|
Yıl 1979 yılıydı...
Sovyetler Birliği Afganistan’ı işgal etmişti.
Hiç unutmam Fransa’da öğrenciydim.
Öğlen haberlerini izliyordum.
Fransız Sosyalist Parti Saymanı Laurent Fabius’tu.
Partisinin görüşlerini açıklamaktaydı.
Nasıl’ dedi, ‘Fransa’yı Cezair’de, Amerikayı Vietnam’da kınadıysak... Şimdi de Sovyetler’i Afganistan’da kınıyoruz...’
Fransız bir siyasetçinin kendi ülkesini kınaması...
Üstelik kendi toprağı sayılan Cezair’deki askeri yaklaşımından dolayı kınamak...
Ben Fabius’un siyasal yaşamını karartacak bir gaf yaptığını düşündüm.
Tabii Türkiye deneyimlerime dayanarak...
Siyasal yaşamının kararması bir yana Fabius Fransa Başbakanı oldu.
Son olarak da Sosyalist Parti’nin cumhurbaşkanlığı için yarışan üç adayından biriydi.
***
İlk yerleştiğim yurt etrafında Anarşistler Federasyonu’na rastlamamdan tutun da...
Kralcılar Partisi’ne...
Kralcılar Partisi’nden ‘vicdani retçi’lerin akşamları bildiri dağıtmalarına...
Her biri bu coğrafyadan giden birini sarsmaya yetiyordu.
Üstelik de otuz yıla yakın bir süre yıl önce.
Bir sonra anladım ki, demokrasi başka bir şey...
Teneffüs etmeden de çakmak kolay değil...
***
Biz gerçek bir demokrasiden hálá epey uzağız.
Eğitim sistemi...
Toplumsal düzey...
Henüz birincil derece ihtiyaçların aşılamaması...
Kavramların netleşmemesi...
Cumhuriyet ile demokrasi ayrımının farkına bile henüz varılmamış olması...
Düşünün ki, çok yadırgadığımız, marjinal bir konu olarak algıladığımız ve gündemimize almadığımız ‘vicdani ret’ Avrupa Konseyi üyesi 46 üyenin 44’ünde temel hak ve özgürlüklerin bir parçası.
Bunun dışında kalan iki ülke var:
Türkiye ve Azerbeycan...
Vicdani ret burası için benim öğrenciyken ‘Anarşistler Federasyonu’na rastlamam gibi bir durum doğrusu...
***
Buna karşın hiç rahatsız olmadığımız, bize çok doğal gelen durumlar var...
Bunlar da gerçek bir demokrasiyi teneffüs edenlere çok garip gelmekte...
Dün Emniyet Asayiş Yardımlaşma’nın (EMASYA) manşet olduğunu görünce ister istemez bunları düşündüm...
Ama öncelikle EMASYA ne?
Gazete bu soruya şöyle cevap veriyor:
‘İçişleri Bakanlığı ile Genelkurmay arasında 1997’de imzalanan protokol gereği kurulan EMASYA birliklerine, valilik talep etmese de, kendi gerekli gördüğü durumlarda toplumsal olaylara el koyma yetkisi verilmişti.’
***
Tarih önemli...
1997 yılı...
Yani 28 Şubat tasarrufu bir gelişme...
Ali Bayramoğlu EMASYA’nın asayişin askerileşme operasyonu olduğunu yıllardır yazar durur.
Güya Sosyal Demokrat olduğunu söyleyen bir ana muhalefet partisi var ama...
Gündeminde demokrasinin geliştirilip yerleştirilmesi yok...
O parti daha ziyade Çankaya ve türban ile ilgili...
Şimdi bir de Kerkük atılımı var. Ankara Şahin’liği yani...
***
Peki Emasya kimin gündeminde?
Buranın bir iç sömürge gibi kalmasını arzulayanların boy hedefi olan AB’nin...
Son İlerleme Raporu’nu açın bakın, demokrasilerde EMASYA gibi bir anlayışın olamayacağını söylemekte.
Bunun dışında da kimsenin pek umurunda değil.
Sivil kontrolün...
Polisin...
Emniyetin...
Valinin yetkilerinin askeri bir alana terkini biz garipsemiyoruz ki...
Manşet haber ne diyor?
‘Askerin hassasiyeti’
Hassasiyet de şöyle açıklanıyor:
‘Asker, 1. Ordu bünyesinde toplumsal olaylara karşı oluşturulan Emniyet Asayiş Yardımlaşma (EMASYA) Birliği’nin çıkacağı ilk tatbikatın, yanlış anlamalara yol açmaması için önlem alıyor.’
Yanlış anlamaya yol açmaması...
AB ise ‘olayın yanlış’ olduğunu söylüyor. Demokrasilerde iç güvenliğin askerileştirilemeyeceğini hatırlatıyor.
***
Bizim için Emasya normal.
Üstelik ‘yanlış anlamalara’ yol açmamaya çalışması da sempatik bir girişim olarak sunulmakta.
Doğrusu garipsedim...
AB’nin İlerleme Raporu’nu anımsama...
Ama 28 Şubat tasarrufunu gündem yap...
Hayırdır!..
Star, 18.1.2007
| 
