|
Osmanlı Devleti döneminde subayların kişisel ihtiyaçları için oluşturulan fondaki 50 bin altın Genelkurmay Başkanlığı’na devredilmiş. Osmanlı altınları daha sonra 1961 yılında kurulan OYAK’a aktarılmış.
Son yıllarda Türkiye’nin en büyük şirketlerinden biri haline gelen Ordu Yardımlaşma Kurumu (OYAK) birkaç yıldır üyelerinin yoğun eleştiri oklarına hedef oluyor. Astsubaylar sokaklara çıkarak OYAK aleyhine eylemler düzenlerken subaylar TBMM’ye OYAK aleyhine mektuplar yazdı. Eleştiriler karşısında sessiz kalmayan şirket, üyesi olan astsubay ve subaylara mahkeme koridorlarını arşınlatıyor. Kurum, en son bir kitap yazarak kendisini eleştiren emekli bir albay hakkında dava açtı. Hakkında dava açılan emekli İstihkam Albay Durmuş Türemen, geçtiğimiz aylarda “OYAK-Garnitürler ve Organize İşler” isimli bir kitap yazarak üyesi olduğu kurum hakkındaki düşüncelerini açıklamıştı. Bunun üzerine Türemen, 100 bin YTL’lik manevi tazminat davası ile karşı karşıya kaldı. Kurum, bununla da kalmayıp Türemen’in söz konusu kitabının toplatılmasını talep etti.
Ankara 6. Asliye Hukuk Mahkemesi’nde görülen dava halen devam ediyor. Türemen, davayı kaybederse Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne kadar gideceğini söylüyor. Hatta bununla kalmayıp OYAK’a 1.000 YTL karşı dava açmaya hazırlanan emekli Albay, kitabındaki bilgi ve argümanların fikir ve düşünce özgürlüğünün olduğu ülkelerde normal karşılandığı kanaatinde. Mahkemede yaptığı savunmaları da kitaplaştırmayı düşünen Türemen ile OYAK üzerine konuştuk.
Kitabınızda OYAK’ın ilk kuruluş felsefesinden uzaklaştığını öne sürüyorsunuz...
OYAK esasında subaylara ev yapmak için kurulmuştur. Bu esası TBMM’de yapılan görüşme tutanaklarından bulabilirsiniz. Ama kanun metnine geçirilmemiştir. Hedeften vazgeçip her türlü işe saldırılmış. Çünkü yeni iş yeni yönetim kurulu üyeliği demek. Üyelikler genellikle emekli generaller verilmiş.
Belki yeni alanlara yatırım düşünmüşlerdir
Salça fabrikasından çimento fabrikasına kadar her sektörü denediler. Ayakkabı sektörü dışında her yerdeler. Bakın OYAK Turizm kurulmuştur. Çok da zarar etti. Turizm şahsi hırs ve heves gerektiren bir iş. Bir başkasının parası ile yapılamaz. Çok özveri ister. Necati Bey’de güzel bir büro tuttular. Zarar ettiler.
Elinizde belgesi var mı?
İspatlayamam çünkü OYAK üç senede bir bilanço yapar. Ve kimseye göstermez.
Kitabın isminde neden ‘garnitür’ ve ‘organize işler’ ibarelerini kullandınız?
“Garnitürler” kelimesi OYAK Kanunu’nun görüşüldüğü TBMM tutanaklarında var. Bazı Komite üyeleri garnitür diye Jandarma Genel Komutanlığı mensuplarını dışlıyor.
Jandarma’ya garnitür mü diyorlar?
Evet. Jandarma Genel Komutanlığı 1960’lı yıllarda zayıf bir kuvvetti. Kanun Meclis’te görüşülürken komutanlar jandarmaya ‘garnitür kuvvet’ diye hitap ediyor. Bu aynen TBMM tutanaklarında geçiyor. Görüşmeler sırasında Milli Birlik Komitesi üyesi Mucip Ataklı, “Garnitür kabilinden kuvvetlerin temsil edilmesini istemiyorum.” diyor. OYAK’ın temsilciler kurulunda karacı, havacı, denizci olsun diyor; ama jandarmaya ‘garnitür kuvvet’ deyip almak istemiyorlar. Görüşmelerde ikide bir ‘işlerimizi organize edemeyiz’ deniyor. Meclis tutanaklarını araştırırken bir şeyi de fark ettim; OYAK, Osmanlı altınları ile kurulmuş.
