|
Endonezya Büyükelçiliği Maslahatgüzarı R. Toto Wafpodo, Kemal Benek’e yaptığı açıklamada, gıda ve kıyafet gibi ihtiyaçların, gelen yardımlarla fazlasıyla karşılandığını belirterek, “Şu anda âcil olarak, en çok nakit paraya ihtiyaç var. Yaklaşık 100 milyon dolar gibi bir kaynak gerekiyor. Para ihtiyaç sahiplerinin daha çok işine yarıyor. Evler, yollar yıkıldı, bunların yapılması için de para öncelikli hale geldi” dedi
Endonezya, 27 Mayıs’ta, sabaha karşı saat 05.55’te 6.3 şiddetindeki depremle bir kez daha sarsıldı. Yogjakarta şehrinde meydana gelen deprem, binlerce kişinin ölümüne, on binlerce insanın yaralanmasına ve yüzbinlerin de evsiz kalmasına yol açtı. Sadece Endonezya’da 131 binden fazla insanın ölmesine sebep olan tsunami felâketinin yaraları sarılmaya çalışılırken, meydana gelen deprem insanları zor durumda bıraktı. Ancak bütün olumsuzluklarına rağmen, tüm dünya halklarının felâketzedelerin yardımına koşması ile musibetin şiddeti bir nebze olsun
hafifliyor.
Biz de son depremle ilgili, Endonezya yetkilileriyle görüştük. Büyükelçi Amin Rianom depremden önce görev süresi dolduğu için ülkesine geri dönmüştü. Maslahatgüzar R. Toto Wafpodo depremle ilgili son bilgileri ve ülkesinin ihtiyaçlarını anlattı.
Depremle ilgili son durum nedir?
Şu ana kadarki bilgilere göre, yaklaşık 6 bin 300 ölü, 23 bin yaralı insanımız var. Ayrıca 7 bin ev de yıkılmış durumda. Evsiz kalanların sayısı da 647 bin civarında. Depremden itibaren devlet yetkilileri olaya anında müdahale ettiler. İlk başta hastahaneler çok doluydu. Yaralı sayısı çok fazlaydı. Hastahaneler yetmiyordu. Birkaç hastane de depremden zarar görmüştü. Buna rağmen çalışmalar devam ediyor.
Devletin ve özel organizasyonların yardımları aralıksız sürüyor. Genelde yardımlar hava yolu üzerinden yapılıyor. Çünkü deprem bölgesindeki yerlere karayolu ile ulaşmak çok zor. Yollar depremden zarar gördü. Köyler de çok küçük ve dağınık halde.
Bu aşamada ne gibi yardıma ihtiyacınız var?
İlk başta her türlü yardıma büyük ihtiyaç vardı. Özellikle gıda ve kıyafet sıkıntısı yaşanıyordu. Ama yavaş yavaş bu sıkıntıları atlattık. Şimdi yardımlar daha fazla geliyor. Her aileye yardım ediliyor. Hem de tek tek ulaştırılıyor. Hatta yardımlar fazla bile gelmeye başladı.
Tıbbî müdahaleler yeterli mi?
Onlar da şu anda yeterli. Doktor ve hemşire ihtiyacı da yok. Dünyanın bir çok yerinden gelen destek sayesinde yeteri kadar ilâç da var.
Peki şu anda en çok neye ihtiyacınız var?
Dediğimiz gibi, depremin ilk anlarında gerekli olan ihtiyaçların büyük çoğunluğu karşılandı. Şu anda acil olarak, en çok nakit paraya ihtiyaç var. Yaklaşık 100 milyon dolar gibi bir kaynak gerekiyor. Para ihtiyaç sahiplerinin daha çok işine yarıyor. Evler, yollar yıkıldı, bunların yapılması için de para öncelikli hale geldi.
Daha önce buralarda deprem olmuş muydu?
Jakarta deprem hattında değil. Belki çok uzun zaman önce, meselâ 100 sene önce olmuştu. Ama Sumatra deprem hattı üzerinde. Zaman zaman irili-ufaklı depremler meydana geliyor.
Dünyanın çeşitli yerlerinden gelen yardım kuruluşlarının organizasyonunda bir problem yaşanıyor mu? Ya da Türkiye’de yardım etmek isteyenler nasıl bir yol izlemeli?
Jakarta’da bu işlerin koordinasyonunu yapan birimlerimiz mevcut. Türkiye’de ise, büyükelçiliğimize yapılan müracaatları hemen işleme alıyoruz. En küçük bir yardımı dahi önemsiyoruz. Dolayısıyla, bize müracaat edilmesi yeterlidir. Biz gereken prosedürleri hemen yerine getiriyoruz. Ayrıca Kızılay üzerinden yapılan her türlü yardım da bizlere ulaştırılmaktadır.
Türkiye’nin Endonezya’ya ilgisi yeterli mi?
Bu depremde de, bundan önceki tsunami felâketinde de Türkiye’den çok yardım oldu. Türk halkı bize karşı çok büyük ilgi gösterdi. Sadece maddî anlamda değil, manen de yanımızda olduklarını bize gönderdikleri faks ve mektup aracılığıyla dile getiriyorlar. Bunun için çok teşekkür ediyoruz. Felâketler olur olmaz, Türkiye’den birkaç tane yardım kuruluşu hemen yanıbaşımızda yer aldı. Yardımlar devam ediyor. En son Sağlık İş Sendikası bizi ziyaret etti ve para yardımında bulundu.
Türkiye’nin ilgisini neye bağlıyorsunuz?
Birkaç sebep var. Öncelikle Osmanlı’dan kalma bir geçmişimiz var. İkincisi, iki ülke halkları da Müslüman. Kardeşlik bağları var. Üçüncüsü de 1999’da, Türkiye’de deprem olduğunda Endonezya da yardım etmişti. Şimdi de Endonezya depremlerinde Türk halkı yardım etti. Her iki ülke halkı da birbirini seviyor ve güveniyor. İnşallah bu bahanelerle iki ülke arasındaki birliktelik daha gelişir.
Türk halkının desteğini her zaman yanımızda hissetmek, bizi bu felâketler karşısında güçlü hale getiriyor. Halkımız, kardeş Türk halkından duâ bekliyor. Gösterilen ilgi ve yardımlara minnettarız.
Felâketler dolayısıyla birbirimizden yeni şeyler de öğreniyoruz. Meselâ, tsunaminin yol açtığı felâkete karşı bize yardım elini uzatan Türkiye’den gelen yardım kuruluşları Açe’de ekmek fabrikası kurdular. Bizim yemek kültürümüzde ekmeğin yeri, yok denecek kadar azdır. Daha çok pirinç tüketilir. Pilav Endonezya’da çok önemlidir. Açılan ekmek fırını neticesinde Açeli’ler ekmeğe alıştı. Şimdi onlar da Türkler gibi sabah kahvaltılarında ekmek yiyor. Türkiye, sadece ekmek değil, kardeşlerine sevgi de verdi. Bu yüzden halkımız Türkiye’yi çok seviyor.
| 
