Antarktika da dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki doğal ortamlarda bulunan tek kullanımlık ürünlerden mikroplastik parçacıklarla plastik kirliliği bugün her yerde mevcut. Ancak bu parçacıkların çevrede nasıl hareket ettiği ve biriktiği tam olarak anlaşılamamıştır.  New Jersey’de Princeton Üniversitesi çalışması, Strafor gibi mikroplastiklerin ve partikül kirleticilerinin toprak ve diğer gözenekli ortamlarda uzun mesafelere taşınmasının mekanizmasını ortaya çıkardı ve bu da, kirletici maddelerin gıda ve su kaynaklarında yayılmasını ve birikmesini önlemek için çıkarımlar yaptı. Phys.org’daki habere göre Science Advances akademik dergisinde yayınlanan çalışma, mikroplastik parçacıkların toprak ve tortu gibi gözenekli malzemelerden geçerken sıkıştığını, ancak daha sonra kırıldığını ve çoğu zaman önemli ölçüde daha fazla hareket etmeye devam ettiğini ortaya koyuyor . Kimya ve biyolojik mühendislik yardımcı doçenti Sujit Datta ve Andlinger Enerji ve Çevre Merkezi, High Meadows Çevre Enstitüsü ve Princeton Enstitüsü’nün ilgili fakültesi Sujit Datta, bu durdurma ve yeniden başlatma sürecini ve onu kontrol eden koşulları tanımlamanın yeni olduğunu söyledi. 

Plastiklerin yolculuğu

Datta, medyadan akan sıvının hızı yeterince yüksek kaldığında mikropartiküllerin serbest bırakıldığını keşfeden araştırma ekibine liderlik etti. Princeton araştırmacıları çökelme sürecinin veya tıkanma oluşumunun ve erozyonun, bunların dağılmasının döngüsel olduğunu gösterdi; tıkanmalar oluşur ve daha sonra zaman ve mesafe üzerinden sıvı basıncıyla parçalanır, tıkanmalar yeniden oluşana kadar parçacıkları gözenek boşluğundan daha ileriye taşır. Datta, “Bu harika parçacık dinamiklerinin sıkıştığını, tıkandığını, birikintileri oluşturduğunu ve sonra itildiğini bulduk, aynı zamanda bu süreç parçacıkların başka türlü düşündüğümüzden çok daha büyük mesafelere yayılmasını sağladı,” dedi. Araştırmalar, fast food kapları yoluyla toprağa ve su yollarına dökülen Straforu oluşturan plastik mikropartikülü olarak tasvir edilen plastiklerin, toprakta ve diğer maddelerde nasıl uzun mesafeler kat ettiğini, defalarca takılıp bırakıldığını göstermiştir.  

Buzdağının görünen ucu

Araştırmacılar ayrıca, mikroplastik parçacıkların birikmesinin ortamın geçirgenliğini nasıl etkilediğini ve mikropartiküller mevcut olduğunda sulama suyunun topraktan ne kadar kolay akabildiğini de inceledi. Datta, bu deneyin, araştırmacıların artık inceleyebilecekleri parçacıklar ve uygulamalar açısından buzdağının görünen ucu olduğunu söyledi. Datta, “Artık bu kadar basit bir sistemde çok şaşırtıcı bir şey bulduğumuza göre, daha karmaşık sistemler için sonuçların ne olduğunu görmekten heyecan duyuyoruz. Örneğin, bu ilkenin karmaşık yüzey kimyalarına sahip ortamlarda killerin, minerallerin, tahılların, kuvarsın, virüslerin, mikropların ve diğer parçacıkların nasıl hareket ettiğine dair fikir verebileceğini söyledi” dedi.