Bediüzzaman’ın atıfta bulunduğu meşhur şahsiyetler - 2

Risâle-i Nur Külliyatı’nda (RNK) adı geçen kişilerin teker teker ele alındığı, biyografik ansiklopedinin devam cildi.

Üç ciltlik seri-eserin ikinci cildinde de 113 kişinin biyografisi yer buluyor. İşte, onlar (“İçindekiler”):

Fuat Sirmen, Fuzuli-i Bağdadi, Gandhi, Geylan İbni Selementi’s-Sakafi (ra), Gladstone (William Edward Gladstone), Goethe, Gustave Le Bon, Haccac-ı Zalim, Hacer, Hafız-ı Şirazi, Halid İbni Sinan, Halid İbni Velid (ra), Hammad İbni Seleme, Harirî, Haris İbni Hişam (ra), Hasan (ra), Hasan-ı Basri, Hasanü’l-Benna, Hasan Fehmi Bey, Hasan Sabbah, Hatem-i Tai, Hatıb İbni Beltea (ra), Hatice (r.anha), Hayatü’l-Harrani, Hayim Naum, Herakl (Herakleios), Hızır Bey Çelebi, Hızır (as), Hilmi Uran, Hindenburg (Paul Von Hindenburg), Hoca Tahsin, Hubeyb İbni Yesaf (ra), Hud (as), Huzeyfe Bin Yeman (ra), Huzeyme Bin Sabit (ra), Hübel, Hülagu, Hüseyin Cahit Yalçın, Hüseyin-i Cisri, İbni Abdi’l-Berr, İbni Adyy, İbni Ataullah El-İskenderî, İbni Cerir-i Taberî, İbni Ebu Şeybe (Ebu Bekir İbni Ebu Şeybe), İbni Hacer El-Askalani, İbni Hümam, İbni Kayyime’l-Cevzi, İbni Mace, İbni Seyyidi’n-Nas, İbni Sina, İbni Veheb, İbni Teymiye, İbni Farıd, İbrahim (as), İbrahimî Dessuki, İbrahim Hakkı (Erzurumlu), İdris (as), İkbal, İkrime Bin Ebu Cehil (ra), İmam-ı Bağavi, İmam-ı Buhari, İmam-ı Busayrî, İmam-ı İbni Furek, İmam-ı İbni İshak, İmam-ı Malik, İmam-ı Muhammed, İmam-ı Mücahid, İmam-ı Zeyd (Zeyd İbni Zeynelabidin), İmam-ı Azam Ebu Hanife, İmam-ı Eş’ari, İmam-ı Gazali, İmam-ı Rabbani, İmam-ı Şa’ranî, İmam-ı Şafiî, İmran İbni Husayn (ra), İmruü’l-Kays, İsa (as), İskender-i Rumi, İsmail (as), İzmirli İsmail Hakkı, Ka’bü’l-Ahbar, Kadı İyaz, Karun, Katade Bin Diame, Katade Bin Numan (ra), Kâzım Karabekir, Kisra II. Hüsrev Perviz, Kristof Kolomb, Kuss İbni Saide, Kusem İbni Abbas (ra), Lamartin (Alphonse de Lamartine), Lebid İbni Rebia (ra), Lord Gürzon (George Nathaniel Marki Curzon), Lut (as), Mahmut Şevket Paşa, Manastırlı İsmail Hakkı, Marmaduke Pickthall, Ma’ruf-u Kerhî, Maurice Bucaille, Mehdi-i Abbasi, Mehmed Âkif Ersoy, Mehmed Zahid Kevserî, Me’mun (Ebu Cafer Abdullah Me’mun), Mevlânâ Halid-i Bağdadi, Mevlânâ Camî, Meryem, Mevdudi (Ebu’l-Ala El-Mevdudi), Mikâil (as), Mikdad İbni Amr (ra), Mimar Sinan, Mustafa Paşa, Mizancı Murad, Moliere…

Seri-eserin bu ikinci cildinde de alfabetik olarak F-M grubu isimler işlenmiş.

