Indiana Üniversitesi'nden Jessica Gall Myrick'in başını çektiği araştırmada, 7 bin kedi severe internette kedi içeriklerine bakarken nasıl etkilendikleri soruldu. Myrick, "Birçok insan kedi videosu izlemenin akademik araştırma için anlamsız olduğunu düşünebilir ancak çok sayıda insan bunu yapıyor" ifadesini kullandı. Computers in Human Behavior dergisinde yayımlanan araştırmaya göre, insanlar kedi videoları izlerken negatif his ve düşünceleri azalıyor. Baş ağrıları ve üzüntüleri azalıyor.

Araştırma, internette kedi videolarına en çok tıklayan kedi sahipleri ve insanların 'çekingen' ve 'sıcak kanlı' kişiler olduklarını öne sürdü.

İnternetin insanlar üzerindeki etkisini ölçmek için kedilerin daha fazla analiz edilmesi gerektiğini savunan Myrick, 'popüler kültürün en önemli içeriklerinden biri olan kedi videoları sayesinde önemli bilgiler elde edebileceğimizi' savundu.

Indiana Üniversitesi Tıp Okulu'nun verilerine göre, 2014'te YouTube'a iki milyondan fazla kedi videosu yüklendi, kedi videolarının toplam izlenme oranı ise 26 milyarı geride bıraktı.

BEDİÜZZAMAN VE KEDİLER

Üstad Bediüzzaman Said Nursi, kediler için “Nasıl bu vazifesiz canavarcıklara mübarek denilir?” sorusunu soruyor ve cevabını yine kendisi veriyor. İşte 24. Söz'ün Birinci Dal'ında yer alan o satırlar:

Hattâ birgün kedilere baktım. 

Yalnız yemeklerini yediler, oynadılar, yattılar. Hatırıma geldi: “Nasıl bu vazifesiz canavarcıklara mübarek denilir?” Sonra gece yatmak için uzandım. Baktım, o kedilerden birisi geldi, yastığıma dayandı, ağzını kulağıma getirdi, sarih bir surette “Yâ Rahîm, yâ Rahîm, yâ Rahîm, yâ Rahîm“ diyerek, güya hatırıma gelen itirazı ve tahkiri, taifesi namına reddedip yüzüme çarptı. Aklıma geldi: “Acaba şu zikir bu ferde mi mahsustur, yoksa taifesine mi âmmdır? Ve işitmek yalnız benim gibi haksız bir muterize mi münhasırdır, yoksa herkes dikkat etse bir derece işitebilir mi?” Sonra, sabahleyin başka kedileri dinledim. Çendan onun gibi sarih değil; fakat mütefavit derecede aynı zikri tekrar ediyorlar. Bidâyette hırhırları arkasında “Yâ Rahîm“ fark edilir. Git gide hırhırları, mırmırları aynı “Yâ Rahîm“ olur; mahreçsiz, fasih bir zikr-i hazîn olur. Ağzını kapar, güzel “Yâ Rahîm“ çeker. Yanıma gelen ihvanlara hikâye ettim. Onlar dahi dikkat ettiler, “Bir derece işitiyoruz” dediler. Sonra kalbime geldi: “Acaba şu ismin vech-i tahsisi nedir? Ve niçin şivesiyle zikrederler, hayvan lisanıyla etmiyorlar?” Kalbime geldi: Şu hayvanlar çocuk gibi çok nazdar ve nazik ve insana karışık bir arkadaş olduğundan, çok şefkat ve merhamete muhtaçtırlar. Okşandığı vakit, hoşlarına giden taltifleri gördükleri zaman, o nimete bir hamd olarak, kelbin hilâfına olarak esbabı bırakıp, yalnız kendi Hâlık-ı Rahîminin rahmetini kendi âleminde ilân ile, nevm-i gaflette olan insanları ikaz ve “Yâ Rahîm“ nidâsıyla, kimden medet gelir ve kimden rahmet beklenir, esbap-perestlere ihtar ediyorlar.

Üstad’ın kedileri taltifi bununla da kalmaz. Çok az bir dünyalık ile, uzun zaman idare eden ve rahatla yaşayan Üstad, bu bereketin sırrını merak edenlere, şöyle bir izahta bulunur:

“... Bu bereketler, ya yanıma gelen hâlis dostlarıma ihsandır; veya hizmet-i Kur’âniyeye bir ikramdır; veya iktisadın bereketli bir menfaatidir; veyahut, “Yâ Rahîm, yâ Rahîm” ile zikreden ve yanımda bulunan dört kedinin rızıklarıdır ki, bereket sûretinde gelir, ben de ondan istifade ederim. Evet, hazin mırmırlarını dinlesen, “Yâ Rahîm, yâ Rahîm” çektiklerini anlarsın...”