Ağlatmayan aşk yok Selim Ali, diye söze başladı Bilgin Abi. 

Âşık ağlar. Mâşuk ağlatır. Biri bitişin, ayrılığın gözyaşı iken; öteki vuslatın, sonsuzluk aynasında yansıyışın gözyaşı… 

Sonsuzluktan başka bir tesellî kapısını bulan olmadı ki… Kimde yok ayrılık yarası! Fânilik hastalığının ilacı da bu fena yurdunu terk ile başlıyor. 

Seni bilmem Selim Ali de aşkı bana kimse anlatmadı. Hem kim, kime anlatabilir ki her ân ve herkeste başka bu ayna-yı aşkı?! Bugün böyle de dün de mi öyleydi; el yordamıyla mı bulunuyordu (bu) yollar?!

Hakikate birileri hep perde mi çekmekle meşguldü? Hayat böyle; gördüğüm, bildiğim kadarıyla:

Perdeciler…

Aynacılar var.

…ve perdelerin en kalın çekildiği bir çağ. 

…ve pırıl pırıl aynaların ya kırıldığı ya paslandırıldığı ya, ya, ya da o aynalardan kendimize çekidüzen verildiği…

Aşka, merhamete, şefkate, muhabbete susamak bile yasak… gibi zamanların içinden geçip gitmek öyle ucuz ve kolay mı?!

“Çok, çiğ, çağ…” demiş Behçet Necatigil.

Ham…

Kekremsi…

Peltek…

Kekeme…

Yaralı…

Muannit…

Hırslı ve hasaretli…

Elması verip camı alan…

Bile bile aldanan bir çağ…

Kısacık hayata; uzun bakan…

Sonsuz muhabbeti fâni sevgiye, sevgiliye bırakan…

Endişe bekçisi…

Mal mülk delisi bir çağ…

Koltuk sevgisi… Eskilerin hubbucah dediği… tehlikesi içinde bir hedef… yani şöhret basamaklarını hep çıkma telâşı…

Bu şöhret ne işe yarar, diye sordu Bilgin Abi. Aşkın öldüğü bir çağda; “aşkın gözyaşları” nasıl olacak diye de ilave etti.

Bu kirlenmiş, bu dilenci, bu adını unutmuş çağın aşklısı, şöhretlisi, acılısı, sevinçlisi nasıl olacaktı; öyle ya!

Bir elin parmaklarını geçer miydi bu?

Bilgin Abi Selim Ali’nin eline bir şiir tutuşurdu. 

Aslında çoğumuz adımızı da bilemeden göçüp gidiyorduk bu emanet yerden. Emanetin farkında olmayanlara emin denilir mi Selim Ali? Neyse… oku da efkâr toplayalım, haydi!

TANIMAK

Tecrübe mi?!

Bildiğin…

Yanıldığına yetmez,

Derdi, babam.

Ne yapsam…

Bir eksik bulurdu.

Gökyüzüne bakmayı unuttum;

Bu, bu, bu yüzden.

Adımı hiç hatırlamadım.

Bilmedim ki…

Karın tokluğuna gittim geldim.

Parayı pulu da bilmedim.

Kimdim, neydim?

Anne, baba, kardeş?

Uzak/yakın; zarar/kâr?

Hepsi uzaktı bana.

Az biraz kendimi tanıdım!

Çok geç oldu belki!

Belki biç tanımadım.

Hayat neydi abi?!