|
“Yürüyen Köşk’ nedir, bilir misiniz? Bilmiyorsanız, şu: Yalova’daki çiftlikte Atatürk için yapılan evin yanındaki çınar ağacı zamanla büyüyor ve eve zarar vermeye başlıyor. Bunun üzerine çiftlik çalışanları ağacın dalını kesmek istiyor. Buna karşı çıkan Atatürk, ağaca dokunulmaması için ray döşeterek evi taşıtıyor. O günden sonra ev “Yürüyen Köşk” olarak anılmaya başlıyor.
Tahminim odur ki, Mayıs 2007’den sonra literatürümüze “Kaçırılan Köşk” deyimi de girecektir! Çünkü ray vasıtasıyla ‘köşkü yürütmek’ mümkün değildir ama ‘köşke yürüyenleri’ durdurmak, ‘işi rayından çıkaran’ bazılarına göre mümkün.. Mü, göreceğiz..
“Yalova da nereden çıktı; başka işin gücün yok mu?” diyenler olabilir. İşim de var çok şükür, gücüm de.. Ama görüyorum ki, birilerinin işi gücü olmadığı için ‘Atatürkçülük gücü’nün yanında yer alarak kendine ‘iş çıkarıyor’; bu da benim gücüme gidiyor.
Gücüme gittiği için beni bu yazıyı yazmaya sevk eden haber başlığı aynen şöyle: “Atatürk’ün çiftliğinde Arap oteline, Bursa İdare Mahkemesi’nce yürütmeyi durdurma kararı verildi”.
Gerekçede aynen şöyle yazıyor: “Her şeyden önce Atatürk’ün kurarak Hazine’ye hediye ettiği taşınmazın anılan kimliğinin yaşatılması tarihsel bir sorumluluktur.”
Bu gerekçeyi okuduktan sonra, karar verdim; pazartesi günü ilk iş olarak, İstanbul’un ötesinde, Bursa’nın berisinde yer alan Yalova’yı 1995’te ‘ilçelikten kurtarıp’ il yapan dönemin başbakanı Tansu Çiller hakkında suç duyurusunda bulunacağım. Yalova, Tansu Çiller’in babasının çiftliği mi ki, Çiller, Yalova’yı tarihsel bir kimliği olan ‘ilçe’ olma statüsünden çıkarıyor(!)
Gerçi Yaşar Okuyan, Yalova’yı babasının bile değil kendi çiftliği sanmıştı ama Yaşar Okuyan Devlet Hastanesi’nin arka tarafındaki Yaşar Okuyan Devlet Ana Okulu’nun bulunduğu Yaşar Okuyan caddesine bağlı Yaşar Okuyan Çıkmazı’ndan bile yeterli oy alamamıştı.
Merak ediyorum; Atatürk, sırf yaz tatillerini Yalova’da geçirdiği için, Yalova’yı hemen bitişiğindeki Bursa’ya değil de ‘deniz aşırı’ bir vilayet olan İstanbul’a niçin bağlamıştı? (Turgut Özal, ömrü vefa etseydi, yaz tatilini geçirdiği Göcek’i Muğla’dan alıp İstanbul’a bağlar mıydı, bilmiyorum. Ya da Süleyman Demirel, Güniz Sokak’ı Isparta’ya niçin bağlamadı, bilemiyorum!)
Evet, yargı kararına dönersek.. Adı geçen çiftlik, doğru, Atatürk tarafından Hazine’ye bağışlandı. Gerçi kararda, ‘hediye edildi..’ diye yazıyor. Oysa taşınmaz mal hediye edilmez, hibe edilir (bağışlanır); şayet Hazine’ye verilen, çiftlikte yetişen kirazlar, patlıcanlar olsaydı o zaman ‘hediye’den bahsedilebilirdi..
Elbette, bir taşınmazın özel şahıslara devrinde, örneğin bedel düşüklüğü söz konusu ise mahkemece yürütmenin durdurulmasına karar verilebilir. Ancak, kararın böyle bir gerekçeye değil de ‘tarihsel sorumluluk’ gibi, müphem ve muğlak bir kavrama dayandırılması hukuk mantığına tamamen terstir. Aksi halde, tekrar camiye ya da kiliseye çevrilsin demiyorum ama Ayasofya’nın Atatürk tarafından müzeye çevrilmesine dair kararnamenin de iptali gerekir. Hatta Ayasofya’yı camiye çeviren Fatih’in fermanının da iptali gerekir. Çünkü Ayasofya da tam manasıyla tarihsel bir yapıdır.
Bununla birlikte, haberin başlığı da başlı başına problemlidir. Anılan araziye talip olan Çalık Grubu’nun Dubaili ortağının Arap olmasından hareketle, “Arap Oteli..’ demek ne demektir? Dubai’den çıkmayan Ayşe Arman, Arap mı ya da Atatürk düşmanı mı? Çalık’ın ortağı İsveçli olsaydı, çiftliğin ‘elden gitmesine’ izin mi verilecekti?
Gazete haberini ve gerekçeli kararı birlikte değerlendirdiğimizde; ‘hassasiyetimizi mucip’ kılan husus nedir? Çiftliği Atatürk’ün kurmuş olması mı, çiftliğin Hazine adına kayıtlı olması mı, talip olan firmanın ortağının Arap olması mı?
Yoksa kararı alan Yüksek Planlama Kurulu’nun, cumhurbaşkanlığına değil de başbakanlığa bağlı bir kurum olması mı?
Yeni Şafak, 8.7.2006
| 
