|
Bir darbe süreci yaşıyoruz.
Yüksek yargı eliyle seçim sandığının hükmünü bertaraf etmek için yapılan bir darbe bu.
Her ağızlarını açtıklarında hukukun üstünlüğünden dem vuran darbe destekçileri de, darbe icracıları da çok iyi biliyor ki hukuk bu süreçte sadece bir örtü.
Ak Parti aleyhindeki kapatma davası hukuka rağmen başlatıldı; hukuka rağmen ilerleyecek.
Tabii, savunma yapmaya hazırlanan Ak Parti yöneticileri de farkında durumun.
Haklarındaki iddianame, hukuku çiğnedikleri için değil, ikinci kez ve üstelik daha büyük bir halk desteğiyle hükümete geldikleri için hazırlandı.
Suçları, o gülünç kupür derlemesine malzeme oluşturan demeçler değil; suçları iktidar olmaya yeltenmek.
* * *
Herkesin her şeyin farkında olduğu böyle bir ortamda vicdanlar rahat eder mi?
Hukukun üstünlüğünün bir darb-ı mesele dönüştüğünü gören bir hukukçu huzur duyabilir mi?
Kendisini darbenin icracısı konumunda bulan yüksek yargı mensupları geceleri rahat uyuyabilir mi?
Diyeceksiniz ki, TESEV’in Yargıda Algı ve Zihniyet Araştırması’nı hatırla: “Adaletten önce devlet” diyen bir mantığın temsilcisi onlar; hukuku kullanarak siyasete darbe yaptıklarında asli görevlerini yerine getirdiklerine inanıyorlar.
Ya hepsi öyle değilse?
Ya aralarında istisna varsa?
Ya bazı yargıçlar baskı altında tutulmaktan rahatsızsa?
* * *
Bugün birinci sayfamıza taşıdığımız “Yargıtay harekâtta” haberini okuyun.
Ergenekon operasyonu kapsamında tutuklu bulunan Ümit Sayın’ın 18 şubatta verdiği şu muştuları kafanıza kaydedin:
“Yargıtay Başkanı Genelkurmay’a çağrıldı; Harekât Başkanı’yla görüştü... Artık ordu muhtırasız darbe yapacak.. Danıştay, Sayıştay, Yargıtay eliyle mesaj verilecek...”
Şaşırmadınız değil mi?
Peki, korkunç değil mi şaşırmamanız?
Herkesin her şeyin farkında olduğu bir ortamda kimseyi şaşırtmayan bu tür muştuların yüksek yargı mensuplarının vicdanını hiç ağırlaştırmaması daha da korkunç olmaz mı peki?
Bu mümkün mü gerçekten?
* * *
Mümkün olduğunu sanmıyorum.
Bu kaosun orta yerinde rahatsız, hem de çok rahatsız bazı vicdanlar var; ben öyle inanıyorum.
Mesela, Anayasa Mahkemesi’nin geçen yılki o evlere şenlik 367 kararına imza koyan yargıçlar arasında bu ahlaki yükü aylardır sessizce taşıyanlardan bazılarının artık çok zorlandıklarını düşünüyorum.
Ve umuyorum ki, bir gün konuşacaklar.
367 kararını almaları kendilerine yukarıdan tebliğ edildiğinde, neden “Bunu torunlarıma anlatamam” diye gözyaşlarıyla itiraz ettiklerini anlatacaklar örneğin.
Bu kararı kendilerine tebliğ edenin kim olduğunu da öğreneceğiz o zaman.
Anayasa Mahkemesi’nin neyle tehdit edildiğini de birinci elden bileceğiz.
Acaba anlatılanlar doğru mu?
Dönemin kuvvet komutanlarından biri, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin meşrebine uygun saymadığı bir siyasetçinin Çankaya’ya çıkmasını önlemek için Anayasa Mahkemesi’ne görev verdi mi?
Bu göreve, “Olmaz paşam” diye karşı çıkan yargıçlar kimdi?
İtiraz edenlerin, “367 kararını çıkartmazsanız, ordu yönetime el koyacak” diye darbe tehdidiyle bastırıldığı rivayeti rivayetten mi ibaret?
Bu soruların yanıtını bir gün öğreneceğiz.
Herkesin her şeyin farkında olduğu bu darbe sürecinde, öğrendiklerimiz muhtemelen yine şaşırtmayacak bizi.
Ama en azından bu memleketin rahatsız vicdanları sükunete davet etme gücüne inancımız pekişecek.
Taraf, 8.4.2008
| 
