|
Genelkurmay Başkanımız resmî temaslarda bulunduğu ABD’den seslendi: “Son zamanlarda Kürt konferanslarıyla PKK, insan hakları ve azınlıklara indirgenip uluslararası platforma taşınmak isteniyor.
Türk milletinin uyanık olması lâzım.” Cumhuriyet gazetesi dün bu sözleri, “Büyükanıt, düzenlenen konferanslarla terör örgütünün siyasallaştırılmak istendiğine dikkat çekti.” şekline çevirerek manşetine taşımış. Meselenin özünü anlatan kelime doğru seçilmiş. Sorun, “PKK’nın siyasallaşması tehlikesi” olarak tanımlanıyor.
Birbirinden bağımsız gibi görünen bütün sorunları bir zincirle birbirine bağlayan en merkezî sorunumuz olan “Kürt sorunu” hakkında konuşuyoruz. Kimsenin hata yapma, nereye gideceğini kestiremediği bir lafı söyleme lüksü yok. “PKK’nın siyasallaşması tehlikesi” ne demek? PKK, siyasallaşırsa ne olur? PKK neden bugün siyasallaşmaya çalışıyor? Karşınızdaki örgüt silahlı bir kalkışma içindeyse siz de elinize silahı alıp karşı koyar, üstesinden gelirsiniz. Peki, siyasallaşırsa ne yaparsınız? Bu örgütün siyasallaşması Türk vatanı ve devleti için büyük bir tehlike ise, bu adamların akılları bugüne kadar neredeydi? Silaha sarılmak yerine neden siyasallaşmadılar? Şiddet yöntemleri yerine neden siyasal yöntemleri tercih etmediler?
Yaşar Büyükanıt bize bir oyundan bahsediyor. Bugün PKK’nın birçok ülke tarafından bir terör örgütü olarak kabul edildiğini hatırlatıyor. Sonra, Kürt konferanslarının sonuç bildirgelerine dikkat çekiyor. “PKK’yı başka bir kimliğe dönüştürmek mümkün müdür?” Büyükanıt, herhalde uluslararası alanda meşrû kabul edilecek bir siyasî kimliği kastediyor ve “bazı çevreler”in bunu mümkün görmesi üzerine gündem şu şekilde belirleniyor. “İnsan hakları ve azınlıklara indirelim. Çok uluslu hale getirelim, siyasî platforma taşıyalım. Yalnız iç siyasetle alâkası yok, uluslararası siyaset de var.” diye ekliyor. Yukarda sorduğumuz soruların cevaplarına, bu yorumun izinden giderek ulaşabilir misiniz? Bir terör örgütü, siyasal meşruiyet peşinde ise silahlara veda etmek zorunda. Siyasallaşmadan neden korkalım?
PKK, “Kürdistan İşçi Partisi” demek. Stalinist taktiklere göre örgütlenen bu parti, bugüne kadar silahlı yöntemleri benimsedi. Bu yöntemler için “terör” kelimesinin kullanılması doğru; çünkü terör, siyasal amaçlarla, halkı yıldırmak ve bezdirmek için şiddet kullanmak demek. “PKK’nın siyasallaşması” ibaresi temelden yanlış; çünkü PKK zaten şiddet yöntemlerini de benimseyen siyasal bir örgüt. “Siyasallaşma” ile “meşruiyet kazanma” kastediliyorsa, o zaman kritik kavramlar yanlış kullanılıyor. PKK, şiddet yöntemleri ile siyasal amacına ulaşmaya çalıştığı için bir “terör örgütü”. Şimdi vaat edilen ama henüz gerçekleşmeyen şey şiddet yöntemlerinin tamamıyla terk edilmesi. Genelkurmay Başkanı’nın bahsettiği konferanslarda işte bunlar konuşuluyor. PKK, siyasallaşmaya çalışırken şiddet yöntemlerini terk etmeye zorlanıyor. Kim zorluyor? Bu konferanslarda diyalog kurmaya çalıştığı muhatapları. Diyalog aradığı insanlar, “ateşkes” değil “silahlı yöntemleri bütünüyle terk ettiğini açıklaması” şartını önüne koyuyor. Barışın konuşulduğu yere silahla girilmez. Silah tehdidi ile barış gerçekleşmez.
“Silahlı kalkışma”ya karşı teçhizatlanmış Türk Silahlı Kuvvetleri’nin, “siyasallaşma”ya karşı çare üretmesi eşyanın tabiatına aykırı. Bu iş sivil siyasetçilerin işi. Büyükanıt’ın resmî şekilde “terör sorunu” olarak nitelenen “Kürt sorunu”nu bütünüyle “PKK sorunu”na indirgeme hatasını hiçbir siyasetçi yapmaz. Şu soruya evet cevabı vermek mümkün mü: PKK siyasallaşırsa, yani silahtan vazgeçerse terör sona erer mi? “PKK’nın siyasallaşması”nın bir tehlike değil bir fırsat olduğunu görebilmek için siyasetin zengin çözümler üreten dünyasında yaşamak, siyasetçi olmak şart. Meselâ Öcalan’ın İmralı’da “üniter devlet”i savunması, acaba bir “tehlike” mi, yoksa “fırsat” mı?
Zaman, 18.2.2007
|
