Türkiye, İran ve Rusya garantörlüğünde Astana’nın ardından Soçi’de, “Suriye’nin ege- menliğini, bağımsızlığını, toprak bütünlüğünü ve birliğini yeniden tesisini, halkın âdil seçimlerle kapsayıcı, özgür ve şeffaf katılımını sağlayacak ‘siyasî çözüm mutâbakatı’nı teyid eden Ankara yine farklı sinyaller veriliyor.  

Bu arada PYD/YPG’ye beş bin TIR, iki bin uçak dolusu ağır silâh veren ve anti tank ve anti top füzelerin de yer aldığı yeni silâh desteği için 2018 bütçesine 500 milyon dolar ayıran ABD, Suriye’nin bölünüp parçalanması projesinden caymış değil; tam gaz sürdürüyor. 

ABD’nin “30 kilometrelik derinlik’ oluru”yla başlatılan Afrin harekâtının ardından “Menbiç’e operasyon” için askerlerini çekmesini talep eden Ankara, şimdi de Fırat’ın batısında Suriye’nin bölünüp parçalanmasına ve terör örgütlerinin yuvalanmasına yarayacak “tampon – güvenli bölge” müzâkerelerine giriyor…

Kısacası, dış politika karmaşasındaki Ankara, PYD/YPG’nin elinde Türkiye’ye karşı kullanılan tanksavarları ve ağır silâhları sorgulamak yerine, hâlâ ABD ile “Suriye’de işbirliği” arıyor. Bir yandan Amerika’ya veryansın ederken, diğer yandan Türkiye’nin yanıbaşında Fırat’ın doğusunda PYD’ye “koridor devlet” kurduran ABD ile iş tutmaya çalışıyor. 

“EY AMERİKA!” RESTLERİ TAKTİK! 

En son Amerikan Dışişleri Bakanı Tillerson ile Beyaz Saray Ulusal Güvenlik Danışmanı McMaster’in Türkiye’ye “kriz ziyaretleri” öncesinde, Cumhurbaşkanı sözcüsünün, “Sayın Tillerson Dışişleri Bakanımızın misafiri olarak, sayın McMaster benim misafirim olarak yapacağı bu ziyaretler önemli. İlişkilerimizin tekrar müttefiklik ilişkileri içinde, güven esasına dayalı bir zeminde ilerlemesini arzu ediyoruz. Bunun için ABD yönetiminden somut beklentilerimiz var. Biz ABD ile güvenin yeniden tesisi için bir çaba içindeyiz” açıklamasının anlamı bu.

Vakıa şu ki, Suriye’yi de parçalama emelindeki ABD ve işgal ortakları, arka plânda İngiltere ile küresel hegemonya ve çıkarları hesâbına Astana ve Soçi’deki “siyasî çözüm” ekseninde “Suriye’de ateşkes, çatışmasızlık, barış” mutâbakatından fevkalâde rahatsız; süreci ıskartaya çıkarmak istiyor. 

İsrail’in karşısında bölgede güçlü bir Müslüman ülke kalmaması hesabıyla alanda “vekâlet savaşı” veren taşeron örgütler ve silâhlı gruplar üzerinden çatışma ve iç savaşları tahrikle bütün bölge ülkelerini karıştıracak kargaşa ve kaos projesinin peşindeler. 

Bu hengâmede, Ankara hâlâ Soçi’de Rusya ve İran’la birlikte “barış için siyasî çözümde işbirliği”ni imzaladığı Şam’a salvolar savuruyor; agresif çıkışlarla Türkiye’yi Suriye bataklığına iyice çekecek çarpıklıkları sergileniyor. 

Ve bu durum, en üst düzeydeki “Ey Amerika!”, “Ey Trump!” restleriyle ABD’nin cılız “operasyon eleştirileri”nin iç kamuoylarına yönelik bir taktikten ibâret olduğunu bir defa daha açığa çıkarıyor. 

Görünen o ki, Ankara, hâlâ Suriye’yi baştan sona tahrip edip iç savaş kargaşasına düşüren vahim hatalarda ABD ile “müttefik.” Suriye’nin en az üçe parçalanmasını tetikleyen, Türkiye’nin komşularıyla ve Ortadoğu’daki Müslüman ülkelerle irtibatını kesmeye çalışan ABD ile aynı kulvarda yer alma garabeti sergileniyor.

Çok yazık…