|
İki yıl önce, 14 hafta süre ile bir üniversitenin farklı bölümlerinde okuyan son sınıf öğrencilerine girişimcilik eğitimi vermiştim. Takdir edersiniz ki, heyecanları dorukta olan bu gençlerimiz, biraz da kolay bir “motivasyon”la, hemencecik girişimci olabileceklerine inandırılmışlardı.
Bunun sebebi, zihninde tam oturmamış olan iş fikrine, hazır bir fizibilite formatı bulup, ardında kredi formu doldurarak alacakları destekle girişimci olabileceklerini düşünmeleriydi.
İşin teknik detayları ile meşguldüler. Çünkü akademik ve uzman karması bir eğitici kadro, önceden bazı eğitimler vermişti. Burada gözden kaçan, girişimci olmayanların girişimci yetiştirmeyi, normal matematik öğretir gibi görmeleriydi.
Öğrencilerin bir kısmı, iş fikirleri geliştirmek yerine yakın çevresinde özenti duyduğu bir sektöre kendi kendini yönlendirmişti. Diğer bir kısmı bilgilenmek ve bir sertifika elde niyetindeydi. Bir kaçı, bu sürecin ne işine yarayacağının farkında bile değildi.
Hayatı okuma biçimi, iş pratiği ve teşebbüs cesaretini hissettiren bir grup ise, “Her işi yapabilirim” edasındaydı. Bunların da altyapıları güçlendirilmeliydi. Kendilerine en uygun ve piyasanın taleplerini karşılayacak yatırım alanı için ev ödevlerine çalışmaları gerekiyordu.
Girişimci eğitimi öncesi girişimci ruhu aşılayacak, onların dinamizmine planlama desteği verecek ve bireyin misyonunu belirleyecek bir başlangıç lâzımdı. Yeteneği ve hareket kabiliyeti sınırlı, heyecanı durgun ve tereddütleri ile boğuşan bir gencin, kendini tanımlama ve belirgin özelliğini fark etmesinden sonra, girişimci ruhu öne çıkarabilirdi.
Tam bu noktada, şevk kaynaklarını ve bilinçaltı isteğini gün ışığına çıkaracak, kararlı kılacak ve yolunda yürümenin ilkeli sürekliliğine inandıracak hazırlık eğitimleri şarttı.
Bu aşamada, teoriyi pratikleştirmiş ve iş hayatının rüyasını gerçekleştirici profile uygun ve motivasyonun donanımlarına sahip kişilerin destekleyici ve belirleyici kariyer eğitimini vermeleri sağlanmalıydı.
İş fikirleri taraması, belirlenen sektörde fizibilite, yatırım boyutu ve uygulama aşamasına kadar süren iş planı süreci, daha teknik ve kolay aşama gibi görülebilir. Sebebi, girişimciliğin bir irade ortaya koyma, inanma ve idealini gerçekleştirme yeterliliğine bağlı olması. Böylesi lokomotiflik isteyen girişimcilik, bir düzenleme ve evrak ile proje hazırlamadan çok, bunların iş dünyası içinde hayat bulmasını sağlayacak enstrümanlara sahip olmaktır.
Onun için, ilk dersimde genel bir tanışmadan sonra genç girişimci adaylarına “Neden buradasınız?” sorusunu sormayı tercih ettim. Farklı sonuçlara götürecek gerekçelerini dinledim. Birazda, “Bu soru nereden çıktı?”der gibi pek hoşlanmamışlardı. Sorgulama ve yapacağı işin gerekçelerine yeterince hazırlıklı olmadıkları hemen anlaşılıyordu.
Böyle olunca, zihinleri ve niyetleri bir arada tutacak hedef belirlemesinin daha isabetli olacağını düşündüm. Vermem gereken dersleri, sonraya erteleyerek; kendilerine güven duymalarını ve girişimci ruha sahip olmanın farkını nazara vermeye çalıştım.
İkinci sorum şuydu: “Girişimci olarak kurmayı düşündüğünüz tesisin açılış konuşması zihninizde veya metin olarak hazır mı?”
Biraz şaşırmışlardı. Hatta tuhaf karşılamışlardı. 25 kişilik grubun içinde iki kişi, kısa bir duraksamanın ardından parmak kaldırmışlardı. Tahtaya kaldırıp, konuşmalarını yapmalarını istedim. Sırayla denediler. Gel gör ki, bir kuruluşu açmanın heyecanını veren ruh hali yoktu. Bunu arkadaşları belirttiler. Birkaç pekişmeden sonra, açılış konuşmasıyla başlayacak ilk ön fikrin kalite farkını düşünmeye başladılar.
Herkesin kendini alkışlayarak, duâda bulunması ve inandırıcı bir kararlılıkla kendilerini ifade etmeleri ise, ikinci adımdı. Kendisiyle buluşma ve iş heyecanı ile risk alma potansiyellerine göre sektör bazında yatırım ölçeklerini anlama sürecindeydiler.
| 
