|
Mardin Ulu Camii'ni görmeye gelenlere caminin küçük yaştaki rehberi İsmail'in dilinden hem caminin özelliklerini, hem de Bediüzzaman'ın bu camide yaşadığı ilginç hatırasını dinleme fırsatı yakalıyor.
“Molla Said-i Meşhur, 1895 yılında Mardin’e gelir. Henüz bıyığı bile terlememiş bir delikanlı olmasına rağmen yaşadığı hadiseler bölge hududunu çoktan aşmıştır. Kendisine çocuk nazarı ile bakan alimleri medreselerde yapılan münâzarâlarda ilzam etmiştir. Bazı mollalar hasmâne bir tavır takınınca Ulu Cami minaresinin şerefesine çıkarak cesaret gösterisi ile cevap verir.”
Bediüzzaman Said Nursî’nin Mardin Ulu Cami minaresinin şerefesinde yürümesi olayı kısaca böyle. Yerli ve yabancı turistlerin sıkça ziyaret ettiği camiyi gezdiğimizde küçük rehber İsmail yanımıza yaklaşıyor. Caminin tarihini anlatmak istiyor. Verdiği bilgiler arasında farklı zamanlarda cereyan eden olaylar olsa da kısa bir süre sohbet ediyoruz.
"Caminin yapılışına 1176’da başlanıyor. 1199’da bitiriliyor. Yüksekliği 52 metre 80 santim." diyerek başlıyor söze İsmail ve şunları anlatıyor: "Burayı yapan Dördüncü Kudbeddin. (Artuklu Hükümdarı Kudbeddin İlgazi) Eskiden burası iki minareye sahipti doğu ve batı olmak üzere. Doğudaki yıkılıyor. Yıkılışının iki rivayeti var. Tümerler (Timurlenk demek istiyor) buraya geldiğinde Mardin’in büyük bir bölümüne zarar veremediği için hıncını batıdaki minareden çıkarıyor. Bediüzzaman Said Nursî buraya geldiğinde 16-17 yaşlarında geliyor. Buranın âlimlerinden biri demiş ki 'bize bir keramet göster biz de sana inanalım.' O da Ulu Cami minare şerefelerine çıkıp 7 kere koşuyor."
Bediüzzaman'ın minare etrafında koştuğunu söyleyen İsmail'e bundan emin olup olmadığını soruyoruz ve şu şekilde cevaplıyor: "Evet koşuyor. Koştuğu zaman ona deli lakabını veriyorlar. Mahkemeye sevk ediyorlar. Mahkemede diyor ki; ‘Kelepçelerimi açın namaz kılacağım.’ Onlar da açmıyor. Kelepçeler kendi kendine açılıyor. Bu da namazın bir kerameti oluyor. Bediüzzaman Said Nursî’yi doktora getiriyorlar. ‘Bu adam deli’ diyorlar. Doktor diyor ki ‘Bu adam deli olsa tüm dünya deli olur.’ Bediüzzaman Said Nursî’yi bir çay ocağına götürüyorlar. Çay ocağında 40 soru soruyorlar. 39 tanesini biliyor. Bir tanesini de bilerek yanlış cevaplıyor."
Bu bilgileri kendisinden daha büyük yaştaki rehberlerden öğrendiğini söyleyen İsmail, her rehberin Bediüzzaman ile ilgili vakayı bilmediğini, kendisi ve bir kaç arkadaşının özel olarak bu bilgileri edindiklerini söylüyor. Daha sonra bu meşhur caminin minaresinin üzerindeki yazıları anlatmak istediğini söyleyen İsmail şöyle devam ediyor: "Kare blokun içinde Kelime-i Tevhid yazıyor. Bir üstünde başka bir yazı var. Orada Ayet’el Kürsî bulunuyor. Üstünde de yarım ay var. Yarım ayın içinde ‘Allah hak Muhammed’, etrafında ise dört halifenin ismi yer alıyor. En üstte yuvarlak bir blok var, yuvarlağın içinde ‘Allah Muhammed’, etrafında ise 10 sahabenin ismi var. Aşere-i beşere (aşere-i mübeşşere demek istiyor). Merdivenleri çıkarken de bir yazı bulunuyor, ‘Kim Allah’a tevekkül ederse Allah ona yeter’ şeklinde. İnen de çıkan da o yazıyla karşılaşıyor. Allah sayesinde rızık kazanıyor."
Bediüzzaman'ın bu camiye hangi tarihte geldiğini sorduğumuzda İsmail biraz düşündükten sonra "Daha ben doğmamıştım" diyerek işin içinden çıkıyor. İsmail kendisi gibi bu işi yapan beş altı kişi daha olduğunu bunların arasında da kendisi gibi küçük yaşta olanların da bulunduğunu belirtiyor.
| 
