|
Geçen yılın son gününde Kurban Bayramını idrak ettik. Bayram,böylece yeni yılı içine aldı. Yeni yıla hepimiz bayramın ulviyetinde girdik. Yılbaşı gecesi, bu vesileyle daha farklı ve anlamlı bir mutluluk kattı kendine.
Onun için, “Bayram, yeni yılınız olsun” diyoruz. “Hayat bayram olsa” temennisini müziğe taşıyan insanlar, bayramın hayat olduğu bir zevki tadarlarsa, eminim ki hayatın bayram olduğunu fazlasıyla yaşayacaklardır.
İçinizden “Hayat bayram mı?” diyen ve günlük olayların açmazlarında kendi yolunun sisli endişelerine kapılmış bir ruh hali mi belirdi acaba?
Karşı ses, “Hayat, mutluluk veren bir bahar ve bayramdır.” diyerek daha içten bir kararlılık mı cevap verdi acaba?
Belki zaman zaman ikisine de demirleriz hayat gemisini. Bazen sessiz bir liman, bazen de yükünü alanların açıldığı dalgalı bir deniz. Emim ki,hayat denizinde geminizi yüzdürürken “Gemisini kurtaran kaptandır.” demiyorsunuz. Gemiler ve denizler, güzergâhlar ve yolcular, amaçlar ve hedefler birbirinin kompozisyonudurlar.
Kendi başımıza ayrık otu olamayız. Sadece “Ben ve gemim” diyemeyiz. O zaman gemi yerine gemleniriz. Sınırlanırız. Ötesine geçemeyiz. Gemlenmek, yemlenmeye eşitlenmişse ve hayat geçimle seçim arasına sıkışmışsa, “Önce nefsim/ ben” konumunda daralmış bir dünyanın gemlenmiş/ yemlenmiş sıradanlığında demleniyorsa, durum vahim demektir.
Demlenmesi gereken, niyetlerimize can katacak heyecanlarımızın olgunluğu ve denize açılmış geminin pusulasını kaybetmeden dalgaları aşan dinginliğidir.
Bazen sessiz ve sakin, bazen dalgalı ve hırçın, bazen durağan ve olağan bir şekilde yol alan hayat gemimizin tayfası olma/ kılavuzu olma/ kaptanı olma sorumluluğu ile hep su yaran geminin ön güvenlik sertliğinde sebat ederek karşı sahile uzanmaktır.
O zaman hayat bayram olur,ümit seyran olur,cefa sefa olur, mihnet zevk olur, külfet nimet olur.
“Ne zaman olacak?” sorusunu sorduğumuzda, belli ki bekliyoruz o anı. Eğer ümidimiz, bizi böyle bir ana hazırlanmaktan alıkoyacak geçmişin acılarıyla boğuşuyorsa, bu tutsak hali çözmemiz lâzım.
Geleceğin tutsağı olmak, tutkusuna tutunmak ve zaferle olgunluk kıvamında bir heyecanla çalışmak, dünü de acısını da bertaraf eder. Yoksa biz bertaraf oluruz. Farkında olmadan kararlılığımız bölünür, ikilemler yaşarız, acabalarımız çoğaldıkça, herkesten negatif etkilenir ve “çare sizsiniz!” ifadesini “çaresizsiniz” şeklinde telaffuz ederek olumsuzlaşırız.
Acaba ümit denizinde, hedef sahiline varmanın hayalleri ile gemideki görevimizin başında, rotamızı sağa sola kırmadan bayramın coşkusuyla düşünüp, zevklenip, ükürlenip hep yarınlara, ufuklara ve niyetlerimizin tasavvuruna odaklansak ne değişir?
Doğrusu denemeye değer. Böyle bir anda insan neler düşünmez ki? Üstelik hala bayramını yaşıyorsa kendine yeni yıl bilançosu yapar ve sorular sorar:
Geçen yılın muhasebesini yaptım mı?
Bilançomu inceledim mi?
Gayr-ı maddî ve maddî varlıklarım, nasıl bir sonuç veriyor?
Göstergelerim; amacıma uygun mu?
Niyetlerim, kendini gerçekleştirebilmiş mi?
En büyük sevincim ne oldu?
Sınandığım ve sabrı öğrendiğim dönemler oldu mu?
Kritik anlarımda, ne kadar doğru yere sığımdım?
Olumlu sonuçlardan yeterince haz aldım mı?
Yeni yıla, neleri devrediyorum?
Mutluluklarım, geleceğime dürbün tutup yakınlaştırıyor mu?
Hesap, kitap biraz da bitap mı düştük, yoksa hitap makamında mıyım?
Beni en çok hüzünlendiren anın, şu ana düşmüş manevi lezzeti ve “geçmiş geride kaldı”şuuru ile “Kederi at, sefayı bul!” kuralı, içimde yaşıyor mu?
Her gün yenilenmenin tatlı ve kısa başlangıçları,yıllık bazda yeni bir perspektifle beni farklı kılacak emanetleri/ yetenekleri/ donanımları icra edeceğim planımı var mı?
Takdirin tecellisine beşerî irademle, bu katkıları yapmaya hazır mıyım?
Hayat gemisinde bu sorularla geleceğe ait olmak çok güzel.Bayramlık yıl ve ömür olmak çok güzel.
[email protected]
| 
