|
TCK’nın 301. maddesi üzerindeki tartışmalar, hem Türkiye ve hem de AB’de iki cephe oluşturdu.
Bunlar, her ne kadar karşıt cepheler gibi gözükse de, aslında Türkiye ve AB’yi birbirinden uzaklaştırmak gibi aynı amaca hizmet etmeleri yönünden ortak cephelerdir. Biz bu oyuna çok aşinayız. Her ne zaman Türkiye ve AB birbirine yaklaşırsa, Adaptive Cruise Control, (adaptif hız sabitleyici) otomatik devreye girip karşı argümanlarını üretiyorlar. AB’de 301’i Gece Yarısı Ekspresi gibi kullanıp tren kazası düşü kuranlara karşın, içeride de 301’in kaldırılmasıyla T.C. devletinin korunaksız bırakılacağını iddia ederek, Türkiye’yi AB yolundan alıkoymak isteyenler aynı safta buluşuyorlar.
Daha çok sempati, saygı ve sadakat oluşturacak reformlar yerine, kamu kurumlarına daha fazla dokunulmazlık sağlamak, kamusal tartışma ve eleştiri imkanını ortadan kaldırmak, devlete yasama, yürütme, yargı ve diğer idari ve güvenlik birimlerine ne tür bir koruma sağlayabilir? İlkel bir ülke imajı yaratmak Türkiye’ye ne kazandırır? Devlet adına yapılan kimi uygulamalardan dolayı hayal kırıklığına uğrayanların kızgın ve öfkeli sözlerini doğal karşılaması gereken kamu otoritesi, niçin rahatsız olur? İnsani tepkilere karşı soyut kurumları ve makamları kutsamak ve eleştirenleri cezalandırmak yerine, yapılan yanlışları düzeltmek için bir “uyarı aracı” saymak daha akılcı bir yol olmaz mı? Kimi STÖ ile meslek kuruluşlarının da talebi ve desteği ile Hükümet 301’i değiştirmek için gerekli siyasal irade ve cesareti göstermiştir.
5 Kasım’da İstanbul’da Başbakan Sayın Erdoğan başkanlığında toplanan Hak-İş, Türk-İş, DİSK, TOBB, TİSK, TÜSİAD, Memur-Sen, TZOB ve TVYD’nin başkanları 301’in özgürlükçü bir anlayışla değiştirilmesi konusunda ortak bir irade geliştirmişlerdir. Bazı kesimler, STÖ ve meslek örgütlerinin yasa koyucu olmadıklarını, bazıları da maddeyi tamir etmek yerine, kaldırılmasını önermeleri gerektiğini söyleyerek paradoksal bir tutum izlemektedirler. Oysa gelişmiş demokrasilerde STÖ’ler karar süreçlerine etkin olarak katılmaktadırlar. Bilakis, yürütmenin sivil toplumu sürece dahil etmesi katılımcı demokrasinin de gereğidir. Ancak bir başka gerçek var ki, o da STÖ’ler gerçekten sivil, özgürlükçü ve demokratik bir tutum sergilemelidir.
Ne zaman kendilerini kamu otoritesinin yerine koyarak “vaziyet alırlarsa” asıl sorun o zaman başlar. Türkiye’nin demokrasi standartlarını yükseltmek yerine kimi gazetelere de yansıdığı gibi polemikler başlar. Tabi bu durumda da akıl yerine duygular ve sloganlar baskın çıkar ki, sivil örgütler “itibar yönetimi” yerine, günü kurtarmaya heveslenirler. Şahsen ben, 301 üzerinde yapılacak değişiklikler ne olursa olsun, yeni tartışmalar ve rahatsızlıkların olabileceğini düşünenlerdenim. Bu nedenle 301’in tamamen kaldırılmasından yanayım. Ancak 301 kalkarsa bir boşluk olacağını düşünenlerin sayısı da az değil.
Bu durumda eski 159’a geri dönmeden 301’e açık kolay anlaşılır bir düzenleme yapmak, AİHM kararlarına uygun biçimde şiddet ve açık hakaret içermediği müddetçe insanların düşünce ve eleştiri haklarını güvence altına almak en akılcı yoldur. “Kamu güvenliği ve saygınlığını sarsar biçimde alenen hakareti” suç sayan bir “kısıtlama” yerine muğlak, yoruma ve keyfiliğe açık bir biçimde 301 yürürlükte kalmaya devam ederse, korkarım insan aklı ve düşünce güvenliği tehlikeye düşecektir. İnsan aklının en kutsal ürünü düşüncedir. Dönüşüme katkı için düşünce üretmek ve tartışmalara katılmak gerekir. 301’den başlayarak korku duvarlarını yıkmak, Türkiye’nin potansiyelini açığa çıkartacak en rasyonel yoldur. İnsan aklı ve düşünce özgürlüğünün güvenliği için 301’e dokunalım.
Bugün, 20.11.2006
|
