CHP lideri Baykal’ın siyaset anlayışı hiç değişmiyor. Daha çok gerilime, krize oynuyor. Tansiyonu yükseltici oyunlardan hoşlanıyor.
Hele kürsüye çıkınca, önünde de bir mikrofon bulunca genellikle sakin ve güler yüzlü olamıyor. Yüz hatları hemen geriliyor, hırçın bir ifade gelip bir anda yüzüne oturuyor.
Neden böyle Baykal?..
Belki, başka türlü etkili olamayacağına inanıyor. Belki, karakteri bu. Belki, uzun siyaset yaşamında hep muhalefette kalmış olmaktan kaynaklanan negatif bir ruh hali...
Baykal bugün de krize oynuyor.
‘367 krizi’ne...
CHP lideri, Cumhurbaşkanı seçimini mahkemelik yapmaya hazırlanıyor. Bugünkü ilk tur oylamanın yapılacağı Meclis oturumuna eğer 367 milletvekili katılmazsa, CHP seçimi Anayasa Mahkemesi’ne götürecek.
Bu tehlikeli bir oyun.
Anayasa Mahkemesi, CHP’nin başvurusunu yerinde bulursa, Türkiye yeniden istikrarsızlığa, hatta krize açılan yollarda yürüyebilir.
Böyle bir karar, böyle bir Anayasa Mahkemesi içtihatı bundan böyle Meclisin çalışmasını, parlamenter sistemin işleyişini kilitleyebilir.
Erken seçime de gidilse, yasama organında bir zamanlar yaşadığımız bir felç durumu ile, ya da istikrarsızlığın damgasını vurduğu siyasal bir ortamla karşı karşıya kalabilir Türkiye.
Bu nokta düşünülüyor mu?
1980 öncesinde, Meclis’in sürekli kilitlenmesi ve uzayıp giden turlarla aylar boyu bir cumhurbaşkanını bile seçmekte âciz kalması nedeniyle, 12 Eylül Anayasası’nda toplantı yeter sayısı 226’dan 184’e düşürülmüştü.
Baykal, işte şimdi 367 ile yeni bir kriz üretme çabası içinde...
CHP lideri, anlaşılan, tehlikeli bir gerilim stratejisi ile, Türkiye’yi cepheleştirebilecek bir seçim kampanyası ile, partisinin milletvekili seçimlerinde oylarını arttıracağını umuyor.
Belki arttırır da.
Ama ne pahasına?..
Peki, Mehmet Ağar’la Erkan Mumcu 367 oyunundan neyi umut ediyorlar?
CHP’nin dümen suyunda gitmek, ANAP’la DYP’nin tabanında hoş karşılanır mı? DP-AP’nin “Yeter söz milletindir!” sloganında kendini bulan partisel gelenek, Meclis iradesinin mahkemelik yapılmasını nasıl karşılar?
Buna benzer soruların Ağar’la Mumcu’nun kafasına takılmadığı söylenemez.
Öte yandan, bu ikilinin Cumhurbaşkanı seçimine bir gün kala çıkıp erken seçim çağrısı yapmış olmalarını da çok fazla anlamlı bulmak mümkün değil.
Geçelim.
Tekrar 367’ye gelince...
Hukuki açıdan inandırıcı değil, siyasi açıdan da sakıncalı.
Özeti bu.
Bir başka deyişle:
367 girişiminin arka planı masum gözükmüyor.
Türkiye’yi krize, istikrarsızlığa itebilecek oyunlar yatıyor arka planda...
Dileriz, Türkiye tuzağa düşmez.
Türkiye’nin korkularını değil, umutlarını beslemeye ihtiyacı var. Türkiye’nin yeniden cepheleşme ve kutuplaşmaya değil, normalleşme ve ‘demokratik istikrar’a ihtiyacı var.
Abdullah Gül’ün Çankaya yolunu, Meclis iradesini bir yana bırakarak, arka planı karanlık bir takım oyunlarla kesmeye çalışmanın bu ülkede istikrar ve huzura da, demokrasi ve hukuka da katkısı olmayacağının altını bir kez daha çizmek istiyorum.
Evet, bugün Türkiye bir kez daha kritik bir eşikte!
Bu eşiği öncelikle düşünmek durumunda olanlar tabiî sır değil.
TBMM’nin sayın üyeleri;
Bugün görev size düşüyor. Kriz mi, istikrar mı?
Milliyet, 27 Nisan 2007
| 
