|
Son yılların en büyük çete operasyonunda Bağcılar Lisesi’nde ‘toplu namaz’ eylemi ortaya çıkarıldı. Yasadışı namaz eyleminde kullanılan başörtüsü, seccade ve duvar saati ele geçirildi.
Çete kelimesini duyunca heyecanlanıp, Sauna veya Atabeyler’den bahsedeceğimi düşünenleri rahatlatayım. Hayır, onlardan bahsetmeyeceğim. Hatta Atabeyler’le ilgili daha önceki yazılarımızdan dolayı özür borcumuz bile var. Savcının mütalaası bizi mahcup etti. Aslında ortada örgüt filan yokmuş. Bombalar da henüz düzenekleri kurulmadığından tehlikesizmiş. Bu haberi okurken sadece şundan endişe ettim. Geçen günlerde yakalanan ‘röfleli bombacı’, ‘Benim çantamda çıkanlar da düzenek haline gelmemişti. Ben de aynı maddeden yargılanmak istiyorum’ derse ne cevap veririz, bilemiyorum!
Neyse Bağcılar’a dönelim. Suç aletleri olan başörtüsü ve seccadeler kullanıldığı için ‘düzenek’ tamamlanmış, yani bunlara tehlikesiz dememiz mümkün değil. Ayrıca eylem toplu yapıldığı için ‘örgüt’ ispat edilmiş durumda. Anlayacağınız, ‘Burası Bağcılar, buradan çıkış yok’. İş bilir bir avukat, Diyanet’ten görüş alarak kadınların namazı cemaatle kılmaları gibi bir uygulamanın olmadığını belirterek olayı hafifletebilir. Ama suç aletlerinin kullanıldığı ve düzeneğin tamamlandığı apaçık ortada!
Bazı okurların bu kinayeli anlatımdan dolayı bana yine kızacağını biliyorum. İnanın bu saçmalıklara tahammül etmenin başka yolu yok. Bazı gazeteler, hem de bilgiç bir havayla öyle anlamsız şeyler yazıyor ki düz anlatımda tıkanıyoruz. Hiç dinî bilgiye gerek yok, fotoğraflara baktığınızda bile toplu eylem olmadığı anlaşılıyor. Kızların kimisi ayakta, kimisi oturuyor. Teneffüs saatinde 7-8 kişi aynı mekânı kullanarak ibadetini yapıyor. Sırf olayın ajitasyon çeşnisini artırabilmek için ‘toplu namaz’ ve ‘ders saati’ ifadeleri tercih ediliyor. Hadi şu cümleyi saç baş yolmadan okuyun da göreyim: “Yerleri halı ve seccade kaplı bu odanın duvarında namaz saatlerini kaçırmamak için bir de duvar saati asılı.” Her bir namaz arasında 4-5 saat olduğunu, vaktin zaten ezanla duyurulduğunu dile getirebilirsiniz. Gençlerin kolunda saat olduğunu, cep telefonlarının bu ihtiyacı fazlasıyla karşıladığını belirterek nefes tüketebilirsiniz. Hepsi boşuna, ‘bakın hiçbir ayrıntı gözümüzden kaçmıyor’ havası basan zehir hafiyeler sizi dinlemez bile. Namaz kaçırmak tabirini bir yerden duymuşlar ya, uçup gidebilen anlık bir şey olduğunu sanıyor, zavallılar. Mescit açmak yasakmış, saçma ama yasak. Tamam. Peki, bireysel olarak bir yere seccade serip namazımı kılmak istiyorum. Böyle bir yasak var mı?
Öğrenciyken en çok ağırıma giden konu buydu. Sanki bir suç, büyük ayıp işliyor gibi merdiven altlarında, bodrumlarda, gazete kâğıtlarının üzerinde namaz kılmak yüreğimi yaralardı. Şimdi bodrumu bile çok görüyorlar. Gerçekten demokrasi ve laikliği yaşayan bir ülkede haber şu şekilde olmalıydı: Bu çocukları nasıl böyle mezbeleliklere mahkum edersiniz? İki kişinin seccade serip namaz kılacağı bir odayı çok mu gördünüz?
Hıristiyanlığın en koyu şekillerinden birini yaşayan bir ülkeye yerleşmiş bir arkadaşım anlatmıştı. İlkokul 5. sınıfa giden kızı babasından habersiz okul müdürüne bir dilekçe verir. ‘Biz Müslüman’ız, günde birkaç defa ibadet etmemiz gerekir. Bana bu imkânı hazırlayabilir misiniz?’ Müdür önce şaşırır, biraz zaman ister. Bir hafta sonra küçük bir oda tahsis edilir.
Kendi insanımıza reva gördüğümüz uygulamalar içimizi acıtıyor.
Zaman, 1 Haziran 2007
| 
