Üniversitelerin iş bulamayanlar için bir iş arama merkezi haline geldiğini belirten İnönü Üniversitesi’nden Prof. Dr. Bayram Demirci istihdam politikalarındaki aksaklıklara dikkat çekti. “Türkiye’deki  devlet üniversitelerinde akademik personel 2547 sayılı yasaya göre istihdam edilmektedir. Buna göre çalışanlar önce farklı iki statüye ayrılmaktadır” diyen Demirci durumu şu şeklide açıkladı: “1. Doçent ve profesör kadrosuna atanmış olan daimî kadrodakiler. 2. Belirli süreler için atanmış olan öğretim görevlisi, araştırma görevlisi, ve Dr. öğretim üyesi (eski adı yardımcı doçent) olanlar. Belirli süreler için atanan bu elemanların çalışma süreleri her yıl veya iki yılda bir yenilenmesi gerekmektedir. Unutulma veya başka bir nedenle yenilenmediği durumda görevi sona ermektedir. Görevine dönebilmesi için mahkeme yoluna gitmesi gerekir. Mahkemeyi kazandığı taktirde karar uygulanırsa görevine dönebilmektedir. Bu durum üniversitelerde çok sık karşılaşılan bir durum değildir.”

Araştırma görevlileri zor durumda

Araştırma görevlilerinin içinde bulunduğu durumun daha da endişe verici olduğunu belirten Demirci şunları dedi: “Elemanın çalışabilmesini yönetimin insiyatifine bıraktığı gerçeğini değiştirmemektedir. Araştırma görevlilerinin durumu gelecek endişesi yönünden biraz daha kaygı vericidir. Araştırma görevlisi olarak alınan bir elemana  yüksek lisans ve doktorası bittikten sonra ilgili fakültede öğretim üyeliği kadrosu verilmediğinde, üniversiteyle ilişiği kesilmektedir. Oysa bu eleman başka bir kurumda çalışıyor olsaydı kariyer elde ettiği için emsallerinden daha iyi konumda olacaktı. Böylesi bir istihdam politikasıyla nitelikli elemanı üniversiteye çekme şansı ortadan kalkmaktadır. Adeta iş bulamayanlar üniversitede iş aramaktadır.” 

Araştırmadılar, Erdoğan’ın sözünü dinlediler

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın yardımcı doçentlik ile ilgili söylediklerini ABC Gazetesine değerlendiren Demirci’nin değerlendirmesi yaşanan durumu gözler önüne seriyor: “Üniversitelerin istihdam sisteminin bir başka olumsuz etkisi, belki de daha önemli etkisi özerklik üzerinedir. Şurası bir gerçek ki, idarî özerklik olmadan bilimsel özerklik de olmuyor. Bu sistemde çalışanlar yönetimle olan ilişkilerinde dikkatli olma ve subjektif davranma ihtiyacı duymaktadırlar. Bu durum özellikle toplumsal, sosyal ve siyasî alanlara ilişkin çalışmalarda bilimsel verilerin ortaya konamamasına sebep olabilmektedir. 

Buna somut bir örnek Sayın Cumhurbaşkanının yardımcı doçentlik kadrosunun kaldırılmasını istemesi ve bunun üzerine Yüksek Öğretim Kurulunun (YÖK) toplanıp unvanları yeniden düzenlemesidir. Acilen toplanan YÖK, yardımcı doçent unvanını Dr. öğretim üyesi olarak değiştirmiştir. Birileri cumhurbaşkanını yanlış bilgilendirmiş olmalı ki, Sayın Cumhurbaşkanı yardımcı doçentliği doçentlik önünde engelmiş gibi gündeme getirdi. YÖK de bulunan profesörlerimiz de bunu hiç yorumlamadan, tartışmadan yerine getirdi. Yardımcı doçentliğin bir engel olmadığı gerçeğini üst makama belirtilmek yerine kaldırılması istenen kelime kaldırıldı.”