Hasan Cemal'in yazısından önemli kısımlar:

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşuyla 1923’te atılan temel tuttu mu?
Hayır tutmadı.
Tutmuş olsa, Kürt sorunu olur muydu?
Alevi sorunu olur muydu?
Laiklik sorunu olur muydu?
İnanç özgürlüğü sorunu olur muydu?
Tarihle yüzleşme sorunu olur muydu?
1915 sorunu olur muydu?
Hayır, hiçbiri olmazdı.
Demokrasi çoktan kapımızı çalmış olurdu.
1923’te atılan temel tutmadığı içindir ki, bugün hâlâ barış ve huzuru yakalayamamış bir Türkiye sahnede.
Maalesef öyle.

Kürt yok, Boşnak yok, Çerkes yok, Gürcü yok… 

​Peki ama temel neden tutmadı?
Tutmadı, çünkü Müslüman olan herkesi Türk yapmaya çalıştık.
Kürt yok, Türk var dedik.
Boşnak yok, Türk var dedik.
Çerkes yok, Türk var dedik.
Gürcü yok, Arap yok, Arnavut yok, Çeçen yok, sadece ve sadece Türk var dedik.
Böylesine 72 milletten oluşan Anadolu coğrafyasında herkesi ‘devlet zoru’yla Türk yapmaya kalkıştık.
Olmadı, maya tutmadı.
Başka?..
Dini terbiye etmek, dini devlet denetimine almaya çalıştık. Tarikatları, cemaatleri bastırdık. Tekkeleri, zaviyeleri kapattık.
Sünni-Hanefi anlayışını dayattık.
Aleviliği yok saydık.
Müslüman olmayanları kültürel izleriyle birlikte Anadolu toprağından sürdük.
Türkleştirme politikasıyla Dersim gibi korkunç kıyımlar, Müslüman olmayanlara yönelik Trakya olayları, 6-7 Eylül gibi ‘pogrom’lar yaşadık.
Ve Kürtler 29. kez ayaklandı, PKK sahneye çıktı.
1923’te atılmış olan temel tutmuş olsa, bunların hiçbiri olmazdı.
‘Demokrasinin ipi’ne sarılamadığımız için bütün bu acılar yaşandı.

Yazının tamamını okumak için tıklayınız.