Ramazan

Divan şiirinde Ramazan

Divan edebiyatı, seçkinlerin ve havas tabakasının edebiyatı olarak bilinir. Ama Divan edebiyatçıları da halkın içinden çıkmış, halkın dertleri ile hemdert olup, sevinçleri ile mutlu olan, aynı inanç ve kültür dokusuna sahip insanlardır. Onların diğerlerinden farkları, kullandıkları dilin biraz ağdalı ve üslûplarının abartılı olmasıdır. Divan şairleri de halkın çok rağbet ettiği Ramazan’a dair şiirler yazmışlardır. Şimdi bunlardan birkaç örnek takdim edelim:

Nâzım Yahya:

Bir sütûn-ı nûrdur kim her minâre tâ seher

Şu’le-i kandîl-i berk-efşân ile rahşân olur

(Her minare, seher vaktine kadar nurdan bir sütundur

Minareler, şimşek saçan birer kandil olur)

Zâti:

Dâimâ sen rûzedâr ol zâhidâ firdevs için

Zâtînin maksûdu cânânın visâli’dir.

(Ey zâhid, sen cennete girmek için devamlı oruç tut;

Zâtî’nin maksadı ise sevgiliye kavuşması onun bayramıdır.)

Süleyman Nâfi:

Rükn-i İslam’ın biri ey nîk-nâm

Oldu rükn-i rûze-i şehr-i siyâm

(Ey iyi kimse, İslâm’ın şartlarından, esaslarından biri de Ramazan orucudur.)

Fuzulî:

Mâh-ı nevden Dicle’de gösterdi zevraklar misâl

Kim görüptür kim ola bir âsumanda bin hilâl

(Aydınlık yüzüyle gelen Ramazan bir ‘ruh şöleni’dir. Ruhun aslına rücû etme; Allah’a dönme vaktidir. Çünkü o ruhlara Râb kendi ruhundan üflemişti.)

ABDİL YILDIRIM

23.08.2009