|
AB Büyükelçisi Kresmer giderayak ülkenin temel meselesinin altını çiziyor, asker değişmeye direniyor, diyordu. Bir süre sonra açıklanacak İlerleme Raporu’nda askeri otoritenin siyasi rolünün, özellikle Milli Güvenlik Siyaset Belgesi’nin önemli yer tutacağı, sızan haberlerden şimdiden belli oluyor.
Buna karşılık Türkiye’de birileri yine öfkelenecek, Türkiye’nin iç işlerine müdahaleden söz edecek, Sevr paranoyasından yola çıkacak…
Ne var ki güneşi balçıkla sıvamanın imkânı yok…
Gerçek çıplak…
Bu belge askerin devleti temsil eden ve kendisini siyasetçinin üzerine koyan tutum ve rolünün önemli araçlarından birisidir. Siyasetçinin ve siyasi iktidarların hareket alanını belirler. Bu belgede Ermenistan sınırının açılıp açılmamasına, Fener Rum Ortodoks Patrikhanesi’ne, Heybeliada Ruhban Okulu’na kadar türlü değişmez ve tartışılmaz devlet politikalarının izdüşümünü bulursunuz.
Bu belgenin varlığı, ilk bakışta, dış güvenlik, tehdit değerlendirilmesi gibi konularda, siyasi iktidar ile bürokrasinin koordinasyon içinde gerçekleştirdikleri değerlendirme sürecini ve devletin sürekliliğini ifade eder.
Ne var ki durum bundan ibaret değildir.
MGSB hazırlanışı ve içeriğiyle kendi sınırlarını aşan, siyaset ve devlet mekanizmasında bir dizi kilit noktaya ışık tutan bir gösterge aynı zamanda. Türk siyasal sisteminin tayin edici kıvrımlarına hayatiyet kazandıran bir gösterge...
Bu kıvrımlar hangileridir?
İçerik açısından ele alındığında önemli olan belgedeki tespit ve politikaların hangi alanları kuşattığı, sistemin diğer organ ve kurumlarının yetki sahasına girip girmediği meselesidir.
Bu belgelerde çeşitli dönemlerde yer almış, bugün de yer almaya devam eden özelleştirme, AB’ye üyelik, devlet yapılanması, mahalli ve kültürel özelikler gibi konular temelde yürütme ve yasamanın yetki alanına giren, dolayısıyla sorumluluğa ve denetime tabi meselelerdir. Dahası çoğulcu bir toplum ve siyaset düzeninde bir görüşten diğerine, bir partiden öteki partiye değişiklik gösterebilecek siyasi konulardır.
Siyasetin ve siyasi partilerin toplumsal talepleri siyasi kararlara dönüştürme işlevi dikkate alınırsa, belge, bu işlevi tekel altına alarak, tek cümleyle, devletin siyaset üzerindeki egemenliğini ifade etmektedir.
Bu belgenin gizli bir kararname gibi bağlayıcı nitelik taşıması, devlet işi karar ve iletişim mekanizmalarında ana yönerge görevi yapması bu tabloyu daha koyu hale getirir.
Yürütme ve idare faaliyetlerinin bir anlamda bu belgeyle uyum taşıması zorunluluğu, bu alanlara yapılan müdahalenin kurumsal ve kalıcı bir nitelik taşıdığını gösterir. Bu kurumsallık ve kalıcılığın aşılması iktidara gelen hükümetlerin manevra kabiliyetine bağlıdır ki bu kabiliyete de ülkemizde pek sık rastlandığı söylenemez.
Nitekim işin kritik yönü bu belgenin hazırlanma biçimiyle ilgilidir.
Yasaya göre belge bakanlar kurulunda oluşturulur ve onaylanır, MGK’ya götürülür ve idareye tebliğ edilir. Fiiliyatta ise belge Genelkurmay ve MGK bünyelerinde son şeklini almakta, bakanlar kurulu bu hazır belgeyi onaylamakta ve onu hazırlayanlara tebliğ etmektedir.
Ardından belge sadece o hükümeti değil, ardından gelecek hükümetleri de bağlamaktadır...
Artık AB bile bunun farkında…
Yeni Şafak, 4.11.2006
| 
