Vefatının ardından Demirel'le ilgili yapılan çirkin yorumlara bir cevap olması hasebiylye Salihoğlu'nun yazısını tekrar istifadelerinize sunuyoruz.

İşte Salihoğlu'nun o yazısı:

Bir kısım eski dostlarının bile ona düşman kesildiği bir zamanda bizim kalkıp Süleyman Demirel'in "samimî dostluğu"ndan söz etmemiz, ilk bakışta hiç de akıllı işi görünmüyor.

Ne var ki, samimî dostluk zor günlerde belli olur ve işte biz de şu zor zamanda o kadim dostluğun hakkını vermek durumunda hissediyoruz kendimizi.

Evet, Süleyman Demirel ile aramızda hiç kırılmaması ve çiğnenmesi gereken pekçok hatırlar ve hatıralar var. Bunların bir kısmını şu şekilde hülâsa edebiliriz.

1) Hafız Ali'nin (rh) hatırı: İslâmköylü Hafız Ali, Risâle-i Nur'da bahsi geçen "Isparta kahramanları"ndan biri ve bir cihetle birincisidir. 1930'lu–40'lı yıllarda Risâle-i Nur'un neşri için yaptığı hizmet, her türlü takdirin fevkindedir. Tevazuda, ferâgatta, fedakârlıkta zirveleşen bir şahsiyettir. 1944'te Denizli Hapishanesinde öldürücü zehir şırınga edilen aziz üstadı Hz. Bediüzzaman'ın kurtulması için, tereddüt dahi geçirmeden kendini fedâ ile onun yerine vefât etmiş erişilmez bir "ilim şehidi"dir.

İşte, böyle bir Hafız Ali, anne tarafından Süleyman Demirel'in akrabası olup, ona Kur'ân dersi vermiş ilk hocasıdır. Hocasının vefâtına son derece üzülen Demirel, onu daima hayırla anmış ve Nur hizmetini de hep takdirle yâd etmiştir.

Demirel'e ilk Kur'ân dersi ile birlikte iman dersini de veren Hafız Ali'nin hatırı, bizim için pek kıymetli, pek azizdir.

2) İslâmköy'ün hatırı: Risâle-i Nur'un neşir ve intişarında, Barla, Bedre ve Sav köyü gibi, İslâmköy'ün de çok mühim bir yeri var. Türkiye'de Allah demenin yasak olduğu, Müslümanım demenin cesaret istediği bir zamanda, hayatını ve her şeyini tehlikeye atarak Nur'a koşan ve Nur hizmetinde fütur göstermeyen bu köy halkının hatırını elbette ki kıyâmete kadar mühimsemek durumundayız.

3) Isparta'nın hatırı: Üstad Bediüzzaman'ın tâbiriyle "Isparta taşıyla, toprağıyla mübarek bir beldedir." Bir cihetiyle Ispartalı olduğunu da ifade eden Bediüzzaman, Türkiye'ye ve bütün beşeriyet âlemine yayılan Risâle-i Nur'un evvelâ Isparta'da temerküz ettiğini ve buranın bir mânâda Medresettüzzehrâ'nın merkezi durumuna geldiğini beyan eder. Nur mekteb-i irfanının en fedakâr, en kahraman talebeleri bu diyârdan çıkmış. Bunların hatırı da bizim indimizde pek azizdir ki, Demirel de, onlardan hiçbirinin aleyhinde ne bulunmuş, ne de konuşmuş. Konuştuğu zaman da hep hayırla yâd etmiş.

4) Bayram Yüksel'in hatırı: Üstad Bediüzzaman'ın sâdık talebelerinden olan Bayram Yüksel ve iki de dâvâ arkadaşı, 1997 Kasım'ında Sofya yakınlarında geçirdiği bir trafik kazasında vefât etti. Bürokratik engeller sebebiyle, cenazeleri Bulgaristan'dan alınıp Türkiye'ye getirilemiyordu. Mehmet Kutlular'ın bilgilendirmesiyle, o tarihte cumhurbaşkanı olan Süleyman Demirel bizzat devreye girdi ve bir gün içinde meseleyi halletti. Cenazeler, hemen ertesi gün yurda getirildi ve Barla Kabristanına götürülüp defnedildi.

5) İmam hatiplerin hatırı: Süleyman Demirel, Türkiye'de yüzlerce imam hatip okulunun açılmasına bizzat ve bilfiil önderlik etti. Hem de çok zor şartlar ve ağır baskılar altında. Bu okullardan bir tekini dahi açmayan Erbakan'ın müstakilen siyaset sahnesine çıktıktan sonra, her ne kadar bu okullarda Demirel'e silme muhalif yetiştirilmeye çalışıldı ise de, bu eğitim kurumlarının yaptığı dinî hizmeti küçümsemek elbette ki doğru olmaz. (imam hatip okullarını şimdiki hale düşüren sebeplerin başında, bu okulların siyasete bulaştırılması ve özellikle bir partinin "arka bahçesi" haline getirilmeye çalışılması gelir.)

