’ın ancak 66 yaşında resmî bir soyadı olmuştur ve bu tarihten itibaren mahkemelerde bu isimle çağrılmıştır. Her ne kadar resmî soyadı “Okur” olsa da Risale-i Nur’da bu ifade hiçbir zaman yer almamıştır. Hem Risale-i Nur’da, hem de Nur Talebeleri arasında Üstad’ın ismi olarak “Bediüzzaman Said Nursî” tercih edilmiştir.