|
Sabit bir fikrimizin olması, elbette doğru değil. Ama rüzgâra göre ya da çıkarımıza göre fikir değiştirmek de o kadar doğru değil. Hele misyon sahiplerinin fikir tutarsızlıklarının ise haklı bir sebebi olamaz.
Sabit fikirlilik, gelişme ve değişmelerin en büyük engeli ise, çıkara göre davranmak ya da suya sabuna dokunmamak gibi sebeplerden dolayı fikir ve pozisyon değiştirmek, istikrarsızlığın, derinlemesine duramamanın, yüzeysel olmanın bir sonucudur.
Bir dostumla sohbet ederken, sürekli dalgaların üstünde olanların bunu nasıl başardıklarının üzerinde durmuştuk. Sörf, İngilizce’den Türkçemize girmiş ve özel bir kayma aleti ya da yelkenlisi ile denizde yapılan bir tür spor anlamına gelir.
Dalgalara yenik düşmeme iyi bir sörf becerisine sahip olmakla mümkün herhalde. Sörf yapanlar, dalgalarla boğuşur ve tek amacı dalgaların üstünde olmak, dalgaların üstünden gitmektir. Aksine alabora olurlar, bir daha kendilerine gelmeleri için epey efor harcamaları gerekir. Sörfçüler dalgaların üzerinden yürümek için olanca becerilerini ve taktiklerini kullanmak zorundadırlar. Onların amaçları budur. Bunu becerirken de gelen dalganın boyuna ve gelişine göre de dengelerini önceden ayarlarlar; yani önceden uygun pozisyona girerler.
Dâvâların, toplumların da böyle dalgaları vardır. Dalgalar kimini alabora eder ve kimini de sırtlarında taşır. İlle de gelen dalganın üstünde olacağım diye sörfün kurallarına uymak, bir dâvâ ve misyon insanı için ne kadar tutarlı olur? Böylesi bir davranışın, dava ve misyon insanında bulunması gereken değerlerin korunması açısından ne kadar sağlıklı olur? Değerler mi dalgalara göre şekil almalı yoksa dalgalar mı değerlere göre yükselip alçalmalı? Bir dava ve bir misyon insanının gelecek olan dalga ya da muhtemel bir gelişmeye göre bir durum değerlendirmesi yapıp taşıdığı değerlerine rağmen, uyum sağlama pahasına da olsa, muhtemel gelişmelere göre kendine çekidüzen vermesi doğru olur mu? Dalganın üstüne çıkmak mümkün olabilir belki. İnsanlara da “hah işte başardım” diyerek şöyle gururla kurularak bakabilmek de olur belki. Gelecek dalganın her zaman üstünde görünmek o kadar önemli mi? Yoksa her şeye rağmen değerlere sıkıca tutunarak yol almak mı önemli olan? Hangisi erdem? Hani “Doğru bildiğin yolda yalnız gideceksin” ilkesi?
Altın, çamurlansa bile yine altındır, değerinden hiç düşmez. İlke ve değerler de öyledir; bunlara sahip olanların ille de her zaman dalgaların üstünde olma gibi bir lüksleri yok. Yani dava sahiplerinin iyi bir sörfçü olması gerekmez. Taktiklere girişmelerine ve her tür hileye bulaşmalarına gerek yok. Korkmayalım; altın yerde, çamurda kalmaz. Bulur onu tutup kaldıracak ehil eller.
Ama her zaman altın olarak kalmak kolay değil. Bir fedakârlık, bir iç zenginliği, bir teslimiyet ve bir özgür tutum ister.
Dostum, yeni bir kelime bulduk diye nara attı. Doğrusu ben de ona katıldım; benim de hoşuma gitti. Birbirimizden ayrıldıktan sonra, zihnimde epey meşgul etti beni. Nasıl kurayım bu cümleyi diye de düşünmedim değil. Ama “Dâvâ adamları, ne amaçla olursa olsun, sosyal hayatın med ve cezirlerinde bir sörfçü gibi davranmamalı” diye bir cümle kursak yanlış mı olur? İnanıyorum ki, siz daha güzel yorumlayarak bu kelime ile daha yerinde cümleler kurabilirsiniz.
Eğer dâvâ adamları samimî iseler, böyle bir davranış, bana göre bir korkudan ileri gelir; yani güvensizlikten… Ama dâvâ adamları bir şekilde güvenmek zorundalar; güvensizlik duyguları içinde öyle uzun soluklu olamazlar. Güvensizlik aynı zamanda saygısızlığı da beraberinde getirir; bu güvensizlik duyanda da güven duyulmayanda da olur. En azından bir hastalıktır. Yok, bundan ileri gelmiyorsa, o zaman bir sörfçü gibi davranan dâvâ adamlarında çıkarlar ön planda demektir. Böylesi bir davranışta ihlâs arayamazsınız.
Büyük kalabalıklar tarafından da alkışlanmak bir amaç değil elbette. Çünkü değerler alkışta, kalabalıkta değil.
[email protected]
| 