6) Ülkeye hizmetin hatırı: Özellikle başbakan olarak vazife başında bulunduğu zamanlarda millete hizmet yolunda yaptığı icraatlar saymakla bitmeyecek kadar çoktur. Bunları tek tek sıralamak, bu köşenin hacmini aşacağı için, bu hususu sadece hatırlatarak geçiyoruz.

7) Bediüzzaman'a dostluğun hatırı: İslâmköy'lu Süleyman Demirel, Bediüzzaman Said Nursî'nin hayatını, dâvâsını, eserlerini biliyor, tanıyor ve okuyor. Ayrıca, okuması için başkasına da tavsiyede bulunuyor. Acizâne, defaatle bu gerçeğin şahidi olmuşumdur. Onun tavsiyesi üzerine bizi arayan birçok kimseye Nur Risâleleri götürülmüştür. Bediüzzaman ve eserlerinin daima lehinde konuşup şehadet etmiştir. 1991'deki genel seçimler öncesinde entelektüel çevrelerin teşkil ettiği Marmara Grubunda konuşma yapmak için dâvet edilen Demirel'e, Said Nursî ve eserleri hakkında—tamamı aleyhte olmak üzere—tam yedi tane soru sorulur. Soru soranlardan biri Hürriyet'in başyazarı Oktay Ekşi'dir. Demirel'e "Sen nasıl olur da 'Said Nursî büyük İslâm âlimidir' dersin? Hatta, daha da ileri gidip 'Ona büyük İslâm âlimi değildir diyenin alnını karışlarım' diyorsun. Bu yaptığınız doğru mu?" diye, adeta hesaba çekerler.

Salonun genel havası bu konuda Demirel'in aleyhinde olmasına rağmen, kendisine sorulan yedi soruyu da göğüsleyerek cevap verir. Bediüzzaman'ı ve Risâle-i Nur'u avukat gibi pervâsızca savunur. Sonra, Kur'ân'ın tefsiri olan bu eserleri kendisinin okuduğunu, çok istifade ettiğini ve salondakilerin de alıp bunları okumasını tavsiye eder.

İşte, bu tavsiye üzerine kendisine tam takım Risâle-i Nur Külliyatını götürdüğümüz İTO üyesi M. Yüksel Şenol ile yine bu vesileyle takım külliyat siparişi veren meslek odası üyesi arkadaşı, burada bahsettiğimiz hadisenin canlı şahitleridir.

O güne kadar Demirel'in Nurcuları kullandığını tahmin eden bu zatlar, o günden itibaren ise onun Nurlar'a samimî bir dost olduğuna tam kanaat getirdiklerini bizlere itiraf ettiler. (Buna benzer daha başka hatıralar da var. Bir misâlle iktifa ediyoruz.)

Diğer bazı hatırlar: Süleyman Demirel'in geçmişte Köprü dergisi, Yeni Nesil ve Yeni Asya'da pek çok röportajı, özel beyanatı yayınlandı. Bunların önemli bir kısmı kitaplaştı. Mevkutelerimizde çıkan sözleri, zaman zaman hatırlatılıyor, hatta yüzüne de vuruluyor. Ama o, bütün o söylediklerinin arkasında olduğunu söylemekten şimdi bile çekinmiyor.

İşte, bunlar gibi daha başka hususların da hatırı için, bizler bazı hatalarından dolayı Demirel'e düşmanlık edemeyiz, başkaları gibi ona yıkıcı saldırılarda bulunamayız. Kendisini ancak dostça tenkit ederiz.

Ve fakat, kendisi Râsale-i Nur'a dost kaldığı müddetçe, aramızdaki dostluğun da hiç bozulmadan ilelebed devam edip gideceğine olan kanaatimizi burada bir kez daha vurgulamak isteriz.

……………………………………….

NOT: Demirel, bu yazı üzerine bizi telefonla aradı, tebrik ve takdirlerini bildirdi. “Senin işin zor” diyerek şunları ilâve etti: “Başkası ne derse desin, mühim olan senin neye inandığındır. Sen, Hakk’ın hatırını esas alarak yazmışsın.

Benimle ilgili yazdığın dostane tenkitleri saygı ile karşılarken, ayrıca ‘Dostluğun hatırı’na dair maddelerin tamamının doğru olduğunu ifade etmiş olayım. Pek kimseye anlatmadığım halde, senin bunları tesbit edebilmiş olmanı tebrik ve takdirle karşılıyorum.”