Ama OYAK 1960’lı yıllarda kuruluyor...
Kurulurken, Osmanlı Devleti’nden 50 bin altın OYAK’a devredilmiş. Açın bakın OYAK Kanunu’nun görüşüldüğü Meclis tutanaklarına. Osmanlı Devleti’nde Milli Savunma Bakanlığı Zabitan Yardım Sandığı diye bir kurum var. Maddi sıkıntı çeken Osmanlı subaylarına bu sandıktan borç veriliyor.
Ne zaman kurulmuş bu?
Büyük bir ihtimalle II. Abdülhamid döneminde. İşte OYAK Kanunu Meclis’te görüşülürken, kanunun sözcülüğünü yapan Deniz Hakim Binbaşı Sait Acar, Milli Savunma Bakanlığı’nın bir Zabitan Borç Verme Sandığı olduğuna dikkat çekiyor. Ve bu sandıktaki 50 bin altının kuruma tahsis edildiğini söylüyor. Bu altınlar daha önce kimlerin hizmetindeydi acaba? 50 bin altının akıbetini hem MSB’ye hem de OYAK’a sordum. İkisinden de cevap alamadım.
OYAK hiç kurulmasa daha mı iyiydi? Diğer ülke ordularında da benzer kuruluşlar var.
Silahlı Kuvvetler mensuplarına ev verebilseydi veya savunma sanayiini destekleyebilseydi iyiydi. Dünyanın en kötü arabası olan Renault’yu alıp getirdiler. Rakip olmasın diye onu dayattılar. Ev vermenin dışında her türlü işe daldılar. Dünyada hiçbir kuruluşun kasasına durup dururken her ay 200 trilyon lira girmiyor. Böylesine garantisi olan bir kuruluşa dünyanın bütün bankaları yüzde 1 ile yirmi yıl vade ile dünyanın kredisini açar. OYAK, Türkiye’nin dış borçlanma sorununu çözecek kadar büyük itibar sahibiydi; ama yapamadılar.
Aynı zamanda OYAK üyesisiniz. Peki bir ev alamadınız mı?
OYAK’ın 1994’te Ayazağa’daki sitelerden bir konut alacaktık. Fiyatı artırdılar. Ben de fahiş bir artırım diye OYAK’a dava açtım. Kaybettim ancak evde kullanılan malzemeler kalitesiz olunca yine dava açtım ve kazandım. Tam 28 Şubat’ın en hızlı dönemleri idi. Ben OYAK’ın insan haklarına, evrensel hukuka aykırı bir kuruluş olduğuna inanıyorum. Bu nedenle de kurumun Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılması gerektiğini söylüyorum. Bu davaları da onun için açtım. İkinci davayı kazandım; ama mahkeme OYAK’ın Anayasa’ya aykırılığını es geçti.
Oyakbank’ı nasıl buluyorsunuz?
Kârlı görüldüğü için üç dört bankayı sıkışık zamanda satın alıp Oyakbank’ı ortaya çıkardılar. ‘Oyakbank kâr ediyor.’ diyorlar. Tabii kâr eder. Askerlerin sigortasını buna bağlarsan, TSK’daki bütün araçların sigortasını OYAK Sigorta’ya yaptırırsan, bütün kışlalara Oyakbank bankamatikleri koyarsan rakipsiz ortamda fevkalade başarılı olursun. Ama yarın bir AB bankası ‘beni buraya sokmuyorlar haksız rekabet var’ derse ne olacak?
Erdemir Demir-Çelik iyi bir yatırım olmadı mı?
Erdemir sonunda OYAK’ın başına çok büyük bela olacaktır. Çünkü dünyada aylık 60 dolara demir-çelik sektöründe işçi çalıştıran bir Çin var. İşçinize 2,5 milyar lira ücret ödeyerek ürettiğiniz malı kimse almaz. Satıldı tamam, devletimiz kazandı. Zaten fiyat olarak Borsa değerinin üzerinde alınmıştır. Bir iki sene idare edilir. Gümrük duvarı ile korursanız kendini idare edebilir.
Zaman Turkuaz eki, 9.7.2006
| 