İsimler arasında birisi var ki dikkat çekiyor: Hübel! Kâbe’den aforoz edilen putların en büyüğü yani… İlgili yazının girişinde, RNK’dan “Mektubat” kitabında yer alan bir bahis iktibas edilmiş. Şöyle ki: “Feth-i Mekke gününde, Kâbe ve etrafında, taşta rasasla mıhlanmış 360 sanem vardı. Resul-i Ekrem (asm), elinde kavse benzer bir değnekle o sanemlere birer birer işaret ederek ‘Hak geldi, batıl yok oldu. Muhakkak ki batıl yok olup gidicidir’ (İsra Sûresi: 81) deyip, hangisine işaret etti, yere düştü. Sanemin yüzüne işaret ettiyse arkasına düşer, arkasına işaret ettiyse yüzüstüne düşer ve hakeza, sanemler yere yuvarlandılar.”

Bilâhare “İslâm öncesi Cahiliye döneminin sembol putlarından olan Hübel, aynı zamanda müşriklerin taptığı 360 putun içinde ‘başput,’ yani en büyük put olarak kabul ediliyordu. Müşriklerin hayatında çok büyük yer teşkil ediyordu. Yeni bir işe başlayacaklarında ve daha birçok karar arefesinde ona gitmeyi zorunlu kabul ediyorlardı. Kâbe’ye yerleştirilmiş ve Hz. İbrahim (as) tarafından kazılan kuyunun üzerine dikilmişti. Risâle-i Nur’da, Peygamber Efendimizin geleceğini müjdeleyen, şeytanların recmedilip artık gaybdan haber alamayacaklarına işaret sayılan ‘Yıldızlar saçıldığı zaman…’ âyetinin tefsiri yapılırken ismi geçmiştir.” (s. 139) şeklinde özet verilmiş.

Sıra, Hübel’in detaylı tanıtımına geliyor. Ennihayet Hübel hakkında RNK’da yapılan yorumlar ise şöyle aksettirilmiş: “Risâle-i Nur’da, semavi hadiselerin, İnfitar Sûresi 2. âyetinin konu edin[il]diği bölümde Hübel ismi geçmektedir. Peygamber Efendimizin zuhuru zamanına denk gelen çok sayıda yıldızın düşmesi olayı, ‘şeytanların recmine alâmet, vahiy zamanının geldiğine, kâhinlerin ve cinlerin gaybdan artık haber alamayacaklarına ve bu faaliyette bulunanların önlerine set çekildiğine, Peygamber Efendimizin (asm) insanlara ve cinlere gönderildiğine işaret’ olmuştur. Bu konunun işlendiği risâle eline ulaşan, Üstad’ın talebelerinden Hüsrev, âyet-i kerimede işaret edilen semavi hadiselerin ilkinde, ‘başta insan sûretinde yapılmış, Hübel tabir ettikleri büyük putlarıyla 360 putu ilâh kabul eden müşrikîn-i Kureyş’in helâkini netice’ verdiğini ifade ettikten sonra, ‘İnşaallah bu ikinci vukuda 14. asr-ı Muhammedîde… ve 20. asır nâmını alan bugünde, ehl-i fetretin putperestliğin daha feci bir sûrete giren suretperestliğinin kökü kesileceğini bize ilân ediyor’ dua ve temenni ifadelerini dile getirmiştir.”

(s. 141)Netice olarak, bilhassa muhakkik ve müdakkik araştırmacılar için “kaynak eser” niteliğinde, detaylı bir biyografi derlemesinin devam kitabı.***

RİSÂLE-İ NUR’DAN PORTRELER

Hazırlayan: Yeni Asya Neşriyat Araştırma Merkezi. Sayfa Sayısı: 492. Ebatları: 16,5x24 cm. Türü: Ansiklopedi. Yayınlayan: Risâle-i Nur Enstitüsü. Yayın Tarihi: Kasım 2008.

ORHAN GÜLER

[email protected]

24.07.2010