Şaban Döğen’in ardından

Aslında bu yazının çoğunu 1.11.2009 tarihli gazetemizi okuyunca geçmiş olsun tarzında yazmıştım ama gazeteye göndermek nasip olmayınca vefat haberini aldıktan sonra düzenleyerek gazeteye göndermek durumunda kaldım.

1984’te İstanbul Sultan Ahmet Camii’nde açılmış Dini Kitaplar Fuarında idik.

Ramazan ayının bir Cuma günü idi.

Sultan Ahmet Camii’nin avlusu, camiden çıkanlar ile dışarıda Cuma kılanlardan dolayı tıklım tıklım idi.

Yeni Asya Standına gittiğimde Şaban Döğen ve Cemal Uşşak Beylerin ayakta beklediğini, kitap imzalayacak kimse olmadığı için henüz masaya oturmadıklarını gördüm.

Hemen elime Yeni Asya Yayınları arasında çıkmış olan kitaplarından Cemal Uşşak’ın “Fazilet Kervanı” ve Şaban Döğen’in de “Kur’ân’dan Tekniğe” kitaplarını alıp: “Değerli ilahiyatçı yazarlarımız Sayın Cemal Uşşak ve Şaban Döğen Hocalarımız kitaplarını imzalayacaklardır. Sizleri standa bekleriz” diye anonsa başlamıştım. Ve anons etkisini kısa sürede gösterince stand görevlisi arkadaşa:

“Ağabeyim, ben görevimi yaptım, gerisini sana devrediyorum” diyerek aldığım kitapları onlara imzalattıktan sonra fuarı gezip evin yolunu tutmuştum.

Aradan yıllar geçti, bir daha Şaban Döğen ile yüz yüze görüşemedik ama her yazısında sanki beraber konuşuyoruz gibi hissettim. Ansiklopedi ve kitaplarını birilerine takdim ederken kendi eserim gibi hissettim.

2009 Nevşehir Kozaklı Temsilciler toplantısının ikinci gününde ise, sabah namazını yan yana kıldık. Dersten sonra bana:

“Şerif Kardeş, Ramazan’daki bu tirajdan dolayı yüzler gülüyor” dediğinde, ben de sevinmiş ve “Bu gülüş neden devamlı olmasın!” dediğimde, o da tasdik etmişti. 17-18 Kasım 2009 Konya Ilgın Toplantısında ise bu “yüz binlere ulaşmak hakkında” epey sohbet ettik ve beraber resimler çektik. Gazetede bunu köşe yazılarında da dile getirdi.

“İnşallah bu yazı okuyucuya ulaştığında, belki değerli hocam da gazeteyi okur duruma gelir ve tatlı tebessümü ile ‘Şerif Kardeş...’ diye duâ ederdi” Yazdığım bu cümleleri değiştirmiyorum; sadece şimdi bizi tebessümle izliyor diye ilâve ediyorum.

Onun yazılarında kimseyi incitici bir konu okumadım. Görebildiğim kadarıyla şahsiyeti de böyle idi: Tatlı ve yumuşak konuşmasına akseden tebessümü…

4.11.2009 tarihinde vefat haberini duyunca “İnnâ lillah ve innâ ileyhi râciûn. Külli nefsin zâikatü’l-mevt” diyerek Fatiha ve Yasin-i Şerif okuduktan sonra okuyucularımızla bir hatim taksim edip; ruhuna hediye ettik.

Ustad Hazretlerinin “Siz hizmetinizi yaptınız, ücret almaya gidiyorsunuz” ifadesini defalarca sayıkladım. Halbuki biz Şaban Hocamla gazetemizi yirmi binlere, otuz binlere, kırk binlere… yüz binlere… çıkarmanın duâ ve projesinin yapıyorduk. O bu sevdanın hasreti ile âlem-i bekaya irtihal ederken; bizde bu duânın gerçekleşmesi için bayrağı dalgalandırmaya devam edeceğiz İnşallah!

Köyüne, mezarına onu yolcu etmeye gittik. İnşaallah buradaki güler yüzünü ve tebessümlerini kabirde melekler de seyredecek. Sevenlerine, ailesine ve Yeni Asya camiamıza başsağlığı diliyorum. Mekânı cennet olsun. Cenâb-ı Hak nice Şaban Döğen’leri bu hizmete bağışlasın. Âmin

ŞERİF GÜNDÜZ [email protected]

07.11.2009